her şey ölüm için yaşıyor
 

bir oyunu zevk almak için oynamayı bırakıp bitirmek için oynamaya başladığımız andır bu... son için yaşamak.

eğer oyunu sadece sonunu görmek için oynamasaydık belki de hiç farketmediğimiz gizli kapıları bulacak, hiç kimsenin farketmediği hileleri farkedecek, hatta oyundaki hataları bile bulabilicektik belki de. ancak bütün canlıların doğasında olan birşey bu aslında. erkeğin dişiyi döllediği anda ölmesi veya dişinin yavruladığı anda ölmesi vs.



her şey bir son için yaşıyor ve bu son başka bir şeyin başlangıcı oluyor.



bu bahsettiğimiz doğanın olağan, daha doğrusu görünen dengesi. öyle veya böyle birler ve sıfırlardan oluşan hayatımızda bilincimize yerleştirdiğimiz sınırlar ve yargılar o kadar kısıtlayıcı ki. ve insanın içindeki sona ulaşma konusundaki inanılmaz dürtü o kadar yoğun ki hep kendini bir kalıba koymak zorunda hissettiriyor.



*ölümden sonra cennet/cehenneme gidilicek.

*ölümden sonra hiç bir şey yok.

-peki ya başka bir şey varsa ?



iki alıntı yapmak istiyorum bu konuda. iki farklı disiplinden tüm sevenler için geliyor.

*kendini en zayıf hissettiğin anda seni tekrar ayağa kaldırmak için yanında olacağım.

-azrael-

*hesap günü geldiğinde sana gücün ateşini vereceğim. ilk başta içini kavuracak canını yakacak ve acıyla güçleneceksin. sana kendin olma ve intikam şansını veriyorum.

-lcf-



farklı temalarda. ortak yönü ise bir taraf seçmeye sevketmesi. siyah ve beyaz..birler ve sıfırlar. insanlığın laneti.

herkes kendisini bulunduğu yerde en güçlü ve yenilmez sayacak. ve her zaman unutulan, hesaba katılmayan, düşünülmeyen şey : kaos...

herkes kendi krallığının hükümdarı olacak, herkes inandığı sonu düşleyecek ve herkes inandığı kurtarıcıyı bekleyecek.

ta ki kaos herşeyi yıkıp tekrar şekillendirene kadar. bunu yalnızca uyandığın anda anlayabilirsin.



bir çiçek, meyve olabilmek için mutlaka çürüyüp ölür ve dibinden meyva çıkar.

'iyi son yoktur' der stephen king kara kule yolunda. önemli olan süreçtir, hayatı nasıl yaşadığımızdır, ama ne yaparsak yapalım sonumuz aynı olacaktır, değiştirebileceğimiz tek şey sona gidiş yolumuzdur.

emre yılmaz, şeytanın fısıldadıkları adlı kitabında buyurmuştur ki



+beni acıtabilmek için önce nereye vuracağını çok iyi bilmelisin

nereye vuracağını bilmek için beni çok iyi tanımalısın

beni çok iyi tanımak için sevgilim olmalısın

sevgilim olman için seni çok sevmeliyim

-yani?

+yani seni seversem beni acıtabilirsin

-eee ?

+ne ee' si?... ayrılıyoruz...


her canlı ölümü tadacaktır ın cansız varlıkları da kapsayan versiyonu.





Kaynak: İtüSözlük