Tanrı ile Sohbet - Alışılmadık Bir Diyalog 1 Kitabı Hakkında Yorumlar
 

Yazar: Neale Donald Walsch

Türkçesi: Nil Gün

Sayfa sayısı: 246


Bir insanın Tanrı tarifini bilirseniz, o insanın potansiyelini bilirsiniz. İnsanın özlemleri, içindeki potansiyel gücü ve hayal gücü onun Tanrı anlayışını oluşturur. Tanrı insanın ulaşmak istediği her şey. Tanrı insanın olmak istediği yüce Ben'liği. Yazar, içindeki Ben'e Tanrı adını vermiş ve onunla konuşuyor. Herkes gibi: soruları sormayı bilen ve yanıtları işitmek için sabır gösteren herkes gibi. Çoğumuzun yapamadığını yani kendisiyle başbaşa kalmayı ve bu anlamda algıladıklarını yazmayı başardığı için, şimdi onun yazdıklarını okuyoruz, kendi yazdıklarımızı değil. İyi okumalar!

"TANRI İLE SOHBET"
 

arkadaşlar bu tarz çekim yasası gibi konularla bende çok ilgileniyorum ve neale donald walsch'un "Tanrı ile Sohbetler" serisini okudum..aranızda okuyanlar var mı?

ben bu kitabı okuduğumda başta kendi ailem olmak üzere yakın çevremden bayağı bi tepki topladım..çünkü kitabın adı bile birçok kişinin kabul edemeyeceği bi cümleden oluşuyor..gerçekten bu tarz konuları anlamayacak kişilerle böyle konuşmalara girmek insanın bu öğrendiği gerçekleri paylaşma isteğini kursağında bırakıyo..

benim de aklıma bunları paylaşmak için bu site geldi eminim bu kitapta aradığınz biçok sorunun cevabını bulacaksınız...

kesinlikle hepinize tavsiye ediyorum ve okuyan arkadaşlardan da yorumlarını bekliyorum...

Cevap: Tanrı ile Sohbet - Alışılmadık Bir Diyalog 1 Kitabı Hakkında Yorumlar
 

Teşekkürler...

Cevap: Tanrı ile Sohbet - Alışılmadık Bir Diyalog 1 Kitabı Hakkında Yorumlar
 

Hepimize eskiden beri öğretilen bir Allah inancı var. Malesef bu inanç daha çok kulaktan dolma hurafelerle ve zanlarla örgülenmiş bir inanç. Bense söylediğiniz konuyu mesnevi okurken daha çok fark ettim. Şimdilerin kuantum dedikleri şey aslında şemsin 40 kuralında da görebileceğimiz yada mesnevide de okuyabileceğimiz konular. Ne yazık ki Necip Fazılında dediği gibi biz güneşi ceketimizin cebinde kaybetmişiz. Bize Allah hep ceza veren, en ufak bir hatamızda başımıza bela yağdıran biri gibi gösterildi( Tabiri caizse) Oysa mesneviyi okuduğumda bunun asla böyle olmadığını gördüm. O bir dosttu, O sevgiydi, O güzel olan her şeyin özüydü. Varlık O demekti. Sevgili Oydu. Aşk Oydu. Yardım Ondan gelirdi, O kullarını sever, korur ve gözetirdi. Öyle hemen cezalandırmaz, cezalandırdığında ise bunu kulunu korumak için yapardı. Eskiden başıma bir şey geldiğinde hemen "evet " derdim. "Ben kötü biriyim onun için cezalandırıldım." Derin bir suçluluk duygusu, çünkü ailem en ufak bir hatamda beni Allaha şikayet ederdi. Belanı versin derdi Allah. Allah kullarına bela yağdıran bir yaratıcıydı. Sonrasında ise başa gelen şeylerin sadece bir sınanma olduğunu ve her savaştan güçlenerek çıktığımı ve belkide neticesinde madalya aldığımı fark ettim. En büyük madalya sevgi, insanlara sunduğun iyilik.. Öyle peygamberler var ki çok acı deneyimler yaşamışlar. Bu neden böyle peki, madem Allah sadece suçlulara ceza veriyorsa onların ne suçu olabilir? Demek ki başımıza gelen bir sınanmadan başka bir şey değil.