|
EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? en son ne zaman tasasız bir kahkaha attınız. en son ne zaman dünya bir tarafa siz bir tarafaydınız? en son ne zaman istediğinize ulaşmadan bırakmadınız? en son ne zaman olduğunuz gibiydiniz? |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? içimdeki çocuk hiç büyümeyecek sanıyordum. büyümeden yaşlandı sonra sanki. ve ben öldü sandım onu. oysa uzun bir uykudaydı. içimdeki çocuğu yeniden uyandıran.. saf ve kocaman yürekleriyle gerçek çocuklar oldu. henüz büyümemiş çocuk yürekleri. okulda çalışırken farkında olmadan sararken sarılıverdiklerim.. onlarla her an çocuktum... belki de en son ne zaman çocuktunuz sorusu kadar önemli.. en son kimle çocuktunuz? içimizdeki çocuğu uyandıran.. yaşatan.. hani Ahmet Şerif İzgören in dediği gibi gözümüze ışık getiren şey ne ise yaşamımızı anlamlandıran şey bu belki.. hadi bir kez daha düşünelim.. -ki biliyorum cevap aradınız aslında.. ama ne kadar derinde de olsa.. en son ne zaman ve kimle çocuktunuz? |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Çok yakın benim için hatta her fırsatta, bazen kardeşimin yanında bazen kendimleyken, bazen arkadaşlarımla bazen de sevgilimin yanında. Aslında kendimi rahat hissettiğim her yerde o çocuk çıkıyor ortaya. Hesapsızca mutlu, bazen alıngan, küsebilen ama çabuk affeden. Kahkahasının tonu yükseklere değen. Güzel şey içimdeki çocuk değerli. O koşulsuz seviliyor benim tarafımdan ve korunuyor ihtiyacım olan her an ona ulaşabilmem için. :) |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Harika bir soru ama bu... Belki saçmalayacağım ama içimden geçenleri yazmak istiyorum. Çocukluğumu tam olarak yaşayabildiğimi söyleyemem. Çocukluk sokakta oyun oynamaktan ibaret değil bildiğiniz gibi. Küçük yaşımda hala kimseyle paylaşamadığım yükler aldım ve taşıyorum onları. O nedenle hep yaşımdan çok büyük olduğumu, erken olgunlaştığımı düşünürdüm. O zamanları hatırlayınca yine öyle hissediyorum. Çocukluğumda yaşadığım bazı şeyler ağır geliyor ama çocukluğumu yine aynı şeyleri yaşamayı seçebilecek kadar çok özlüyorum. Üniversitedeyken hiç büyümediğimi fark etmiştim. Zaten bu arayışlarım da biraz daha büyüyebilmek, kendimi geliştirebilmek içindi. Atladığımız şey çocukluğu basite indirgememizdir. Okuduğum kitaplar, dinlediğim insanlar, bana yol gösterenler, ailem, arkadaşlarım, büyük kötülüğünü gördüğüm kişiler hep bir şeyler kattı yaşamıma. Çok şey öğrendim ama öğrendiklerim arttıkça daha da çocuk olduğumu gördüm. Olgunlaşmak başka bir şey çocuk olmak başka bir şeymiş. Çocukluğu boy, kilo, yaş ortalamasına bakarak değerlendiriyoruz genellikle. Halbuki hiç öyle değil. Çocukluk başlı başına bireyin gerçek benliğiyle, ruhuyla yaşamasıdır. Aslında ulaşmaya çalıştığımız şey zaten çocukluğumuz değil midir? Ne zaman aklımızdan art niyet geçerdi? Ne zaman insanlara kin duyardık? Ne zaman bir başkasını beklentilerle severdik? Ne zaman hayallerimizden onaylanmasa da çekinirdik? Çocuklar niye bu kadar yaratıcıdır? Çocukluğuma dönüp baktığımda gördüklerim bunlardır. Aslında özümüzde var