[Belgin ∞]

    İnsanoğlu neler yaşamıyor ki? Ne süreçlerden,ne aşamalardan geçiyor sırtında tonlarca yük olsa da.
    Ayaklar geri geri gitsede çoğu zaman engeller karşısında,biliyor kat etmesi gereken çok yollar var daha.
    İçindeki çocuğa sığınıyor bazen,bazen yüreğindeki koca adama.Ama hep bir yoldaş istiyor yolunda.
    Omzunda bir el,konuşmadan çok şeyler anlatsın istiyor.Gözlerinden umut,gönlünden cesaret almak istiyor.
    Hangi engelde yıkıldık ki biz?
    Nerede pes dedik,nerede attık küfeyi sırtımızdan?
    Nerede güçsüz,taakati tükenmiş göründük dışardan bakan gözlere?
   
    Arada bir soluklanmak için durduğumuzda,daha güçlü,daha dingin,daha cesur kalkmadık mı?
    Bir sevi sıcaklığında dinlenirken,yüreğimizi sonuna kadar açmadık mı?
   
    Şimdi yürüme zamanı ise tekrar,karaları değil,beyazları giymek gerektir.
    Taze açan çiçeklerdeki umut ışığını almak,içtiğin bir yudum çayla güçlenmek gerektir.
    Herşey bir gün tamamına eriyor yanlış mı?
    Kim yarım kalmış istemedikçe,kim alamamış,kim varamamış hedeflerine?
   
    Sende yapıcaksın biliyorum ve en az yüreğindeki küçük çocuk kadar güveniyorum sana.
    Omzundaki eller hiç tükenmesin...