Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!
 

sanırım yanlış ifade ettim ya da fazla ifade edemedim ama gerçekten küçük bir tripten çok daha fazlasıydu bu. Tıpkı senin anlattığın gibi her sabah gözlerimi açtığımda gene mi yaşıyorum, Tanrım ne kadar saçma ve amaçsız diye düşünüyordum.Durduk yere kendimi suçluyordum mesela ya da hiçbir şey yokken ağlamaya başlıyordum. Hayat karanlık, kasvetli bir yerden öte değildi. Normalde hayallerime çok bağlıyımdır hani kafamı kes ama hayallerime dokunma derler ya işte o gurptaydım.Ama ne zaman bu illete bulaştım işte o zamandan beri hayallerimden bile soğur oldum. İnsan yaşama sebebinden soğur mu? ben soğudum. Ortam değiştirdim mesela başka bi şehre gittim birkaç günlüğüne. Ailemin yanına ama gene bunalmaktan kurtulamadım.Bir şey bana hayatın çok anlamsız ve saçma olduğunu, ömrümün sonuna dek karanlıkta kalacağımı söylüyordu.Tıpkı senin anlattığın gibi kişiliğim yokmuş, artık hiçbir şey bana zevk vermişyormuş gibiydi hayat. Çabaladıkça derine itiyordu bir şey. Ben de bol bol uyudum. Bazen deli gibi yedim bazen 17 saat ağzıma lokma koymadım. Ama 4 ayın sonunda belki birazcık olsun içimdeki mücadelecilik alevlendi,son bir kez daha ayağa kalkmalıyım dedim.Umudum yoktu ama yaptım. Sonunda ağlamalarım, hayattan nefret etmemi amaçsızlığım yavaş yavaş azaldı. Şu an kritik 2 sınavıma günler kala ne geçmişi ne de geleceği düşünmemeye çalışıp anı yaşıyorum ama kim olduğumun farkında olmadan. Sınavlarım bir bitsin en baştan hatırlayacağı kendimi ama şu an kendi vücudumda misafir gibiyim. Sınav öncesi bu buluşmayı yaparsam kaybedip eski halime dönmekten korkuyorum.Aman bir süre daha arafta kalayım.Bu arada senin durumuna da çok üzüldüm :( bence son bir kez daha kendine şans ver. Git mesela bir psikologla konuş. Ya da bir arkadaşla. Büyük ihtimalle hiçbir işe yaramayacak gibi görünecek ama sonra aynı şeyleri binlerce defa başkalarından duyunca sana sadece senin yardım edebilceğini anlayacaksın.

Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!
 

Teşekkür ederim:) Şu aralar sadece ana odaklandığım için eskisi kadar karamsar değilim.umarım şu son sınavları da hayırlısıyla atlatabilirim.


16 yaş.. bana pek uzak değil canım ben de 20 yaşındayım arasıra hala 16 hissettiğim de oluyor kendimi =)

sadece şunu söyleyeyim, yaşadıklarının içinden çık, ona bir de dışarıdan bak. kendini de aynı şekilde dışarıdan görmeye çalış.
hepsini birer deneyim olarak gör, alman gereken dersi al ve geçmişte bırak..

daha o kadar genciz ki, hayat önümüze neler neler çıkaracak... bundan 4 yıl sonra benim yaşıma geldiğinde ne olacağını düşün mesela. gülüp geçeceksin bunların hepsine emin ol... =)

Böyle düşününce haklısın aslında ama anı yaşarken her şey çok daha berbat geliyor işte.Umarım gülüp geçeceğim günler gelir :)

Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!
 

canım benim.şimdi anlattığın majör depresyona uydu işte.sen nasıl benim durumuna üzülmüşsen,ben de aynen satırları okurken o acıyı bi daha hissettim içimde.sana üzüldüm.kendine son bir şans ver demişsin :) önerilerde bulunmuşsun.sağolasın ama son bir şans diye bişi olmamalı hayatımızda.o kelimeyi kullandık mı sonumuz yaklaştı demek olur.(Allah muhafaza!).şuanki çabalarımı senle paylaşmak istiyorum:
günde 8 saat telkin
40 defa nefes egzersizi,
1 saat yürüyüş,
sabah ve akşam özgüven olumlaması,
zihin susturma çalışması,
dr.david burns un iyi hissetmek kitabından psikoterapi çalışmaları
eft tekniği,
haftaya çekirdek inanç tesbiti yaptırıyorum
ve ayda 1 kere de psikoloğuma ve psikiyetristime gidiyor,iki ilaç kullanıyorum...
çareler hiçbir zaman tükenmez.Allah(c.c) derdin içinde dermanı da vermiştir.yeter ki biz isteyelim,düzenli bir şekilde çabalayalım...başarılar...

Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!
 

Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!
 

Benimkiler az çok sonuç verdi. Artık ne geçmişi ne de geleceği aklıma getirip hayatı kendime zindan etmiyorum.Aslında her depresyonun belli bir süresi var, bazıları çok uzun sürüyor bazıları çok kısa. Yaşayabileceğin kadar acıyı yaşadıktan sonra hayatta bir şeyler seni yeniden ayağa kalkmaya zorluyor. Oturmaya, kendine acımaya, amaçsız yaşamaya hakkın yok diye bas bas bağırıyor. Ben henüz gelecekle ilgili hayal kurma,amaçlarıma bağlanma aşamasına geçemedim.Eskisi gibi renkli düşler kuramıyorum artık, korkuyorum. bana kaybettiğim, her şeyin kötü olduğu zamanları hatırlatıyorlar.
Şimdi mücadele edeceğim son1 haftam kaldı. bu 1 haftayı da atlattıktan sonra tatile çıkıp kendimi tamir etmeye başlayacağım. Yavaş yavaş onaracağım içimdeki hasarları, film izleyeceğim bol bol,kitap okuyacağım.Hayallerimden ve kaybetmekten korkmamayı, bundna sonra bir daha asla o günlerdeki kadar kötü olmamayı öğreneceğim. Sana tavsiyem kendini hazır hissedene kadar eskiyi hatırlatacak şeylerden arınıp anı yaşaman. Anı yaşarken, o günü güzel geçirmeye çalışırken kendine fazla sorumluluk yüklememiş oluyorsun. Böylece bunalmıyorsun. Yaptıklarına devam edip hedeflerini bir süreliğine küçült. kendi sesine kulak ver. Umarım her şey düzelir :)

Cevap: Majör Depresif Cadı Sıla!