Kahve tadında bir hayat...
 

Alt tarafı bir fincan kahve deme,hayat bu, her anıyla güzel ve anlamlı.

Her kahve aynı tadı taşımaz... Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona
göre degişir...

Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun
ağlarken içtiğin kahvenin tadı kederlidir... Kahve telvesine yüreginin acısı
karışır.

Bir pazar öğle sonrası annenin "hadi bir kahve yap da içelim" dediği
kahve huzurludur... Köpükler annenin göz bebeklerine yansır... Dudağının kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir...

Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve düşülen kuyudan
çıkma çabasıdır... Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın ...
çıktığın an uyuyakalırsın... ferahlıktır!!!

Dostlarla içilen kahve neşedir... Kahkahalar köpüklerin üzerinde
yüzer...

Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır...Acıdır
tadı... Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır...

Baban için yaptığın kahve sevgi doludur... çay bardağında, az
şekerli... Kahve gibi görünmez sana... Ama sıcaktır dumanı tüter ve kokusu büyülüdür...

Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır.Isıtır insanın içini...

Yorgun olduğunda içtiğin kahve hafifletir seni... Kendine getirir,
unutturur günün ağırlığını...

Kahve aynı kahvedir belki... köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı
kahvedir ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer ve tadları
değişir...Her kahve aynı değildir bu yüzden...

alıntı