[-Elya-]

Bu evden gitmek istiyorum artık. Kimse beni anlamıyor ki. Annem desen, her zaman taraf tutar, ablamı savunur. Bi babam beni daha çok sever. Annem ablamı, babamda beni daha çok sever yani. Çünkü ben babama daha çok benziyor-muş-um. Annemde, ablama. Bu yüzden hep ayrımcılık yapıyor annem. Mesela bi tartışma olunca hemen bana kızar, bende hep ayrımcılık yaptığını söylerim ''yapmıyorum.'' der. Sonra ben neden her şeye sinirleniyormuşum. Aslında sinirlenince bi kenara gecip sakinleşmeyi beklerim, ama bi tartışma olunca suçlu hep ben oluyorum. Bi de ablam Üni.'de okuyor, uzak olduğu için yurtta kalıyor. Gelince benim varlığım unutuluyor ve ben odama kapanıyorum. Ablam her şeye karışır, bende hayatıma karışılmasından nefret ederim. Sinirlenince de annem hemen ''o senin büyüğün, dediklerini yap der..'' bu yüzden annemden soğudum. Gerçekten öyle. Artık onun sevgisinden bile şüphe etmeye başladım.Ama o bundan habersiz. Ben kendi kendime burda üzülüyorum, kıskanmak istemesem bile ablamı kıskanıyorum. Çünkü sanki hepsi bana taraf olmuş gibi!
Bazen kıskandığımı belli ediyorum yine bana kızıyor.
Haklı da olsam, haksız da olsam her zaman suçlu ben oluyorum. Artık defolup gitmek istiyorum onlar da rahat ederler.