beyaz basortulu kadinlar
 

* 'in eylül kitabinda yayinlamiş oldugu şiiridir.







sıcak bir ağustos gecesi, cordoba







uykuya hazırlanmakta, tıp öğrencisi



jose antonio yeni ayrıldı arkadaşından



şehrin ortasından kenar mahallelere



giden son otobüse koşarak bindi.







mavi bir yıldız bir işaret fişeği



gibi indi







gökyüzünden çok aşağılara.







ve jose antonio



düşündü ansızın sevgilisini.







otobüs sarsılarak duraklardan



kalktıkça, uykusu bölünen



yorgun işçiler birer birer gittiler







ağır homurtularla otobüs



ağaçlı tepeyi aştı







bir tek yolcu jose antonio kalmıştı.







saat 23.45, bir çam dalı ıslık çalmakta







karşı balkondaki komşu kadın telaşla



içeri girdi ve ışıklar silindi.







hiçbir şey anlamadı jose antonio



güz yaklaşıyordu, hüzün ve sınavlar



bahçe kapısını yavaşça araladı, sabah



suladığı sardunyaya baktı.







yüreğinde o güne kadar yaşayamadığı bir



telaş, hemencecik gidip yatağa uzanmak







günün son sigarasını yaktı.







anası babası ve öğrenci kardeşi



uyumuşlardı, pencereler karanlıktı







anahtarı cebinden çıkardı







ne çok ışık hepsi yandı



ağaçların arasında otomobil farları







jose antonio şaşırdı



silahlar üzerine doğrulmuşlardı.







saat 02.25, kenar mahalledeki evin içi







bütün kitapları yerlerde



şiirler, ders notları, mektuplar







ve fotoğraflar, söyle bu resimdeki kız kim



ya bu sakallı arkadaşın







bildiriler nerde



söyle söyle söyle söyle







sandıklar boşaltılmış, anasının çeyizleri



dolaplar, mutfak rafları, tabaklar



yataklar yırtılmış, delik deşik.







o gün ilk defa jose antonio



ilk de and dağlarını ne zaman



görmüştü



küçük



bir çocukken babasıyla







oğlum demişti özgürlüğü halkın



işte bu dağlar kadar







peki şimdi niye ağlıyorsun baba.







bir gün sonra sabah, toplama kampı la perla







çok erken saatlerde beni hücreden



aldılar, gözlerime siyah bezden bir bant



taktılar, bir aracın arka koltuğuna



boylu boyunca yatırdılar,







-fısıltılar.







hareket ettik, korna sesleri duyuluyordu



cordoba' nın kalabalık caddelerinden



birisine çıktığımızı anladım.







o dakika gittikten sonra durduk







-küfürler.







yere basmam söylendi, bastım, eğil dediler



eğildim, yürü dediler yürüdüm.







ayakkabılarımın bağı hücrede alınmıştı



kalemim, saatim, gözlüğüm.







ayak sesleri çoğaldı



ve silah şakırtıları.







kan ter ve sidik.







görmek duymak dokunmak koklamak tatmak



sedef karanfil şarkı kadife ve tarçın







unutulmuştu.







gözetleme deliği olan demir kapılı



bir odada.











gözetleme deliği olan demir kapılı



bir odada.







üzerime kanlı bir pijama giydirdiler







ayaklarım



zincirle birbirine bağlandı



ve ellerim







kenarları yüksek



tahtadan yatağa yatırdılar.







duvar.







gözetleme deliği olan demir kapılı



bir odada.







on iki gün sonra



jose antonio da







desparecidosdu.







yedi yıl geçtikten sonra, plaza de mayo







yürüyorlar alana doğru



binlerce beyaz başörtülü kadın







ve binlerce yitik fotoğrafı



genç yaşlı kız erkek







binlerce desparecidos.







analar ve anılar







eşler kardeşler çocuklar







geri istiyoruz onları



geri istiyoruz onları.







şu bıyıklı



manuel, öğretmendi







arkada hudeibro, maden işçisi



jose parrada, santiago nattino







ve işte jose antonio'nun annesi



elinde oğlunun kocaman bir resmi.







geri istiyoruz onları.







-jose antonio benim.







şiirle ilgili notlar



beyaz başörtüsü : Arjantin'de binlerce kayıp annesinin protesto gösterilerinde kullandıkları, dönemi yargılayan simge.







la perla: Cordoba kentindeki toplama kampı ve işkence merkezi. Aynı zamanda inci anlamına geliyor







desparecidos: Arjantin' de kayıplara verilen ad.







plaza de mayo: Mayıs alanı. Her yıl darebe yıldönümünde kayıp annelerinin protesto gösterileri için toplandıkları yer.