[kutup-yıldızı]

Yok yok olmayacak böyle...Bundan sonra kendime 100 sayfalık konu bitirmeden siteye girmeyeceğim..Yasak koydum kendime...Belki bu işe yarar..Siteden uzak kalmak zor gelecek bana, ama çok takılmaya başladım. Zaman bu kadar çok takılmak için doğru zaman değil, değil mi arkadaşlar?

Herşey gönlünüzce olsun, kalpleriniz sevgiyle dolsun...

Ben gittim Bye..En kısa zamanda görüşmek üzere..

[kutup-yıldızı]

Merhaba arkadaşlar...Oh bee..geldim siteye sonunda. Yasakları uygulamak çok da keyifli olmuyor tabii, ama işe yaradı arkadaşlar. Bugün güzel çalıştım..Bu sınavı kazanacağım inşallah.

Gün geçtikçe kendimle daha fazla barışıyorum. Son 1-2 yıldır bende takıntı haline gelmiş düşünceler vardı arkadaşlar, bilinçaltım negatif yönde ilerlemişti. Şimdi çok şükür ki bunlarla bağlantım kopuyor ve neden öyle düşünmüşüm, anlam veremiyorum.
İstediğim gibi davranınca, kendimi takdir ediyorum ve de değerlilik hissim artıyor.
Bir de hayatımı sevgiyle doldurmak istiyorum..Saflığımı istiyorum Dünyaya pembe gözlüklerle bakmak istiyorum.
Ne deyim daha, ışığımız güzel olsun arkadaşlar..
Sevgiler....

[kutup-yıldızı]

Sevgili günlüğüm, dün sana yazmadım ya özlemiş olduğumu farkettim. Kendimi tanımak, bilinçaltımla bilincim arasındaki bağı kuvvetlendirmek, iç sesimi duymak, bunların hepsi güzel gidiyor da fazla kaptırıyorum galiba. Zaman uçup gidiyor sanki. Kendimi huzurlu hissediyorum ama 1 ay sonunda istediğim olsun istiyorum. Sınavı istediğim şekilde sonuçlandıracağım inşallah. Ama ders çalışmazsam tam tersi bilinçaltıma işler ben farkında olmadan.
Ben ders çalışmayı çok seviyorum.
Zihnimi aktif bir şekilde çalıştırmayı özlemişim.
İnanın bana, ders çalışmak kahve içmek kadar zevkli Oh değmeyin keyfime..
Meditasyona benzetebilirim bu işi. Önce zihnimi tamamen günlük düşüncelere kapatıyorum. Sonra okumaya başlıyor ve zihnimin kapısını açıyorum. Otomatik bir şekilde zihnimin yüksek açıklık halinde herşeyi kolayca, verimli ve hızlı bir şekilde beynime kabul ediyorum. Birçoğu bildiğim bilgiler zaten, onlar zaten sadece beynimdeki konumlarını değiştiriyorlar, bu zaten daha kolay...Ooo süper ya..ben kaçtım..özleyeceğim sizleri..
Sevgimiz herşeye yeter..
Şükürler olsun..
Yüreğimden hepinize tertemiz sevgi gönderiyorum..

[kutup-yıldızı]

Merhaba günlüğüm, sana yine gelmek güzel.. Nasıl mıyım? İş 2 gündür yoğun, geç çıktım işyerinden. Vakit kalmadı hiç derse merse, az çalıştım az.
Sınava da az kaldı, günler su gibi akıp gidiyor, anlamıyorum.
Sigarayı tamamen bırakamadım hala, günde 1 tane içiyorum her gün. Tam yoksunluk durumları geçti diyordum ki 2 gündür yine hafif yoksunluk belirtileri oluyor, hissediyorum. Ama ben sağlıklı yaşamak istiyorum, çok sağlıklı insan olmak istiyorum. O yüzden dönmeye hiç niyetim yok..

Off off, strese girdim sınava iyi çalışamadım diye..Ama bu sınavı kazanacağım, kazanmak için elimden gelen herşeyi yapacağım..Gerekirse 3-4 saat uyuyacağım, ama güzel çalışacağım..İnşallah herşey güzel olur arkadaşlar..
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum..hoşçakalın..

