ankara yi sevme nedenleri
 

* ankara yı iyisiyle kötüsüyle sevme sebeplerdir.



başkent olması*



trafiğin rahat olması gibi.



* her sey elinizin altindadir, ulasim da sorun yoktur, baya bir üniversite hatırı sayılır miktarda öğrenci vardir, kışın soğuktur yazın serindir, kızlar güzeldir ortam şendir...



aslında benim için fazla nedene de ihtiyaç yoktur 7 sene okuduğum ve 5 ay 5 gün askerlik yaptiğim yerdir.



* karlı bir sabah kızılay'da biraz dolaştıktan sonra üşüyerek girdiğin karanfildeki bir simitçide sıcak çayla simidin doyulmaz keyfini yaşatan yegane şehir olması.



* Denizi bile yoktur oysa...Karanlıktır çoğu zaman.Ama sevdirir kendini sinsice,günden güne girer kanınıza.Öğrencisi, deniz kokusunu da,kumunu da, güneşi de taşır, sıcak bir şehir yapar Ankara'yı.Gençlik yıllarının en güzel anıları saklıdır o karanlık şehirde.Öyleki,istanbul'dan Ankara'ya giden o iğrenç çölümsü yollar gözünüze cennet bahçesi gibi görünür. Bir şehri güzel yapan sokaklarının sizden taşıdığı anılardır.



* salladığın her organın öğrenciye çarpmaktadır, bu tadı çıkarılasıdır, en baba sevme nedenidir.





* bir istanbullu olarak arayıp da hala bulamadığım nedenlerdir.







hiç heveslenmeyin ankara'ya deniz getirseniz bile kesmez.







edit: bu entry ye en çok eksi veren en iyi ankaralıdır. hadi ankaralılar devam edin sevginizi göstermeye.



* sevmek istemekle birlikte gelişen bir oldugudur. geldim, istemek zorundaydım ve istedim..sonuç: seviyorum..nedeni : çünkü istiyorum!







* ogrenci sehri gibi oldugundan dolayi, her yerde ayni dusunce tarzinda ki ogrenciler bulundugundan dolayida sevilebilir ankara.



* "çok kan kaybettim kizilayda. çok düştüm, çok yukseldim caddelerinde. çok dost bekledim kitapevlerinin önünde. bil ki ankara, hala vurgunum sana"







sıcak akşamın ayaz sabahı, kalabalık içinde sessizliği, kütüphaneleri, karanfili, tunali hilmi'si, midemizi çay ile doldurabilceğimiz cafeleri, ucuz bira ve sıcak şarap sunan barları, ozalitçileri, gri sisli binaları, doldurulan formlarda heyecanla kodlanan 06 plakası...







öyle deme ankara'yı sevmeyene bir zulümdür. bu kadar insanın neden ankara'yı sevdiğini anlamadan ankara'da yaşamak. *



* insanın doğup büyüdüğü memleket olması bile bazen yeterli oluyor.



* ahmed arif'in yazdığı ve yılmaz erdoğan'ın okuduğu şiir çoğu şeyini hatta nefret ettiğim bozkırını bile sevdirmiştir ankara'nın.



* aydınlık yaz akşamları içinize dolan huzur, "gri" dedikleri dinginlik. sadece cebeci kampusu'nun varlığı bile ankara'yı sevmek için sebeptir.



* Yahya Kemal Beyatlı ya ankaranın en çok nesini seversiniz diye sorduğunda verdiği cevabı hatırlayalım hemen:



-istanbula dönüşünü



* ahmed arif'in de dediği gibi "kar altındadır varoşlar, hasretin nazlıdır ankara" gerçektende öyldir üstad. bir çok $ehir gezdim\tozdum ama hiçbir $ehirde ankarada yapılan kadar gbt yapılmadım. farklı otogarlarda sabahladım ama a$ti'deki kadar eğlenceli olmadı hiçbiri. geceleri sokaklarda dolaşırken hissettiğin huzursuzluk, özgürlük duygusunu hiçbirzaman bastıramamıştır, nasıl olsa devletin ba$kentindesinizdir, üç beş sokak ötede hali hazırda bekleyen bir ekip arabası muhakkak vardır, güvendesinizdir. sabahın altısında kızılayda güne$in doğu$unu karşılamak da ankaranın sevilesi bir nedenidir. güne$ doğar otobüsler kızılaya insan yığar, ve o an öyle bir durum gözlemlersiniz ki, belki dünyanın hiç bir yerinde göremeyeceğiniz bir durumdur o bo$ sokaklar hızla dolarken o koşuşturmanın arasında öylece yol kenarında bir duvarın üstünde bakakalırsınız. avazınız çıktığı kadar bağırsanızda kimse sizi dikkate almaz, herkez bi yere yetişmek için önündekini sollamaktadır. işte o zaman öyle bir yalnızlık duygusu hissedersiniz ki, kelimelerle bile ifade edilmez.







ankarada bulunmamış, yaşamamış, bir insanın asla sevemeyeceği birşeydir. ben ankaralım, ankarada yaşadım ve ankayayı sevmek için bir nedene ihtiyacım yok. bazı insanlar hasretlik çekmeyi sevmez, benim için baştada söylediğim gibi ankarayı özlemek bile güzeldir.



* "istanbul'u görmek", bu nedenler arasında sayılabilir...



* sadece



* .



* yolun hic ankara'ya düsmemesi nedenlerden biri olabilir. *



* istanbula dönmek demişti birisi..



* gezip tozmaktan, kalabaliktan yoruldugun bir gunun aksami, yedi tanesi bir milyondan simit alirsin otobus beklerken. ne guzel kokar o simit..



garda aglamissindir mesela, kimse yoktur yaninda mendil verecek.. yuruyerek insan icine karismak istersin. bir heykel durur yaninda, bir de ulus meydani arkandadir o an. bu yuzden sevilir ulus.



astide yolculayanin yoktur/ya da bekleyenin, gozlerin dolu dolu bakarsin giderken, tanimadiklarina el sallarsin. herkes gittiginden agladigini sanarken, gidebildigin bir sehir oldugu icin aglarsin belki de..



aksama soguk olur diye mont tasimayi seversin. icin usurken, disinin da usumesini ayazi seversin.



bekleyen insanlari izlemeyi de sevebilirsin. her sey icin siraya giren zihniyeti de..







bir sehri sevmek diye bir sey yoktur. yasadiklarini, anilarini, acilarini sever insan.



* nedjimada ucuz bira.















* anıtkabir, atam, başkent..