Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

Arkadaşlar kafama takıldı da sorayım dedim..çünkü hem kendimden hem de başkalarından görüyorum ki insanda sürekli bir geçmişe özlem duygusu hakim...mesela genelde hepimiz çocukluk dönemlerimizi aramışızdır muhakkak...
yada ne bileyim iş hayatına atılmış birisi lise yıllarını özlemle anabiliyor...veya evlenmiş birisi bekarlık günlerini özlüyor....örnekler çoğaltılabilir...

ben de hayatımın önceki dönemlerine özlem duyanlardanım..ama bugünü de sevmiyor değilim (karışık işte) ama şöyle düşünüyorum aslında bugünkü maddi şartlarım ve kişisel gelişim ve farkındalık olarak en gelişmiş halim...neden o farkındalığımın olmadığı, maddi şartların kötü olduğu, imkanların kısıtlı olduğu ve ailemin daha katı görüşlü olduğu dönemlerdeki geçmiş yaşantımı aradığımı bilmiyorum...oysa bugün herşey her bakımdan çok daha iyi gibi...
siz ne düşünüyorsunuz arkadaşlar bu konuda ?
insanı geçmişteki günleri kötü bile olsa geçmişteki bu kadar aradığı ve özlemini çektiği şey nedir ?

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

Aile kavramı başta olmak üzere bütün kavramlar hızla değişiyor. Eskiden aile dediğimiz
ortamda sadece kadın ve erkek yoktu, ortak bir yaşam sürdürülüyordu, mahremiyete fazla
itibar edilmiyordu, kayınvalide, kayınbaba gibi kişilerle yaşanabiliyordu. Şu anda özellikle şehirlerde böyle
yaşanmıyor, fakat Türkiye'de yine de bazı yönlerden gelişme yok. Büyümek demek, gelişmenin ölçütü
demek değil malesef. Nüfus arttıkça insanların iş bulmaları daha da zorlaşıyor. Ekonomik sıkıntılar bir yandan
kişilerin üzerine üzerine geliyor... Yine de Batılı ülkelere göre bireyselleşme büyük şehirlerde yaşanıyor, yardımlaşma
hala devam ediyor toplumumuzda. Ailede çiftin etrafında yer alan insanlar (büyükler) bir anlaşmazlık olduğunda, adeta,
koruyucu bir kabuk gibi zaman zaman ailenin dağılmasını önleyebiliyordu. Şimdi evlenmeden çok boşanma, anlaşmaktan daha
ziyade kavga etme, diğer insanları ötekileştirme var... Medya ve internet gibi kitle iletişim araçları, cep telefonları da bu
süreçte, hem insanların birbirine daha fazla yakınlaşmasını hem de ironik olarak birbirlerinden uzaklaşmasını sağlıyor. Büyük
alış veriş merkezleri bir hiper çekirdek gibi tüm şehri yutuyor. İnsanlara hem eğlence hem alışveriş sunarak bir yandan da
alışverişi, tüketimi teşvik ediyor. Televizyon yaptığı haberlerle, örneğin savaş görüntülerini naklen yayınlayarak, insanların ölümünü bir bilgisayar oyunu haline getiriyor. Yapılan haberler gerçek dahi olsa, her gün gerçeğin içi biraz daha boşaltılıyor
abartıyla... Şimdi bir ne yapıyoruz? Bunalım geçiriyoruz, rekabet alabildiğine teşvik ediliyor iş bulamıyoruz, yaşam koçlarına
koşuyoruz, rüya yorumcularına başvuruyoruz, ama yan komşumuza selam dahi vermiyoruz...
EFT, Access Bar gibi yöntemler 10-15 yıl önce var mıydı? Malesef yaşadığımız çağın sıkıntıları bunlar ve aslında gerçekte herkes birbirine bağlı olduğundan, bir kişinin bile sıkıntısı, herşeyi etkiliyor. Kelebek etkisi yani... Birey olarak yapabileceğimizin en iyisini yapmalıyız diye düşünüyorum...