olan şeyleri zamanla yitiyoruz. Ya da rafa kaldırıyoruz. Ben hala tam anlamıyla sahibim diyenlere ne mutlu. Çocukluğumu düşünüyorum da insanlara karşı ne kadar merhametliydim. Ne kadar iyi kalpliydim. O zamanlar fark edemesem de şuanda rahatlıkla görebildiğim beni hiç kabul etmeyen insanlardan sevilmeyi beklemeden onları seviyordum. Hem de çok seviyordum. Yaşadığımız bazı kötü deneyimler, olumsuz telkinlerle bu üstün vasıflarımızdan zamanla uzaklaşıyoruz. O zamanları özlüyorum. Ama ben hala küçücük bir çocuğum. Sadece yolunu kaybetmiş bir çocuk denilebilir. Arıyorum, özüme, ruhumun sesini duyabileceğim yere yürüyorum. Ve gitgide yaklaşıyorum, biliyorum. Kimle çocuktum sorusu ise bana direk ailemi ve bir arkadaşımı hatırlattı. Hala bebekleşen, bazen mızmızlık yapan, hiçbir halini göstermekten çekinmeyen, onları koşulsuz seven ve onların da karşılıksız sevdiği bir çocuğum. Tertemiz, saf sevgi içimizdeki çocukta gizli. Onu yaşatmak ve sürekli beslemek lazım. Pozitif gücün kaynağını oradan alıyoruz çünkü. Yoksa tamamen yok oluruz. Duygusallaştırdı bu konu beni. ağla2 Sevgilerimle. |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Bir küçücük oglancik, bir gün okula baslamis. Pek mi pek akilliymis. Okulu da pek büyükmüs. Ama akilli çocuk, sinifina disaridan kestirme bir yol bulmus. Buna çok sevinmis. Artik okulu ona kocaman görünmüyormus. Bir zaman sonra, bir sabah ögretmen demis ki; - "Bugün resim yapacagiz." "Ne güzel! " demis çocuk. Resim yapmasini pek severmis. Her türlüsünü de yaparmis. Aslanlar, kaplanlar, tavuklar, inekler, trenler, gemiler ... Mum boyasini çikarmis ve çizmeye baslamis. Ama ögretmen "Durun!" demis. "Henüz baslamayin." Ve çocuk herkes hazir olana kadar beklemis. "Simdi" demis ögretmen, "Çiçek çizmesini ögrenecegiz." "Iyi demis" çocuk. Çiçek çizmesini çok severmis ve pek güzellerini yapmaya baslamis pembe, mavi, turuncu mum boyalariyla.. Ama ögretmen, "durun" demis, "size nasil yapacaginizi gösterecegim." Yesil sapli kirmizi bir çiçek çizmis."Iste" demis ögretmen, "Böyle çizeceksiniz. Simdi baslayabilirsiniz." Küçük çocuk bir ögretmenin resmine bakmis, bir de kendininkine... Kendininkini daha bir sevmis ama bunu söyleyememis. Kagidi çevirip ögretmeninki gibi yesil sapli kirmizi bir çiçek çizmis. Bir baska gün küçük oglancik, sinifa çikan kapiyi tek basina açmayi becerdiginde, söyle demis ögretmen."Bu gün çamurdan bir sey yapacagiz." "Iyi" demis çocuk. Çamurla oynamayi pek severmis. Her seyi yapabilirmis onunla. Yilanlar, kardan adamlar, filler, fareler, arabalar... Baslamis çamuru yogurup sikistirmaya.. Ama ögretmen "Durun, daha baslamayin!" ve beklemis hazir olmasini herkesin. "Simdi" demis ögretmen, "Bir çanak yapacagiz." "Güzel" demis çocuk. Çanak yapmasini da pek severmis ve baslamis yapmaya boy boy, sekil sekil çanaklari. Ama ögretmen "Durun!" demis, "Size nasil yapilacagini gösterecegim." Ve de göstermis herkese bir büyük çanagin nasil yapilacagini. "Iste" demis ögretmen "Artik baslayabilirsiz." Küçük çocuk bir ögretmenin çanagina bakmis, bir de kendininkine. Kendininkini daha