[Işıldayan Safir]

Hoşgeldiniz Elmayra,

Deneyimlerinizi paylaştığınız için teşekkürler. Size ego ve suçluluk telkinlerini dinlemeye başlamanızı öneriyorum.

Öncelikle en başta yazdığınız sorunlarınızın nedenlerine inmekte başarılı olamadım gibi ifadelere asla katılmıyorum. Deneyimlediğiniz konuyla ilgili olarak da aslında işin neden kaynaklandığını belirtmişsiniz. Ancak bakmak ve görmek farklı şeyler biliyorsunuz ki.

Eminim ki çok düşünmüşsünüzdür. Bizler size sadece fikirlerimizi söyleriz. Belki farklı açılardan görmenizi sağlayabiliriz. Ancak sorunlarınızı çözemeyiz. Bilmeniz gereken bunu başaracak olan kişinin yine siz olduğunuzdur. Bununda farkında olduğunuzu söylemişsiniz zaten. Bu çok uzun bir süreç ve gerçekten kolay olmuyor. Bazen düşünmekten bile yoruluyor insan.

Sevdiğim bir söz var. Onu paylaşayım sizinle:

"Beyin çok güçlü, ilginç bir çarpan. İçine ne atarsak; onu dallandırıp budaklandırır. Defalarca kez büyüterek, bize geri verir. İçine küçük bir çöp attığımızda emin olabiliriz ki, az sonra, dünyanın en büyük çöplüğü bizim olacak.

Bazen temizlemeye çalışırız bu çöplüğü... Ne yazık ki çoğu zaman başaramayız. Bir çöp tanesi dahi girse, beyin çarpmaya başlamadan, çöpü boşaltmaktır çözüm... Her çöp bir endişemizdir. Endişeleri temizlemenin yoluysa hayra yormak..."

Evren sebepleri görmeniz için belki de bu olayları sürekli yaşamanıza neden oldu. Çevrenizdeki herhangi bir insan hakkında bir düşünceye sahip olduğunuzda bu düşüncenin size olan etkileri nelerdir? ya da başkaları hakkında hissettiklerinizin kendinize verdiğiniz şey olduğunu düşündünüz mü?

İnsanların sizi hırpalamasına izin verdiğinizi yazmışsınız ve arkasından aşırı öfkenizden bahsetmişsiniz. Size kötü davranıldığında tepki vermeyip başkalarına siz aynı şeyi yaptığınızda onlardan da tepkisiz kalmalarını bekleyemezsiniz.

Tüm bunlar yaşandıktan sonra da kendinizi suçlamak yerine affetmek, bu yaşadıklarınızdan ne öğrenebileceğinizi düşünmek ve sizi bu şekilde davranmaya iten nedenleri düşünmek daha doğru bana göre.

Ve korkularımız... Onları beslemeyelim. Aklımızdan geçen her düşünce nasıl çoğalarak bize geri dönüyorsa korkularımızı beslemek de korkumuzun bir gün gerçeğimiz olmasına yol açıyor.

Daha fazla uzatmayayım. Siz kocamaaaann bir adım attınız. Önünüzde uzun ama pırıl pırıl bir yol var. Ne istersek onu yaşarız. Sizin de tüm bunları aşacağınıza inanıyorum.

Sevgiyle kalın, sağlıkla nefes alın.