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

ben o insanlara mensup deyilim bu günümünde çok iyi olmamasına rağmen asla geçmişe özlem duymam sanırım kötü geçmiş çocukluktan olsa gerek nekadar zor olursa olsun yaşadığım şuanı seviyorum çünkü insan yaşadıkça hayata karşı daha dirençli diye düşünüyorum sevgiler

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

çünkü bugün dünden birşeyler eksilmiş oluyor....

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

Bir yazıda okumuştum: kimse eskiyi özlemezmiş, herkes kendi çocukluğunu ve gençliğini özlermiş aslında...tabi bu benim fikrim değil,

bence, bugüne odaklanamıyoruz, anda yaşamayı beceremiyoruz,,bilinmeyen bir gelecek bizi ürkütüyor, iyisi mi en iyi bildiğimiz, yaşayıp tükettiğimiz geçmiş günleri, sanki gerçekten harika yaşanmışlar gibi özlemle baş tacı yapıyoruzağla2

senin özlediğin de geçmiş değildir bence, iyice araştır bakalım,ne var o günlerde olup ta bugün olmayan,heyecan? dinamizm? onu özlüyosundur diye düşünüyorum

ben geçmişimi şifalandırdım ve bıraktım gitsin, artık bana ait değil, şimdiye ise bol bol şükrediyorumactionsmile

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

geçmişi özlüyorum çünkü en sevdiğim insan yanımdaydı ozaman bir sorunum yoktu ama şimdi özlem dayanılmaz oluyor o insanı çok özlüyorum

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

evet bende tam olarak da şu kırmızı renkle belirttiğim cümlendeki durum var...bu ne yaman çelişkidir anlamadım gitti...oysa çocukluk günlerim berbat geçmişti..sürekli dayak yemeler...aşırı sert bir baba...yaşıtlarım tarafından oyunlara dahil edilmeyip dışlanışlarım..maddi zorluklar vesaire vesaire...ama nedense o günleri harika yaşamışım gibi özlüyorum ve bugünüme göre daha harika geliyorlar....şu anki durumum büyümüş olduğum için biraz daha rahat ancak senin de dediğin gibi geçmişte varolup da bugün olmayan olumlu bir faktör yok sanırım...ve de bu faktörü zamana yani geçmişe bağlamışım sanırım kafamda...:)

itiraf etmeliyim ki çocukluk dönemimdeki beklentilerin büyük bir kısmı bugün için erimiş bitmiş durumda..insan çocukken umutları daha fazla oluyordu belki...o da hayatın gerçeklerinin farkına varamadığımız için..şimdi herşeyin farkındayız tabi..

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

Gelecekten korkuyoruz, çünkü ne olacağını tam olarak bilemiyoruz, değişmesi gereken ve
değişecek olan şeyler, bilinmezlik korkutuyor bizi...
karanlıkta el yordamıyla ilerliyoruz. Her şeyden çok emin olamıyoruz,
korkularımızın çok payı var bu duygularda, en iyisi her şeyi akışa bırakmak.
Teknolojinin ilerlemesinden ve bize her türlü konforu sağlamasından ben çok memnunum.

Cevap: Sizce insan neden gün geçtikçe dünü daha çok özlüyor ? fikirlerinizi alıyım..
 

evet gelecek korkusu olabilir haklısın...belki geleceğin getireceği değişimlere uyum sağlayamama korkusu da olabilir..çünkü alışkanlıkları değiştirmek kolay olmuyor...aslında değişime ayak uydurma konusunda tutucu ve bağnaz bir insan da değilimdir ama ailemin yapısı öyle olduğu için ister istemez kısıtlandığım çok şey oluyor...mesela bu devirde hala görücü usulu evlenmekten bahseden ve evlenme öncesi ciddi niyetle konuşma görüşme birbirini tanıma aşaması gibi şeylere bile karşı çıkan ( e anlaşamayıp ayrılınca ne olacak diyen ve geçmişteki ilişkileri deneyimleri alına sürülen bir kara leke gibi gören) bir babaya sahipken açıkcası ben nasıl bir evlilik yapacağım diye kara kara düşünmüyor değilim..oysa çocukken böyle dertlerim kaygılarım yoktu tabi...