çok sevmis, ama bunu söyleyememis. Topragini yuvarlayip yeniden yapmis ögretmeninki gibi derin bir çanak. Ve çok geçmeden küçük çocuk ögrenmis beklemeyi, izlemeyi ve her seyi ögretmen gibi yapmayi. Ve çok geçmeden baslamis kendiliginden hiçbir sey yapmamaya. Ama birdenbire küçük çoçuk ve ailesi tasinivermis baska bir eve, baska bir sehire ve çocuk gitmis baska bir okula... Bu okul daha da büyükmüs öbüründen. Kestirme yolu da yokmus disaridan.Büyük basamaklari çikmak ve uzun koridorlari geçmek gerekiyormus sinifa kadar. Ve daha ilk gün demis ki ögretmen: "Simdi resim yapacagiz!" "Güzel" demis çocuk ve beklemis ögretmenin ne yapacagini söylemesini. Ancak ögretmen bir sey söylemeden baslamis dolasmaya. Küçük çocugun yanina gelince sormus: - "Resim yapmak istemiyor musun?" - "Istiyorum" demis çocuk. "Ne yapacagiz?" - "Ne istersen" demis ögretmen. - "Her kes ayni resmi yaparsa ve ayni renkleri kullanirsa, kimin ne yaptigini ve neyin ne oldugunu nasil anlarim ben?" - "Bilmem" demis çocuk ve baslamis "YESIL SAPLI KIRMIZI ÇIÇEGI" çizmeye... |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Vapurdan inerken zıpladım resmen. Çocukluğumdan bahsetmiştim bugün birilerine çocukken de bayılırdım bir yerden atlamaya yine yaptım. Vapurdan zıpladım, yere. :D |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Ben bu gunlerde ya cok cocugum ya cok yaslı...ortayı tutturmus degılım... |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Benim küçük kardeşim olunca -yani küçük dediğim 12 yaşında:))- benim çocuk olmam zor olmuyor.Birlikte vakit geçirmek çok eğlenceli oluyor.Kardeşim futbol hastası vakit geçirmekte; birbirimize pas atmak ve kaleden kaleye oynamakla geçiyor:)) Ama artık büyüyorum.Büyümeyi seviyorum:)) |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Bir çocuğun masum gülüşünde çocuktum az önce dışarı da. Ha birde geçen gün seke seke giden bir çocuk görüdğümde ben de böyle giderdim dedim ve o ana geri dönüverdim. Sekmek için epey büyük olsam da evet hala sekerek yürüyebiliryorum. İşte böyle :)) http://catherinefinnphotography.com/...-TDC-blog2.jpg Ve bu da iyiymiş :D http://static.fjcdn.com/comments/me+...0a974009c4.jpg Sevgili hayat arkadaşımla böyle olmak istiyorum işte. :D Süper. Muhteşem. Harika. :D Belki de ruh halimizi değiştirmek bu kadar kolay. Haydi sadece hayal etmekle kalmayın deneyebilirsiniz. :D Aklıma yine geldi bir de geçen gün kapıya tırmanan kardeşimi görünce tırmanmaya kalktım. E biraz zor olsa da denemesi bile güzeldi. Şşşşt bu aramızda kalsın. Annem duymasın. :D |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? "Her çocuk bir sanatçıdır, sorun büyüdüğümüzde nasıl sanatçı kalabileceğimizdir. " der Picasso ve devam eder. Ben yaşamım boyunca bir çocuğun yaratıcılığına ulaşmak için çalıştım. Çocukluğumdaki, Masum ter kokulu beni, hatırlıyorum… Beni, yine yaşamak istiyorum. Ürkek dudak burkan, karıncalar Emeğini sevgiyle paylaşan, tavuklar Ana sıcaklığında, komşu teyzeler Karınca kararınca dostlarımdı. Dereler katıksız aktılar, beni maviye çaldılar Boynu bükük ağaçlara, sularından