HZ.ZEKARİYA (A.S)
 

Zekeriyya

(a.s) İsrâiloğullarının peygamberi olduğu gibi, aynı zamanda onların bilgini,

reisi ve müşaviri yani danışmanı idi (es-Sa'l-ebî, el-Arais, 1951, 372).Onun

hakkında çeşitli âyet ve hadisler vardır. Ebû Hureyre'nin naklettiğine göre,

Hz. Muhammed (s.a.s); Zekeriyya (a.s) marangoz idi(Ahmed b.

Hanbel, el-Müsned, Mısır, 1954, II, 405) diyerek O'nun elinin emeği ile geçinen

bir sanat ehli olduğunu haber vermiştir.Zekeriyya

(a.s)'ın hanımı İsa (a.s)'ın annesi Meryem'in teyzesi İşâ idi. Zekeriyya (a.s)

da, Meryem'e bakmakla meşgul oluyordu. O'na Beyt-i Makdis'te bir yer yapmıştı.

O'nun odasına her girdiğinde, yanında kış mevsiminde yaz meyvesini ve yaz

mevsiminde de kış meyvesini buluyordu. Zekeriyya (a.s), Ey Meryem, bu

sana nereden geliyor? diye sorunca, Meryem, Allah

tarafındandır. diye cevap veriyordu (el-Kurtubî, Ahkâmu'/-Kur'ân, IV, 69

vd).Zekeriyya

(a.s) Hz. Meryem'in yanında böyle yaz mevsiminde kış meyvesini ve kış

mevsiminde de yaz meyvesini görünce, Meryem'e bu nimetleri veren, buna gücü

yeten yüce Allah, eşimin yaşı geldiği halde, bize hayırlı bir evlat verebilir

şeklinde düşündü ve hayırlı bir evladın olması için Allah'a gizlice şöyle dua

etti:Rabbim!

Gerçekten kemiklerim zayıfladı, saçlarım ağardı, Rabbim!.Sana yalvarmaktan

dolayı herhangi bir şeyden mahrum kalmadım. Doğrusu, benden sonra yerime

geçecek yakınlarımın iyi hareket etmeyeceklerinden korkuyorum. Karım da

kısırdır. Katından bana bir oğul bağışla ki, bana ve Yâkub oğullarına mirasçı

olsun! Rabbim! O'nun, senin rızanı kazanmasını da sağla!

(Meryem,19/4,5,6)Ya

Rabbi! Bana kendi katından temiz bir soy bahşet! (Âlu İmrân, 3/38)Rabbim!

Beni tek başıma bırakma! Sen varislerin en hayırlısısın (el-Enbiyâ,

21/89).Gücü

her şeye yeten Yüce Allah, Zekeriyya (a.s)'ın duâsını kabul etti ve O'na bir

erkek evlad vereceğini müjdeledi:Ey

Zekeriyya! Sana Yahya isminde bir oğlanı müjdeliyoruz. Bu adı daha önce kimseye

vermemiştik (Meryem, 19/7).Mihrabda

namaz kılmaya durduğu sırada, hemen melekler ona şöyle seslendi: Haberin

olsun! Allah sana Yahya adlı çocuğu müjdeliyor. O, Allah'tan gelen bir kelimeyi

(İsâ'yı) tasdik edecek, milletinin efendisi olacak, nefsine hakim bulunacak ve

salihlerden bir peygamber olacaktır (Âlu İmrân, 3/39).Zekeriyya

(a.s), Allah'ın verdiği bu müjdeye şaştı, hayret etti. Çünkü kendisi de hanımı

da hayli yaşlı idiler. Rabbim! Karım kısır, ben de son derece kocamışken

nasıl oğlum olabilir? (Meryem, 19/8) diyerek, bu ilginç müjde karşısında

hayretini dile getirdi.Yüce

Allah ona şöyle cevap verdi:Rabbin

böyle buyurdu. Çünkü bu bana kolaydır. Nitekim sen yokken, daha önce seni

yaratmıştım (Meryem, 19/9).Kur'ân'ın

başka bir yerinde bu durum şöyle haber verilmiştir:Zekeriyya'nın

duasını kabul edip kendisine Yahya yı bahşetmiş, eşini de doğum yapacak hale

getirmiştik. Doğrusu onlar iyi işlerde yarışıyorlar, korkarak ve umarak bize

yalvarıyorlardı. Bize karşı gönülden saygı duyuyorlardı (el-Enbiya,

21/90).Yüce

Allah'ın bu güzel müjdesine son derece sevinen Zekeriyya (a.s)Rabbim!

Öyle ise bana bir alamet var, dedi (Meryem, 19/10). Allah ona şu cevabı

verdi:Alâmetin;

üç gün, işaretten başka şekilde insanlarla konuşmamandır. Rabbını çok an, akşam

sabah hamdet! (Âlu İmrân, 3/41).Gün

oldu, Zekeriyya (a.s)'ın nutku tutuldu. Mihrabdan çıktı ve milletine:

Sabah-akşam Allah'ı tesbih edin! diye işârette bulundu (Meryem,

19/11).Zamanı

gelince, Zekeriyya (a.s)'ın oğlu Yahya (a.s) dünyaya geldi.Yukarıda

görüldüğü gibi, Zekeriyya (a.s) ile ilgili olarak zikredilen âyetlerin çoğu,

dua mahiyetindedir. O, çok dua eden, Allah'ın emir ve yasaklarına riayet ederek

tam bir teslimiyet içinde yaşayan Yüce bir peygamberdi. Allah: Zekeriyyâ,

Yahyâ, İsa ve İlyas'a da (yol göstermiştik). Hepsi iyilerden (idi)ler

(el-En'âm, 6/85) diyerek onu şahit peygamberlerle birlikte anmıştır.Zekeriyya

(a.s) bu şekilde ömrünü ibâdetle geçirdi. Daima insanları Yüce Allah'a inanmaya

ve O'nun yolunda yürümeye cağırdı. fakat azmış olan, küfre dalan ve önünü

görmeyecek kadar gözü dönenler, onu şehid ettiler (Taberî, et-Tarih, Mısır

1326, II, 16; Ahmet Cevdet Paşa, Kısus-r Enbiyâ, İstanbul 1966, I, 41).