![]() |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... bu cümleni cok begendım.keske o kadar cesaretim olsaydı ... o zaman evde bos bos oturuyo olmazdım...benım gibi aktif ve yetenekli birinin çalışamıo olması,sosyal aktivitelere katılamıyor olması cok acı... düşünüyorum da ; doktorlara terapinin tek seansı için ne mıktarlar harcıyoruz...hastaları toplayıp grup terapisi yapıyor...keske cesaretımızı toplayıp buluşabilsek...birbirimiizin yüzüne zorla da olsa bakıp,itiraf edebilsek...belki bizim için bu bi çaredir...hayal kuruyorum sanırım...bununla yasamaya alısmalıyız belkide...[/quote] öyle şeymi olur bu kadarda değil ama...sanki çözülemeyecek bişeymiş gibi yazmışsınız ama abartmaya gerek yok sadece geçmişte bir olay yaşamışsınız insanlardan korkmuşsunuz çocukken genelde olur sonra bilinçaltıda karar vermiş insanların yanındayken güvende değilsin gibi..ama bu yanlış karar tabi onu değiştirince herşey bitecek.bunun için bol bol insanlarlayken güvendeyim gibi olumlama yapın bilinçaltı ikna olunca tren rayına otucak |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... ben de kesinlikle Houner'e katılıyorum. Bu sitede " bununla yaşamaya alışmak" diye bir şeye yer var ise, bu ancak mutlulukla, neşe ile, özgüven ile yaşamaya alışmak olabilir. İnan hayat aslında bunları ciddiye almayacak kadar kısa ve değerli.. Yaşadığın her an sana ait, onlardan çalarak yalnızca kendine haksızlık edersin... Şunu da ekleyeyim, çare aslında o doktor, şu kitap ya da bu site değil. Çare senin kendi içinde... =) bizler sadece seni ona götüren aracılarız. |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... benım gibii sf. biri için evlilik cok zor...ve ben buna bikere adım atmıs bulundum...suan onumde hergun asmam gereken yuksek daglar var...aşıyormuyum zor da olsa evt...sonucta hayat devam edıyor,gunler gecıyor...ama her gecen günden farklı daha zor bi gun benı beklıyor ve ben bunu düşündukce karamsarlaşıyorum...belkide bunalınca sacmalıyorum...çözülebilecek bişey oldgna inanmaya calısıyorum...kolay degil 7 senedir bunla yaşıyorum...eger sf seniz beni anlayacağınızı umut edıyorum... teşekkur ederim ... |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... Merhaba,ilkoukul ve lisedeyken ben de sessiz sakin,hiç bir ortama katılmayan,psırık biriydim.Üniversiteyi şehir dışında okumak kendi ayaklarımın üzerine basmama bir nebzede olsun yardımcı oldu.İşe başladığımdan 1.5 sene sonra yeni yeni kendi ayaklarmın üzerine basıyordum artık.Bu konuda her defasında ailemi ve öğretmenlerimi suçladım.Artık suçlamıyorum çünkü özellikle ilkokul öğretmenimin aciz bir insancık olduğunu düşünüyorum.Aslında kendimizi zaman zaman suçluyoruz.Öncelikle kendimizden başlayarak affetmeyi öğrenmeliyiz.Sonra çevremizdekileri ne zaman çevremizdekilere karşı bir şey hissetmiyorum dersek o zaman başarmışız demektir.Yaşadıklarımızdan tecrübe edinmeyi öğrenip onlara bakış açımızı değiştirmeliyiz.Bizler bunları yaşamayanlara göre hayata daha dik duruyoruz sadece biraz sabır.Ayrıca ilaçalrın da söyleyecek bir şeyi olmayan doktorların kendilerini aldattığı bir araç olarak görüyorum.Ben hiç kişlisel gelişim ile ilgilenen bir psikolokve psikiyatrist görmedim.Öyle olsaydı ilaç vermek yerine sorununuzun temeline inmeyi,konuşarak telkinlerle yardımcı olmayı seçerlerdi.Tabiki psşkologlarla ilgili genelleme yapmıyorum.Sevgiyle kalın. |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... Alıntı:
benimde bir yolunu bulup senin gibi özgüven kazanmam gerekli |
Cevap: sosyal fobi...yaşarken nefes alamamak böyle bişey... paylaşımın için teşekkürler. olumlu düşün her zaman actionsmile |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 09:12 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.