mak100
 

* bir hikaye ve bir cocuk varmis. cocuk, gecenin son nefeslerinden birinde, icine kumsal ustu duslerini sigdirdigi cafe del mak'in isiklarini kapatip dalgalarin ses verdigi yone dogru birkac adim atmis elinde pina colada, cebindeyse kumsal ustu resimler ve kumsal ustu sarkilar varmis ki bir tanesinin sozlerini bilmiyormus cocuk ve fakat evini ozlermiscesine ozluyormus sadece mirildanabildigi ve aslinda hic bir zaman bilmeyecek oldugu o sarkinin sozlerini ki o an bir eliyle kumlardan berbat olmus gece elbisesinin eteklerini toplayan, diger elinde de kumlardan berbat olmus terliklerini tutan temizlikci kiz gelmis cocugun kumlarda biraktigi ayak izlerinin hemen yanibasina cafe del mak'in kuytu koselerindeki masalari silen kizmis bu geceyi severmis ama geceyi sevmezmis adios ayer'i severmis ama aslinda hicbir zaman bilmeyecek oldugu yarini sevmezmis ve cani o an sadece sigara icmek istemis ki o an gece bir nefes daha vermis, sirf kizin az evvel yaktigi kibritin sactiklari, binlerce yildir anlatilan yildiz kaymasi hikayelerine derin anlamlar ekleyecek guzellikte diye ya da, sirf kumsal ustu bir ruzgarin serinligine ve binlerce yildir dinlenen sarkilarin guzelligine dalip uyku evinde kaybolan cocugun dostlugu tibet'te aranan tum anlamlardan daha buyuk diye can cekisirken gece.. iste this is the story, he is cafe del mak100.

Kaynak: EkşiSozluk