MİLYONLARCA PENCERE…MANZARASI HEP FARKLI
 

Hani gözünü kapatınca “anlat” ortada olanı desem yok ya anlatacak bir şey…

Sanma ki senin bulunduğun yer ile karşında duranın yeri aynı…
Sanma ki o da senin pencereden bakar ve manzara aynı…
Anlatamadım sanırsın ya ve üzülürsün için için ifade edemedim diye kendini ve zengin sanırsın ya kendi pencereni…
Bak , iyi bak , göreceksin karşında da bir pencere var ; seninki kadar zengin ve sıcak…bazen açık duran bazen ise kapalı…
Sev o pencereyi , sonuna kadar kabul et..
Nasıl bir evin iki penceresi, biri açık biri kapalı, göremez birbirlerini…
Aynı renk olsa da giyimleri , konumları farklı…Ve aslında aynıdır var oluş amaçları…
Hani gözünü kapatınca göremezsin, anlatacak bir şey yok ya, bazen bil ki gözün açıkken de aslında kapalı…
Gördüğün sadece kendi penceren ise ve benim diyorsan; yokmuş aslında orada görmek ile alakalı…
Bil ki karşındakinde yok dediğin aslında sen de yok…
Bırak üzülmeyi, sızlanmayı onda yok diye…
Ama kızma farkına vardığında yıllar sonra sen de olamamışlara…
Karşılaştığında onu da sev…kendini de sev…
Açık tut sen pencereni, sonsuz açık gözlerinle…Kabul et karşındakini senden farklı görse de manzarayı…Vardır çünkü onun senin pencerene yakın durmasından dolayı bir bağı…
Bak kötü dedin dostuna .Terk ettin , bıraktın uymuyor diye sana…Anladın yıllar sonra bir sıcak el oldu, bir sıcak yürek sardı en zor rüzgarlarında…
Bilseydin o pencere sen üşüdüğünde seni bir gün ısıtacak diye hep kapalı tuttu kendini , hiç beklemediğinde…atar mıydın onu yıllarca tozlu yollara…
Bak iyi dedin bir başka dostuna. Aldın pencerenin önüne oturttun ve olanı olmayanı yok ettin uğrunda… Şimdi ne oldu? Bıraktın mı artık sana uymuyor diye? Oysa vardı onun da bir sebebi senin manzaranda. Görmedin diye üzülme, sadece gör…
Herkeste var bir pencere... Bazen aynı renkte bazen ayrı renkte ve bazen açık, bazen kapalı ama olan hep bir pencere.
Kabul et…Kabul et artık, herkes başka bir pencere…Yargılama artık benim ki bir başka diye…Gördün ki hayat yolunda öyle esintiler oldu ki ; sen de kapadın pencereni bazen sımsıkı ve bazen de açtın başkaldırırcasına rüzgarlara.
Kontrol etme… Kabul et… Bırak içeri girecek senden başka kimse yok… Kayıp dediklerini kaybetmemek adına zaten kontrol ederken saçıyorsun yollarda… Unutuyorsun bazen o bir pencere, sen başka bir pencere, belki farklı ama var oluş amaçları hep aynı…
Korkusuz ol ,korkuyla kontrol altına alma, panikler yaşama .Kontrolde tutabileceğin tek pencere seninki…Bil ki yakınında konumlanmışsa vardır senin göremediğin ama gördüğünü zannettiğin bir sebebi..
Sadece unutma kendi penceren dışında hiçbirine sahip olamazsın.
Ancak yanında konumlanabilir, eşlik edebilir, renk renk perdeleriyle bazen açık bazen kapalı ve sadece sen izin verdiğince milyonlarca pencere…ama manzarası hep farklı…

Alıntı........

Genc bir cift, yeni bir mahalledeki yeni evlerine tasinmislar.
Sabah kahvalti yaparlarken, komsu da camasirlari asiyormus.
Kadin kocasina ' Bak, camasirlari yeterince temiz degil, camasir yikamayi bilmiyor, belki de dogru sabunu kullanmiyor. ' demis.
Kocasi ona bakmis, hicbir sey soylememis, kahvaltisina devam etmis.

Kadin, komsusunun camasir astigini gordugu her sabah ayni yorumu yapmaya devam etmis.

Bir ay kadar sonra, bir sabah, komsusunun camasirlarinin tertemiz oldugunu goren kadin cok sasirmis 'Bak' demis kocasina ' Camasir yikamayi ogrendi sonunda, merak ediyorum, kim ogretti acaba ?'

'Ben bu sabah biraz erken kalkip penceremizi sildim' diye cevap vermis kocasi.

Hayatta da boyle degil midir ?

Baskalarini izlerken gorduklerimiz, baktigimiz pencerenin ne kadar temiz olduguna baglidir. Birini elestirmeden ve hemen yargilamaya davranmadan once zihin durumumuza bakmak ve 'iyi' olani gormeye hazir olup olmadigimizi farketmek guzel bir fikir olabilir ..

sanki kafama donk diye birsey vurdu ve birseylerin farkina vardim , paylasim icin cok cok tesekkür edeirm.