[kutup-yıldızı]

Uzunca bir aradan sonra tekrar merhaba arkadaşlar..
Ne zamandır nete pek giremedim ve uzak kaldım siteden.
Yazacak o kadar şey var ki hangisinden başlasam bilmiyorum..
Bu yazdıklarım bu günlüğe yazmanın ilkelerine uymayacak, epeyce olumsuz ifade olacak. Ama size kendimi şu anda ancak böyle anlatabilirim.
Bu zaman içinde neler oldu? Sınavı kazanamadım ama zaten 1 ayda olması çok zordu. Zaten bana başka bir kapı da açılmak üzere olduğu için bir sonraki sınav için zamanım var. O yüzden pek kafaya takmadım. Ama buna rağmen halen de ders çalışmaya başlayamadım.
İki aydır geçici görevde olduğum yerde mutlu oldum, kendimi değerli hissettim. İnsanların bana güvendiklerini, sorumluluk verdiklerini, takdir edildiğimi gördüm. Yüzeysel de olsa yeni arkadaşlıklar kurdum. Eski işyerimdekine benzer huzursuzluklar yaşamadım. Değersizlik duygum kayboldu.
Yaklaşık 1,5 aydır bi ilişkim var. Başından beri aşk yoktu, bunu ikimiz de biliyorduk ve kabullenmiştik. Ama erkek arkadaşım bana değer veriyor, değer verdiğini hissettiriyordu. Bana karşı anlayışlı ve inceydi. İlişkimizin iyi gittiğini düşünüyordum. Fakat son 1 haftadır aramızda garip bir mesafe var. O dengeli bi ilişkimiz var falan diyor. Ama bana açıkçası ilişki gibi gelmiyor aramızdaki. Sanki beni beğenmediğini hissediyorum. Bana kalırsa beni çekici bulmuyor. Ben düşüncelerimi hissettiklerimi ona söyleyince bi ilişkide karşı tarafı illa fiziki olarak beğenmenin çok da gerekli olmadığını huy, karakter.. bunları beğenmenin de önemli olduğunu falan söyledi. Bu ne demek şimdi?
Son bir haftadır hissettiğim beğenilmeme hissini daha önce hissetmiyordum. Acaba hala aşamadığım bir değersizlik duygum var da bunu karşı taraf içgüdüsel olarak hissedip benden soğuyor mu? Görünüşümle ilgili sorunum yok çok şükür..Ama neden böyle sonuçlarla karşılaşıyorum ilişkilerimde anlamıyorum. Bunun bilinçaltımla ilgili olduğunu düşünüyorum, ama bunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Ve şu anda değersizlik duygum tavan yapmış durumda

[kutup-yıldızı]

2 yıldır istanbulda yalnız yaşıyorum. Bu yakada 1-2 tanıdık dışında iş dışında görüştüğüm kimse yok. Yanızlık duygusunu aştım bir süredir. 2-3 ay öncesine kadar çok yoğun bir iş tempom vardı, düzensizliğim, dağınıklığım, istikrarsızlığımı buna bağlıyordum. ama şimdilerde öyle de değil. Gelişigüzel kitaplar karıştırıyorum ama effektif kitap okumuyorum. 1-2 gün spor yapıyorum, sonra bir ay yapmıyorum. Nete çok girdiğim dönemler oluyor ama o zamanı da sosyokültürel anlamda effektif geçirmiyorum. Bi ara meditasyona başlamıştım, nerdeyse 1 aydır yapmıyorum. Yogaya başlamıştım, birkaç gün sonra bıraktım. Dışarı çıkıyorum ama rasgele dolaşıyorum, bu yüzden hala istanbulun gezip görmeye değer yerlerini bilmiyorum. Sinemaya, tiyatroya gitmek istiyorum, ama nedense fırsat olmuyor. Düzeni yemek yemeye karar veriyorum, birkaç gün sonra salıp öğün yememeye başlıyorum. Zamanımın çoğunu düşünerek, bi türlü uygulamaya geçiremediğim kararlar alarak, kendi hayatımla ilgili fikirler üreterek ve sigara içerek geçiriyorum. Sonra da kendime çok ama çok kızıyorum. Kendime saygım azalıyor. Zamanı kullanamıyorum. Enerjim de olmuyor kafamın dağınık olmasından dolayı. Bi planım bile olsa oyalanmaktan yapamıyorum veya erteliyorum, ya da gecikiyorum. Bazen aldığım gazetenin sayfasını açmadan gün bitiyor. Aldığım kitaplara, filmlere bakamıyorum bile çoğu zaman.
Ne olacak bu haller? Neden bu erteleme, düzensizlik, dağınıklık, istikrarsızlık? Nasıl düzeltebilirim? Yardım edin lütfen..desteğinize ihtiyacım var..

