kimsenin görmediği gözyaşları
 

kan kusup kızılcık şerbeti içtim demek gibidir...geceleri ya da boş bir odada süzülürler gözlerinizden...gözlerinizde bir hayal vardır...odur içinizdeki bu denizde fırtınalar yaratan...kimseler görmez...kimi zaman bu süzülen gözyaşları içeri akıtılır...o daha bi acı verir..hani erkekler ağlamaz ya...

gece başını yastığa koyarsın, herkes uymuştur, aslında uyuduklarını zannedersin. rahatlamak için ağlamak istersin, yüzünü yastığa gömünce bir kaç damla gözyaşı dökülür. kimse duymadı zannedersin ya yanılırsın. sabah kalktığında sorar sana duyan kişi neydi derdin diye. dert mi? aman boşversene, bana kalsın.

erkekler ağlamaz tezinin bütünüyle çöktüğü zamanlardır. uğruna gözyaşı dökülenin haberi bile olmaz, siz ve ıslak yastığınız tam anlamıyla başbaşasınızdır.

en gerçek olanlarıdır belki de

sessiz gecelerde süzülür genelde. gerek yatakta, gerek boş sokaklarda yürürken, ve bazende sahilde deniz ve rüzgarın eşliğinde. önemli olan ortalığın karanlık olmasıdır. karizmayı mı çizdireceksin oğlum? halbuki değmez mi herkes bilsin, duysun ve görsün o ağlamayan erkeklerin yanaklarından tıpır tıpır dökülen yaşları, o en içten başlayan, volkan gibi patlayan hıçkırıkları.

ama onların özelliği o zaten. onlar gösterişten uzak damlalardır. ve onlar bir anlik heyecan, sinir, vs. asabiyet bozukluklarından uzaktır. onlar kendileri gibidirler, saf ve berrak.

göz pınarlarından yanaklara doğru olması gereken istikameti tutturamayıp da, yüreğinden tüm benliğine doğru içine içine süzülenlerdir bunlar. geçtikleri her yeri yakan, değdikleri her noktayı hasarlayan, beden içine yağan asit yağmuru misali akan ve bu nedenle de en çok iz bırakıp en çok hatırlananlardır. kimseye anlatamadığın, bazen kendine bile itiraf edemediğin, ama sızısı içini oymaya başladığında artık inkar edemeyeceğini anladıklarındır. gecelerce yalvardığın halde bir türlü tuzlu suya dönüşüp de gözlerinden süzülmeyen, içini kanatmaya devam eden, bazen hakkın olmadığından bazen saklı kalması gerektiğinden bazense bilemediğin bir sebepten ötürü, senden başka kimsenin varlıklarından haberdar olamadıklarıdır.

yüreğinin ağladığı kandır.



kimse göremesede benim içimde akar bir şelale gibi. bir tek sevgilim sen anlayabilirsin çünkü sen benim bir parçamsın..

insanın gözünden kalbine kan şeklinde akar

.....aslında olmayandır, yoktur öyle göz yaşları..... öyle böyle değil, yokluk ... yok.. .. hiçlik filan ...... başkalarına görünecek cesareti yoktur o yaşların .. , ... yalnızlık gibi paylaşılmaz ki göz yaşları...





bunlar da artan noktalar... öksüz noktalar...

.. ... ........... .....

içinize akar,kesilen bileklerinizden sızar...



insanın yalnızken,sorunlarını kimseyle payaşamazken yaşadığı duygu yoğunluğunun içevurumu.özellikle askerde iken başa gelir ve firarla sonuçlanabilir.

gizlenen gözyaşlarıdır...kimseler bilmez yanağınızdan süzülen damlaları ve sebebini....belki bi ayrılık hikayesidir belki uzaktaki sevdiğine özlem...ama tek gerçek vardır kimseler görmez...herkesten saklanır...belki güçsüzlüğünüzü gizlemek içindir belki başklarını da üzmemek içindir ama tek gerçek vardır...

içe akıtılanlardır.

çok tehlikeli, insanı kanser yapan türdür bu.



Kaynak: İtüSözlük