[*zeyneb*]

fazla vaktim olmadigindan basladigim 3. bölüm kitablarindan "acilar icinde basariyi yakalamak" halen daha ilgi alanim olmaya devam ediyor..

sadece bir kisiyi okudum bugün. ve aklima hemen takilmadi degil, yani neden hep acilar icinde basaranlardan bahsedilir, yada basaranlara sordugumuz zaman

neden hep, tirnaklarimla kazidimda geldim, zorluklara gögüs gerdim, iste kimse sevmedi, kimse tutmadi elimden, param yoktu pulum yoktu gibi, hep negativ

olan durumlardan dolayi basariya gelmisler...

bu gibi nice sorular takilmadi degil tabii aklima, fakat kitap daha cok acilarla savasipta basariya ulasanlardan ibaret oldugu icin, gercektende asiri denli acilar

ile cabalayip zirveye gelenlerden bahsetmis. Bu sefer siradaki hayat Stephen Hawking´in hayati, basari var, cok ama bir o kadarda aci cekmis ve bir

o kadarda yalnizlik icinde büyümüs.. yani tabiii su soru gelmiyor aklima degil yani basarili olmak icin aci´mi cekmeli, yoksa aci da cekmemeli ve basarilida

olmamali????

Stephen Hawkin´sin hayatinda beni su nokta etkiledi, icindeki acilari ve yalnizligi hazmedebilmek icin bilime kendini cok ama cok vermis ve böylelikte sirf

bu konu hakkinda calistigindan gercektende kendi bölümünde bir dahi olmus ama onca yalnizlik, onca sevgisizlik, onca acilar bunun icin degdimi diye

sorulacak olursa, sanirim herkesin cevabida bir ayri ve farkli olacaktir,yani bakis acisi...

Birgün kitap yazacak olursam mutlak "acisiz ve zevkli basari yakalamak" olmasi gerek diye düsünüyorum