Viyana Okulu
 

Viyana Okulu birçok önemli

yönüyle klasik ekonomiden, tarihçi okuldan ve Marksist, kurumsal ve matematiksel

ekonomiden ayrılmaktadır. Diğer taraftan Viyana Okulu'nun birçok ilkesi

neoklasik ve modern ekonomiye girmiş bulunmaktadır.Viyana Okulu'nun

kurucusu 1871'de Principles of Economics ve 1883'de Problems of Economics and

Sociology kitaplarını yayınlayan Carl Menger'dir. Viyana ekonomisi, grubun bütün

üyeleri tarafından kabul edilen yeknesak bir sistem değildir.İkinci

kuşak sayılan Eugen von Böhm Bawerk ve Friedrich von Wieser birçok konuda

birbirlerinden ve Carl Menger'den farklı görüşlere sahiptir. Bu itibarla Viyana

Okulu'nu bütün üyelerin katıldığı doktrinlerle tanımlamak

zorlaşmaktadır.1890'lı yıllarda dört konu okulun özelliğini

göstermekteydi: Marjinalizm, azalan marjinal fayda, maliyetlerin vazgeçilen

fayda şeklinde ifadesi ve koplemanter faktörlere değer atfetme. Daha sonraki

yıllarda metodolojik endividüalizme ve subjektivizme ağırlık verilmiştir. Daha

geniş olarak ifade etmeye çalışırsak, Viyana Okulu'nun üyeleri metodoloji ve

değer teorisinde ortak görüşlere sahip olmakla beraber, kapital, konjonktür,

ekonomik hürriyet konularında farklı görüşlere sahiptir.Avusturya

Okulu'nun değer teorisi hakkındaki birçok ilkesi daha önceki bazı ekonomistler

tarafından zikredilmiştir. Faydanın, kıtlıkla bir arada incelenmesi Galiani

(1750), Condillac (1776), Walras (1831), Lloyd (1834), Dupuit (1844) ve

özellikle Gossen (1854) tarafından yapılmıştı. Bu yazarların büyük bir kısmı

azalan marjinal fayda kanununu tam anlamış bulunmaktaydı.Faydaya

uygulanmamakla beraber marjinalizm kavramı von Thünen (1826) ve Cournot (1838)

tarafından geliştirilmişti. Ancak, bu öncüler ile Menger arasındaki önemli fark,

bütünleşmiş bir teorik sistem kurmamış olmalarıdır.Menger'le aynı

zamanda yaşamış olan William Stanley Jevons (1862 ve 1870) ve Leon Walras (1873)

aynı temel varsayımlar üzerinde bir dedüktif sistem kurmuştur. Aradaki fark

Jevons ve Walras'ın matematik işaretler kullanmış olmalarıdır.Böhm

Bawerk ve Wieser'in yayınları Viyana ekonomisinin dünya çapında yayılmasına yol

açmıştır. Sonraki kuşaktan Ludwig von Misas ve Firedrich von Hayek İngiltere'de

ve Amerika'da uzun yıllar ders vermiş ve etkili olmuşlardır. Viyana Okulunun ana

prensipleri:Metodolojik endividüalizm: Ekonomik olayların açıklanmasında

kişilerin aksiyonlarına ağırlık verilmektedir; gruplar ancak üyelerinin

aksiyonlarıyla etkili olmaktadır. Metodolojik subjektivizm: Ekonomik

olayların açıklanmasında kişilerin muhakemeleri ve tercihleri bilgilerine veya

sahip olduklarını zannettikleri bilgilere ve dış gelişmeler hakkındaki

beklentilere ve kendi aksiyonlarının sonuçlarına bağlı bulunmaktadır.

