[MiqaLe]

Aslında buraya deftere yazar gibi şunu şunu yaptım gibi yazılar yazmayacağım, günlük yaşadığım psikolojinin etkisiyle yazdığım yazıları ekleyeceğim. Benim düşüncem bu yönde, bu yazılarımla o gün nasıl bir ruh halinde olduğumu göreceğime inanıyorum. Belki ilerleyen günler de değiştirebilirim yazma stilimi.Bazı arkadaşlar okuyup katılacaktır yazdıklarıma bazıları ise tem tersini düşünecektir(saygı duyarım).

Ben nedense etrafımdakilere yardımcı olurken kendime yardımcı olamıyorum. "Utan Utan Nereye Kadar?" diye yazı dahi yazdım(bunuda yayınlayacağım ilerleyen zamanda), etrafımdakilerin çoğuna psikolojik destek verdim ve verdiklerimin çoğunda olumlu etkiler olduğunu fark ettim. Tek sorun kendim.
Neyse ben fazla uzatmadan günlük yazdığım yazılara geçeyim.


Herkesin vardır söyleyemediği ve içinde sakladığı bir derdi..
Kimi çok sevmiştir sevilmemiştir, kiminin maddiyatı kötüdür.. En ufak sorunları çözemeyecek kadar küçülürüz çoğu zaman..
Bazen yanardağ iken kül eğler bizi acılarımız.. İçimizde yaşarız çocukluğu karanlık odalarda..
Bazen gözyaşlarımızın adiliğine kızarız içimizi göstereceği için.. Korkarız benliğimizi ortaya koymaktan.. Sürekli ikinci şahısları oynamaya çalışırız, bazen de rollerimizi çok iyi oynarız.. Vardır hepimizin yüreğinde derin acılar..
Bizi ele vermemesi için kaçarız korkularımızdan.. Birde sevdiğimiz vardır, uzaktan bakmakla yetindiğimiz tek taraflı aşklar..
Hayallerimiz vardır bizi anlatan.. Olmak istediğimiz hayaller..
Müziklerde buluruz kendimizi ummadığımız anlarda.. Biz hep ikinci şahısları oynarken öldürürüz benliğimizi içimizde..
Acılarla kabuk bağlarız.. Biz rolümüzü o kadar iyi oynarız ki kimseye göstermeyiz içimizdeki bizi..
Herkesin vardır söyleyemediği ve içinde sakladığı bir benlik...

[MiqaLe]

Utanmak erdemlik derler ya yalan... Siz hiç utandınız mı? Hakkınızı savunamadığınız anlar oldu mu? Benim oldu... Siz hiç dışlandınız mı ya da sırf utandığınız için çok istediğiniz partilere, eğlencelere gidemediğiniz oldu mu? Bende hep oldu... Utanmak, çekinmek o kadar rezil bir durumdur ki bunu sadece yaşayanlar bilir. Bizlerde sizler gibi konuşmak, partiye gitmek, eğlenmek isteriz ama hep duvar gibi karşımıza çıkan sizin tersleyen cümlelerinizle karşılaşırız...
Bazen kendimizi öyle bir gaza getiririz ki kısa süreliğine utangaçlığımızı yeneriz lakin bu çok uzun sürmez.. Sizin hafızanızdaki kalıplaşmış itici sözlerle adeta mumun ateşi gibi son bulur. Önce yavaş yavaş eririz sonra söneriz... Siz hiç etrafınıza baktınız mı? Bence bakın bir kezde olsa bakın, mutlaka vardır dertlerini sır gibi saklayan ve ruh gibi tek başına olan birisi.. Farkında değilsiniz ama sizin bizi küçümseyip kendimizi daha kötü hissettirmenize ihtiyacımız yok, biz zaten sürekli kendimizi küçük görürüz...
Sizlere ne feryadımızı duyurabiliriz ne de sıkıntılarımızı... Antipatik cümlelerin arkasına saklanırız bazen de inzivaya çekiliriz..
Biz o kadar rezil bir durumdayız ki sizin en basit güzel bir sözlerinize bile kanar umut ararız..
Peki siz hiç bizi anlamayı denediniz mi?

[MiqaLe]

Bir zamanlar bende çocuktum, saf ve temiz duyguları barındıran ben... Neyin ne olduğunu bilmeyen, insanlardaki kötülüğü daha görmemiş her insanı kendisi gibi saf ve temiz sanan bir çocuktum.. içinde kötülük olmayan çocuktum. Temiz duygularımla etrafıma sevgi saçan ben.. Önce insanları tanıdım. Sonra içlerindeki kinleri ve kötülüğü gördüm. Hayata bakış açım yavaş yavaş değişti. Artık herkes ben gibi değildi. Sonra anladım ki ben çoktan büyümüşüm.. Biz çocukluğu içimizde yaşadık be.. -di'li geçmiş zamanda kaldı çocukluğumuz..
Hani diyorlar ya "siz ona okyanuslar sunarsınız, o gider küçük derelere ıslanır. Aldırmayın, büyük aşklarda yüzmeyi beceremeyenler küçük heyecanlarda boğulur" diye sen ondan bi damla istersin sadece bir damla kocaman bi denizi ona suna bilmek için o bir damlayı sana çok görür! Aslında değişkenlik gösterir be Kime göre okyanustu? Senin okyanusun mu onun okyanusu muydu? Sen dere gözüyle bakarken o çoktan onun okyanusu olduydu...