6 mayıs 2005 pain of salvation istanbul konseri
 

9.45 : -lan olm almora biter birazdan girelim, bak 10 yazıyo en fazla yarım saat fln geç çıkarlar heralde di mi?

- di oko dalalım hadi.

böyle olmadı - olamadı malesef almora'nın sempatik bayan vokali elindeki keman yayını sallayarak bir saat boyunca insanları halay çekmeye davet eden hal ve hareketler içerisindeydi, hava çok sıcaktı, stressliydik gözlerimiz buğulu pos'ını bekliyorduk. derken almora gitti ve force da bir dalgalanma yaşandı. pos çıkmadan önce inanların ağzı boş durmasın maksatlı şarkılar çalınırken ansızın metropolis girdi tribe girdik neşelendik şekillere girdik hatta şarkı bitince alkışlama denyoluğunu bile yaptık. heyecanlanmışız meğer onu anlamış olduk...

velhasıl konser başladı. elemanlar albüm albüm ilerliyorlardı. derli toplu düzenli seyirciyi düşünen bir anlayışla oldukça güzel bir şeydi, ancak beraberinde şöyle bir sorun getiriyordu: hastası olduğunuz bir şarkı çalınmadan mevzu bahis albüm geçince tarifsiz hüzünler yaşanıyor.

zira bu şekilde çalınmadan geçen şarkıları biraz örneklersek eğer fandango,reconciliation, indioglossia vs.

shov dvd player hadisesine kaymadan geçmek mümkün değil. o shov dvd'yi satın alıp oraya kuran zihniyete ta burdan oraya kadar...

dvd sorununun bedeli ağır oldu zira rope ends gibi mantıksız aksak ritmli arıza bir şarkıyı kanlı canlı izleyemedik.

tam olarak hatırlayamamakla beraber aşırı gaza geldiğim bir durumda biraz seslice hepiniz orospu çocuğusunuz nidası çıkı verdi ağzımdan.

izlediğim en iyi canlı performanslardan biri olarak aklıma kazındı böylece.

aklıma kazınan bir kaç ayrıntı :

daniel gildenlow : im bloody great, hey it's a good joke

johan halgreen : ok it's my fault , don't blame me

şunu algılamama bir kez daha vesile olan bir konserdi grupların kalitesi yükseldikçe beklentiler de aşırı yükseliyor. dolayısıyla bu konser kesmedi.



Kaynak: İtüSözlük