yazmak - 2
 

* hayatın anlamıdır. yaşama dair geride bırakılabilecek tek miras ve dününüzü yaşanmamışçasına tekrar yaşatacak, bugününüzü farkına vardıracak değişilmez eylemdir.



* tutku, ölesiye.



* an itibariyle yaptığım, dikkat edilesi, insanı ipe dahi görütebilecek eylem.



* köpekler gibi taptığım eylem. günden güne deli gibi sosyalleşiyorken ve eskisi kadar çok kitap okuyamazken bu yüzeyselliğin yazılarıma da yansıdığını gördükçe ve ağlamaya çalıştıkça, soğumuş bir kalple, eskisi gibi içlenişler geçire geçire, derin dünyaya, o katranımsı geceye sayfaların arasında eskisi gibi yeniden dokunabilmek için şimdilerde gözümü kırpmadan canımı verebileceğim eylem. içerisinde yolumu yitirdiğim araç. bütün büyülerini ben büyüdükçe üzerimden çekmiş olan. sonbaharı ve masal/kaldırım/soytarı/güz/tuz/kapı/koridor gibi eski kadim dost kelimelerimi hatırlayıp da yazamadıkça boğazımda yumru büyüklüğünde bir düğüm bırakan durum. beni gittikçe terk etmekte olan. artık anlatacak hiçbir şey bırakmayan / bana.







sonbahar her yıl şu lanet sıcaklar tarafından biraz daha öldürüldükçe tılsımını yitirdiğim şey.







ırmakların



büyülerin hiç yok artık hiç



tan kızıllığı diyorlar sana biliyorum



çekip gittiğinde sayfalarımda



masalları başıma bırakıp gittiğinde



oturup sokak lambaları altında ağladıydım







çoğu insan doğruluğunu kabul etmese de, yine en sevdiğim sözlerden birisini söyleyerek bitireceğim yazımı









* çaresizliktendir, çaresizliktir.



* yaşamaktır.







* beni anlayasın diye yazıyorum, anlatayım diye kendimi. belki bir çıkış yolu bulurum diyorum satırların arasından. belki kaybettiğim bir şeyleri yakalarım diye...



* yazmak insanın kendi kendisini karşısına almasıdır.







yazanlar, yazmaya çalışanlar hayatta soluk almakta zorlananlardır. yazarak nefes alır, yazarak yol alırlar.



yazamadıklarında hapistirler kendilerine. volta atar dururlar habire, habire...



* kimse olmadığında yanında birşeyler anlatabileceğin ya da kimseye bir şey anlatmak istemediğinde canın, yorulduğunda, sıkıldığında, bunaldığında,anlatacak bir şeylerin olduğunu duyumsadığında sığınılabilecek dünyanın en değerli ve güzel limanıdır yazmak.



yazmak yaşamaktır aslında. yaşamayı gerektirir. yaşamadan yazılmaz,yazmasan yaşanmaz.



hep bu işi hakkıyla yapanlar değiştirmiştir dünyanın akışını,insanların birbirlerine bakışını.örneğin dostoyevski okuyan ve onu gerçekten hazmeden bir insan bir daha asla o önceki insan olamaz.çünkü o inanılmaz şeyler yaratır,yazar.tanrı yazarları,yazarlar ise kimi unutulmaz karakterleri yaratırlar. insanlık tarihi yazı için ölenlerle,öldürenlerle,yazmadan yaşamayacaklarla,yazmasa çıldıracaklarla,yazmak için karısını satanlarla doludur.



vakit varken yazmalı,yeni ufuklar açmalı,kabuğumuzdan çıkmalıyız.çünkü her yazı,yaratılan her şey yeni şeyler katar bizi biz yapan bize, özümüze.



* fazla umutsuz bir eylemdir yazmak. ama yine de olaya bir tarafından da olsa tutunabilmek demektir.







uçurumdan düşmek üzereyken kenarda kalan çürük bir dala tutunmaya benzetilebilir dikkatli düşünüldüğünde. orada asılıyken ağzınızdan çıkan her feryat sizin kelimelerinizdir. sesinizi kimseler duymadıktan sonra çabaların bir manası yoktur. bir süre sonra da direnciniz düşer dayanamazsınız. karanlığa düşersiniz sessizce.







aynı kurgu, yazma işi üstüne kurulduğunda da aynı sonuç çıkar. anlatmak istediğini anlatamayan ya da anlatmak istediğini anlatabildiği halde anlayan kimselere sahip olmayan yazarlar da sessizce kaybolmaya mahkumdurlar.







acı ama gerçek.



* içinde bulunduğunuz olaylara dışarıdan bakabilmek için iyi bir yöntemdir.



* kesmek, atmak, traş manasında da kullanılır.





* sessiz kelimelerle birşeyler demektir, o birşeyler ki kimse duymaz onları dile düşmedikçe. nedeni olması gerekmez, ders notu değildir sadece, veya bir yazarın-şairin kaleminden çıkan. belki bakkalın veresiye defterindeki ahmet beyin 20 liralık borcudur, belki yanındaki kıza uzattığın peçetedeki seni seviyorumdur. bir ihtiyaçtır yazmak evet, arşimetin evraka! sı gibi bulmak birşeyleri. başkalarının duyması da önemli değil, görmesi de bazen, kendi iç dünyana seslenişin olur bazen yazmak günlüğüne.



belki tanrının seslenişiydi yazmak, ve o yüzden ilk önce oku demişti. tüm herşeyin başlangıcıydı, sağır-dilsiz-ama ayırmıyordu öyleki elleri olmayanlar ayaklarıyla yazıyordu hala inadına.



altı üstü buydu yazmak galiba, içinden geçeni söyleme isteği.



* bir hayat biçimidir. zamana ve mekana sığdıramadığınız bir eylemdir. bazen toplumda alkışlanmanızı, bazen yuhlanmanızı ve bazen de ölmenize vesile olan bir eylemdir. ama ne olursa olsun, hayatı ve kendimizi anlamak için en ideal bir eylemdir yazmak.



* büyük yalnızlıktır yazmak. altında " birileri beni okusun ve bana aksın bende olan ona da ulaşsın ve bulaşsın " isteği taşıyan bir tür var olma çabasıdır.



* unlu fransiz kadin yazar marguerite duras'nin edebiyat hakkinda denelerinin yer aldigi yapittir.



* ruhtan taşanı kağıda döküp incelikle şekle sokabilmektir. ağrılı ama sonucunda huzur veren bir süreçtir.



* kalemin düşünmesidir.



* huzur aramak için yanlış yer. yazdıktan sonrası şaibeli.



* kutsal eylem.



* Oduncu Thomas,



öldü bindokuzyüzde,



yazması yoktu.



Hiç mektup yazmadı,



hiç şiir yazmadı,



hiç özgeçmiş yazmadı.



Baltayla yazdı



izini ormanların içine,



Daha yeni



itiyatla sürgün veriyor.







rudolph otto wiemer



* -yazdığını bilmiyordum. ne yazıyorsun, öykü mü, roman mı?



-ikisinden de. iki elimi de aynı ustalıkla kullanabilirim ben.



-öyle mi, bunu da bilmiyordum.