kendine itiraf etmek
 

herşeyin başlangıcıdır.gerceği kabullenebiliyorsanız hayatınız için bir adım daha atmışsınızdır...

zordur.. en acıtanıdır.. herkesten sakladığınızın kalbinize yumruk gibi inişidir.. sonunda hayatla ilgili bütün planlarınıza rağmen kocaman bir fiyaskodan başka birşey olmadığınız sonucu ortaya çıkabilir.. ya da sonunda ne bileyim.. aslında ona ne deli aşık olduğunuz sonucu ortaya çıkabilir.. varsın olsun..

olayları nedenleriyle, sonuçlarıyla kabul etmektir kendine itiraf etmek..sivri köşeli yargıları parçalamaktır.. objektif olmayı öğrenmektir..

büyümektir biraz da.. hayatla inatlaşmayı bırakıp dinginleşmektir..

herkes beceremez malesef.. keşke olsa.. ama hep acıları taşımak ister insan..

zordur.. en acıtanıdır...

kesinlikle dawson's creek modundaki aşk-meşk hikayelerinin ötesinde olan eylem. o güne kadar süregelen tüm yaşantınızın, inancınızın, çevrenizdekilerin sorgulanması sonucu ortaya çıkar. bundan sonra yapacaklarınızın, o güne kadar yaptıklarınızın türünden bir fonksiyon oup olmadığı incelenir, yeni parametrelere bakalır. yalan söylemenin en iyi yolu kendine yalan söylemek olduğundan*, stable olan her şeyi bir önceki durumunda tutma adına söylenmiş olan bütün afyonlar bünyeye itiraf edilir. gene kendini sorgulamayla devam edip gider, kaotik birşeydir. bu durumda en iyi şey bünyeyi -geçici olarak da olsa- rahatlatmak adına süper yüzeysel bir şekilde yaşamaktır. bu duruma gelen insan açıp kral tv de serdar ortaç la dans bile edebilir.

bkz. allah korusun)

biz nasıl severdik cümleleri yıkıp o ohlara mide kanaması geçirtmeyi...hikayesiz kaldılar biz yazmayı beceremeyince..biz hepsinden daha sevdalıydık ve anlat diyecek kadar da kız çocuğu.oysa susan hep bizdik anlatan da onlar zaten..bir türlü cesaret edemedik sustuğumuzu kendimize itiraf etmeye...

insanın kendinden emin olamadığı zamanlarda yapmaya korktuğu şeydir. bir kere itiraf etse gerçek olacaktır ama ya sonra..

hayatta başınıza gelen itirafların en zorudur belki de. ne de olsa karşınızda itirafınızla size kızacak, sinirlenecek, cezalandıracak ya da çok daha sevecek, bağlanacak biri yoktur.



kendine itiraf etmek, iki kişinin de siz olduğu bir düellodur. sonunda biri mutlaka yaralanır ya da ölür. sizden de eksilen bir şeyler mutlaka olacaktır. önemli olan da bunu en az zararla kurtarmaktır.



herkesten vazgeçip de kendinden vazgeçemeyeceğini anladığında, aynaya bakıp gözlerinin derinliklerinde kaybolarak yapılan yüzleşmedir.



Kaynak: İtüSözlük