[nurhanza]

bende 45 yaşındayım, bu forumu bulana kadar ezik, çaresiz, yaşamayı bile hakketmeyen biri gibi hissediyordum, 5 yaşından beri aile içi şiddet, evliliğim şiddet, hayat hep bir şiddetti... bu şiddetli hayata karşı şiddetli sevgi dolu olduğumu fark ettim...evet hayata tutunduğumu fark ettim. günlüğüm var burada "nurhanza devam ediyor" diye... forumun her köşesini okuyordum, sonra facebook çıktı eskisi gibi uğrayamıyorum, ama hayat öyle şiddetli bir sevgi yumağı olarak sarmalıyor ki beni, sevgiyi ben üretiyorum... o babacığımın hastalık süreçleri, ölümü ve bana bakışlarını asla unutamam onu öyle bir affettim ki... ona karşı tüm öfkem kocaman bir sevgiye bıraktı yerini oldukça uzun bir süredir babam yüzünden hayatımın mahvolduğunu düşünüyordum, şimdi farkındayım ki beni ben yapan tüm olaylarda baş rol oyuncum canım babam güzel bir insana dönüşmemide sağladı.. bakış açısı ve şiddetten uzaklaşa bilme yeteneği kazanman gerekiyor... karşı manevralar geliştirmek lazım, hepsi sevgi dolu olmalı... yaşanacak olanlarda yaşanıyor, okumalısın, bol bol oku... ve hayatla bağlarını kopartma.. facebook kullanıyorsan albümlerime bak... megolomanlık etmek niyetinde değilim.. ama hayatım değişti forumu sayesinde başardıklarımın resimlerini görmeni isterim.... hayatım gerçekten değişti... kendime acımıyorum kendimi çok seviyorum herkes beni çok seviyor... nurhan altıntaş.... kocaman öpüyorum seni