[phantomm]

kutup-yıldızı Nickli Üyeden Alıntı

2 yıldır istanbulda yalnız yaşıyorum. Bu yakada 1-2 tanıdık dışında iş dışında görüştüğüm kimse yok. Yanızlık duygusunu aştım bir süredir. 2-3 ay öncesine kadar çok yoğun bir iş tempom vardı, düzensizliğim, dağınıklığım, istikrarsızlığımı buna bağlıyordum. ama şimdilerde öyle de değil. Gelişigüzel kitaplar karıştırıyorum ama effektif kitap okumuyorum. 1-2 gün spor yapıyorum, sonra bir ay yapmıyorum. Nete çok girdiğim dönemler oluyor ama o zamanı da sosyokültürel anlamda effektif geçirmiyorum. Bi ara meditasyona başlamıştım, nerdeyse 1 aydır yapmıyorum. Yogaya başlamıştım, birkaç gün sonra bıraktım. Dışarı çıkıyorum ama rasgele dolaşıyorum, bu yüzden hala istanbulun gezip görmeye değer yerlerini bilmiyorum. Sinemaya, tiyatroya gitmek istiyorum, ama nedense fırsat olmuyor. Düzeni yemek yemeye karar veriyorum, birkaç gün sonra salıp öğün yememeye başlıyorum. Zamanımın çoğunu düşünerek, bi türlü uygulamaya geçiremediğim kararlar alarak, kendi hayatımla ilgili fikirler üreterek ve sigara içerek geçiriyorum. Sonra da kendime çok ama çok kızıyorum. Kendime saygım azalıyor. Zamanı kullanamıyorum. Enerjim de olmuyor kafamın dağınık olmasından dolayı. Bi planım bile olsa oyalanmaktan yapamıyorum veya erteliyorum, ya da gecikiyorum. Bazen aldığım gazetenin sayfasını açmadan gün bitiyor. Aldığım kitaplara, filmlere bakamıyorum bile çoğu zaman.
Ne olacak bu haller? Neden bu erteleme, düzensizlik, dağınıklık, istikrarsızlık? Nasıl düzeltebilirim? Yardım edin lütfen..desteğinize ihtiyacım var..

Bence bunları yaşayan bir tek sen değilsindir kutup yıldızı.Burdaki birçok insan da eminim bu tür sorunları yaşıyorlar.Birçoğumuz bunlar için buradayız zaten.Sanırım o kadar çok istemediğimiz şeyler yapmaya zorlanıyoruz ki en sonunda yapmak istediğimiz şeyleri yapmaya bile üşenir duruma geliyoruz.Herneyse sebep nolursa olsun önemli değil önemli olan sorunun olduğunun farkında olmak ve sen de farkındasın.Şimdi ikinci basamak olarak bunları aşmak kalıyor.Türlü çeşit deneyip yine aynı yere geliyorsan sen de benim gibisin demektir:) O yüzden sana plan yap şunu yap bunu yap demeyeceğim.Bence aklına senin için faydalı olduğunu düşündüğün birşey gelirse o an şak diye kalkıp yapıver.Aa bunu yapmak çok iyi olur yarın başlıyorum deme.Çünkü o yarın hep yarın olarak kalıyor.Bence çözüm 'o anda hemen yapmak'.Aklına yatarsa denemeni tavsiye ederim.Zaten bunu hayatına oturttu mu herşey yavaş yavaş çözülmeye başlıyor.Basit ama etkili.

Sevgiler..