[delegado zero]

bütün arkadaşlarıma güzel yorumları için teşekkür ediyorum öncelikle;

sanırım güzel şeylerin olması için bu günlüğü açmam gerekiyomuş :)

bugün geç uyandım malum pazar, okul yok. kız arkadaşım(şu anda ayrı gibiyiz ama yine de çekim yasası münasebetiyle hala o benim kız arkadaşım :) için aldığım hediyeyi ona vermek için ona mesaj atmıştım. onun mesajıyla uyandım. geldi hediyesini verdim. teşekkür etti. elini tuttum uzun zamandan beri ilk kez yanaklarımdan öptü beni. sarıldık birbirimize. daha sonra okuldaki konsere giderken bir de mesaj aldım ondan. seni çok özlemişim diye :) gerçekten güzeldi herşey. hala öyle. forum okuduğum meditasyonlarla başardığıma inanıyorum bunu. çekim yasası meditasyonunu uyguluyorum hergün. içimdeki huzuru kız arkadaşım da hissediyor. ayrıca onu sıkmaktan ona bağımlı yaşamaktan ziyade sadık olmayı ama onu özgür bırakmayı öğrendim. şimdi beklemiyorum ondan gelecek güzel duyguları. şimdi sadece o duyguları zaten hissediyorum. o duyguların mutluluğuyla hayatımın geri kalanını da sevgiyle devam ettiriyorum.

hergün bir şiir yazacağımı söylemiştim, aslında hergün bir mutluluk şiirini sevgilime uyanır uyanmaz atıyorum bir haftadır. bir haftadır her sabah onun yastığına bir şiir demeti bırakıyorum. uyanınca gülümsesin diye.

ve sevgi bağı kurma meditasyonu sayesinde ona sürekli sevgimi gönderiyorum. onun kalbini sevgimle dolduruyorum her aklıma geldiğinde. onu gördüğümde ilk yaptığım şey bu oldu. ardından gülen gözlerine baktım, gülerek. :) güzeldi herşey. teşekkür ederim. kendime ve tüm evrene.

ve şiir;


gülerken
düşlerimde bir yıldız parlıyor
gözlerin kadar güzel, kocaman bir yıldız
ve özleminde büyüttüğüm bütün yalnızlıklar yerini sevgiye bırakıyor

terkediliyorum
karanlıklar beni terkediyor...



gülerken
hani o sekiz yaşındaki çizgi film kahramanı sevgilisine kavuşuyor
tomla jerry dost oluyor
pinokyo insan oluyor
yedi cüceler basketbolcu,

çizgi filmin birinde doğuyorum
mutlu bir masal oluyorum...



gülerken
nazım memleketinde ölüyor; mutlu, mesut
orhan velinin memur maaşı iki katına çıkıyor,
mevlana şemsine kavuşuyor,
ahmed arif mapustan çıkıyor; özgür, alnı ak

şair oluyorum
ama bütün güzelliklerle dolup taşarak...



ben gülerken
sevdiğimin yaptığı çayın kokusunu
bütün memleket çekiyor burnuna
içimden bir mutluluk yayılıyor ki sormayın
dağıtsam herkese yeter
durun diyorum, boşuna yorulmayın
sevgiyle dolu olan bütün masallar
mutlulukla biter...

[delegado zero]

çekim yasası hayatımdaki önemini gerçekten hissettirmeye başladı. o kadar kötü bir olay yaşadım ki. tam da bunu düşünürken. tam aklımda o varken. korktuğum başıma geldi demeyelim de, korktuğumu çektim diyelim artık. öğrendim ki korkmamak gerek. kötü düşünceleri tutmamak gerek. ama zorlanıyorum işte. yine de mutluyum. mutlu olduğumu düşünmek için herşeyi yapmalıyım.

neyse, daha sakin bi günde tekrar yazmak ümidiyle.