melankoli
 

* ta basinda herseyin, birileri bir yerlerde her zamanki pervasizligiyla soluk alip verirken, ve aslinda hic de kotu niyetleri yokken digerlerinin hayati uzerine, bazilari bu soluklarin en duzensiz olanlarini itina ile secer ve alip yapistiriverir kendi cigerlerine!



sonra tereddut gelir, kacinilmaz olarak elbette... her hale uygun maskeleri de cabasi... ve kendi kendine bile kuramadigi cumlelerin acisini cikartmaya baslar melun... ki acisini yamamaya calistigi, en ihtiyac duydugu, en gerekli olan, onu en onemsiyendir... ustelik de zaman zaman yuzune carpan `yalan bu!`'lara ragmen...



aslinda kendi yalnizligini kendi tasir melankoli...

Kaynak: EkşiSozluk