2008'de asla...
 

Oturup şöyle bir geçmiş yılın muhasebesini yaptım. Dekorasyon alanında kendi kendimle yüzleşmeye karar verdim.









Nerelerde; parkede mi, tavanda mı, boyada mı, kanapede mi, döşemede mi, masada mı, IKEA alışverişinde mi, Koçtaş seçimimde mi, mutfak rafında mı, sürgülü kiler dolabında mı, tuval çerçevesinde mi, banyo havlusunda mı, banyo perdesinde mi, ayakkabılıkta mı, şifoniyerde mi, başucu lambasında mı, Japon kağıt avizede mi, televizyon sehpasında mı, Amerikan servis renginde mi... Ben nerede hata yaptımş Liste uzadıkça uzadı. Bu dört satırlık cümlem hiç bir şey. Ne çok detay varmış. Ne çok detay üzerine kafa yormuşum. Kredi kartımın taksitleri gibi bir sürü taksit taksit dekorasyon fikri, çoğu ödenmiş, hayata geçirilmiş, çoğu ödenmeyi bekliyor; hayata geçirilmeyi... Ama yeni yılın gelmesi, 8'li bir yılın gelmesi, 8'i yazarken yuvarlakların bol olması, kendimi sorgulamaya sevk etti beni.

Onca kararın arkasındaki ruh halimi deşmenin yanı sıra o kararın neticelerini de her yönden analiz etme fırsatı buldum. Ruh halimi deşerken kendimi keşfettim, hayatımı sorgulamış oldum. Neticeler üzerine göz gezdirirken ise hayatla dekorasyonun her zaman kavuşmadığını anlamış oldum.

2008'de dekorasyon alanında asla neler yapmayacağımı size toparlamaya çalışayım. Her şeyden önce asla kanape kılıflarını krem rengi kumaştan kaplatmayacağım. şu anda her biri yıkanmaktan bollaştıkları yetmiyormuş gibi tükenmez kalem lekesinden kırmızı şarap lekesine kadar Demir'in öksürük şurubunun bile izi üzerlerinde. Krem rengi minimal koltuklardan ziyade action painting üstadı Pollock resimlerini andırıyorlar. Krem rengi kanape mi, asla! Asla alçak sehpa kullanmayacağım. Ailece televizyon karşısında oturuyoruz. Pazar sabahları western seyrediyoruz. Cuma akşamları ise DVD keyfi yapıyoruz. Baba -oğul sürekli Play Station oynuyorlar. O sehpada sürekli çay içiliyor. Benim elmalı keklerim yeniyor. Bazen yemek bile o sehpada yeniyor. Yemek masası hiç ama hiç kullanılmıyor. Dünyanın parasını verip aldığım tik ağacı yemek masasının yüzüne bakılmıyor. Varsa yoksa o alçak sehpa, ama her seferinde sırayla hepimizi hıçkırık tutuyor. Alçak sehpaya kanapelerde oturarak, eğilerek hem film seyredip, hem yemek yemeye çalıştığımız için... Hazin sürekli hıçkırıyor. Kocam sürekli şu sehpayı biraz yükseltemez misin, o kadar bu işlerden anlıyorsun, diyor. Ben de 2008 itibariyle estetikten biraz olsun ödün vermeye karar veriyorum. Huzurlarınızda açıklıyorum: önce hayat sonra dekorasyon... Aslında doğrusu şöyle: Hayata uygun dekorasyon. Yaşam stilimize uygun dekorasyon. Yaşam biçimimize uygun sehpa. Yaşam zevkimize uygun kanape rengi. Dergi değil ki evlerimiz. Otel değil ki odalarımız. Cafe değil ki mutfağımız, banyomuz... 2008 yılında işte bu sloganlarla yola çıkıyorum. Dekorasyon tutkumu bir ileri seviyeye, daha kişisel bir boyuta taşımış olacağım böylece. Kayınvalideme, eşe dosta fikir verirken de önce onların hayat tarzlarını, yemek yeme, DVD seyretme, salonda uyuklama, müzik dinleme, eve ayakkabıyla girip girmeme alışkanlıklarını sorup soruşturup, araştıracağım. Onlara dekoru uyduracağım, dekoru onlara değil. Meditasyona devam. Dekorasyonda nirvanaya bu sene ulaşacağım galiba. Hadi hep birlikte Evim'izle ve kendimizle uyum içinde..









Kaynak:Evdergisi