Marjinalizm: Bütün ekonomik kararlarda değerler, maliyetler, gelirler,

prodüktivite vs. toplama ilave edilen veya toplamdan çıkarılan son birimin veya

son parçanın önemiyle belirlenmektedir. Zevkler ve tercihler: Mal ve

hizmetlerin fayda şeklindeki subjektif değerlemesi bunların talebini

belirlemektedir; bu suretle piyasa fiyatları fiili ve potansiyel tüketicilerden

etkilenmektedir. Tüketilen her mal ve hizmetin azalan marjinal faydası,

tüketicilerin gelirlerinin çeşitli kullanımlar arasındaki dağılımını

etkilemektedir. Fırsat maliyeti: Buna Wieser'in maliyetler kanunu da

denmiştir. Vazgeçilen en önemli alternatif fırsatın maliyeti, üretim

hizmetlerinin feda edilen alternatif yerine başka bir gaye için kullanılması

halinde, üreticilerin veya diğer ekonomik ajanların hesabında esas alınmak

tadır. Tüketimin ve üretimin zaman yapısı: Tasarruf kararı yakın, uzak

ve belirsiz gelecekteki tüketim hakkında bir zaman tercihi aksettirmektedir.

Yatırım ise belirli girdilerin daha uzun zaman gerektiren üretim süreçleri

vasıtasıyla daha fazla ür.n elde etmek için yapılmakta dır. Bu son prensip

BöhmBawerk'in sermaye teorisin deki iki temel prensibi ifade etmektedir.

Geleceğin daha düşük değerlendirme perspektifi tüketicilerin gelecekteki

tüketimin beklenen faydasını iskonto etmeye uyarmaktadır. Bu itibarla gelirin

tüketilmemesi olan tasarruf ve sermaye arzı kıttır. Üretimin dolaylılığı, yani

emek ve toprak gibi prodüktif hizmetleri daha uzun üretim dönemlerinde kullanmak

(yatırım) bu hizmetleri daha prodüktif hale getirmektedir. Sermaye talebi bundan

kaynaklanmaktadır. Mises'in ortaya atmış olduğu iki prensip oldukça

tartışmalıdır. Tüketicinin egemenliği: Tüketicilerin mal ve hizmet

efektif talebine doğrudan yaptıkları etki ve serbest rekabet piyasalarında

oluşan fiyatlar vasıtasıyla üreticilerin ve yatırımcıların üretim planları

üzerinde dolaylı olarak yaptıkları etki, bir gerçek olmanın ötesinde bir

amaçtır. Bu amacın gerçekleşmesi devletin piyasalara müdahalesinden, satıcıların

ve alıcıların muhakemelerini kullanarak mal ve hizmetlerin miktarları,

kaliteleri ve fiyatları konularındaki özgürlüklerini sınırlandırmasından

kaçınmayı gerektirmektedir. Siyasal endividüalizm: Kişilere tam bir

ekonomik özgürlük verildiği zaman siyasal ve moral özgürlük mümkün olmaktadır.

Ekonomik özgürlüğün kısıtlanması ergeç devletin cebri faaliyetlerinin siyasal

sahada artmasına ve 19. yüzyılda kapitalist toplumların erişmiş olduğu temel

kişisel özgürlüklerin zayıflamasına ve ortadan kalkmasına yol açmaktadır.

Viyana Okulu'nun ikinci kuşağı arasında Böhm Bawerk ve Wieser, üçüncü

kuşağı arasında da Von Mises, Schumpeter, Hans Mayer ve Alfred Amonn, dördüncü

kuşak arasında ise Friedrich Von Hayek, Gottfried Haberler, Fritz Machlup, Oscar

Morgenstern ve Paul Rosenstein Rodan en tanınmışlarıdır.



Afyon Jeotermal Merkezi Isıtma Sistemi, Ekonomisi Ve Hava Kirliliğini Önlemedeki KatkKserofitlik Ve Su Ekonomisi ÖkofizyolojisiFloresanların EkonomikliğiVarlık Vergisi1987-1993 Türkiye Ekonomisi1983-1987 Türkiye Ekonomisi1980-1982 Türkiye Ekonomisi1923-1980 Türkiye Ekonomisi19 Şubat KriziSermaye Piyasası Kurulu (SPK)İMKB PazarlarıİMKB'de Kote İşlemiMilli Korunma KanunuAltın Kurallar5 Nisan KararlarıElliot Dalga KuramıDow KuramıDirectional MovementDikdörtgen FormasyonuDestek ve Direnç