verdiler Balıklarla paylaşılan, kuru ekmekler Derelerde mavilikler kardeşimdi. Ağaçlarda meyveler, bayramda harçlıklar Kırlarda çiğdemler, teknemde ekmekler Soğuk kış gecelerinde, battaniye altında sohbetler Beni, ben yapan, değerlerdi. Çocukluğumdaki, Masum ter kokulu beni, hatırlıyorum… Beni, yine yaşamak istiyorum. C.K. |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? HEP MERAK ETMİŞİMDİR NEDEN DİYE NEDEN İNSAN ÖZLER Kİ ÇOCUKLUĞUNU YA DA GEÇMİŞİNİ HATIRALARIMDAKİ GEÇMİŞİN ÇOĞU BUGÜN BENİM İÇİN ÖZLEM OYSA O ZAMANLAR DA ŞİKAYETÇİYDİM HALİMDEN PEKİ NE DEĞİŞTİ DE BÖYLE OLDU O AN GÜZEL OLAN NEYDİ DE BEN KAÇIRDIM VE FARKETMEK ANCAK BUGÜN NASİP OLDU HİÇ BİLEMEDİM AMA HEP GEÇMİŞİ ÖZLEDİM VE HEP ÇOCUKULUĞUMU GEÇMİŞTE ŞİKAYET EDİP DURDUĞUM ÇOCUKLUĞUMU |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? HEP MERAK ETMİŞİMDİR NEDEN DİYE NEDEN İNSAN ÖZLER Kİ ÇOCUKLUĞUNU YA DA GEÇMİŞİNİ HATIRALARIMDAKİ GEÇMİŞİN ÇOĞU BUGÜN BENİM İÇİN ÖZLEM OYSA O ZAMANLAR DA ŞİKAYETÇİYDİM HALİMDEN PEKİ NE DEĞİŞTİ DE BÖYLE OLDU O AN GÜZEL OLAN NEYDİ DE BEN KAÇIRDIM VE FARKETMEK ANCAK BUGÜN NASİP OLDU HİÇ BİLEMEDİM AMA HEP GEÇMİŞİ ÖZLEDİM VE HEP ÇOCUKULUĞUMU GEÇMİŞTE ŞİKAYET EDİP DURDUĞUM ÇOCUKLUĞUMU |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? bazı soruların cevaba ihtiyacı yoktur demiştim sanırım hatalı alanlardan bağımsız insanlar başlıklı konuda.bazı sorular cevabın peşine düşer. bazıları cevaptan çoktan geçer, ya da vazgeçer. bazı soruların ise kendisi cevaptır. |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? çocuklar oynarken ben seyrediyordum... okulda yılbaşı çerçevesinde eğlenceler sürüp gidiyor ve bugün sandalye kapma oyunu oynayanlara takıldı gözüm. çocuklar müzik eşliğinde dans ederken.. içimde bir telaş.. şimdi müzik duracak.. neden gözlerine bir sandalye kestirip yaklaşmıyorlar. oysa onların yok ki böyle bir kaygısı.. yetişkin olmanın bedeli miydi ki dans zamanında oturacağı sandalyeyi belirlemek ? EVREKA der gibi .. kocaman harflerle CARPE DİEM geçiyor aklımdan..işte bu diyorum.. sandalye kapma telaşını bırakıp, müzikle doluyorum.. fakat işte KORKTUĞUM !! başıma geliyor. çok da sevdiğim bir çocuğum, elinde sandalyesi.. GAME OVER.. yaaa.. ben biliyordum değil mi bilmenin bedeli miydi mi ki korkmak? gözlerinde hüzün bulutu şimdi çocuğun.. kızıyorum öğretmenine içimden.. elenmek zorunda olmadan başka bir oyun oynatsa olmazdı sanki.. müzik sürüyor..oyun dışı kalan ilk ve hemen sonraki çocuk, arkadaşlarının hemen ötesinde müzikle beraber dansa devam ediyor..elenen her çocuk onlara katılıyor.. geriye bakmak.. müzik çalarken sandalye tutmanın bedeli mi ki? gözgöze geliyoruz ilk elenen çocukla..neşe taş/ı/yor..neşe taşı/yor.. çocuk gözleri birer ayna mı ki? dışında kaldığımız tüm oyunların ötesinde onlarla beraber yeni bir oyun kurup dansetmek istiyor canım.. ama ben yetişkinim.. çocuklar oynuyor.. ben seyrediyorum... cansuyu.. |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? çok güzeldi senmi yazdın? |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? teşekkür ederim gülücan.. evet ben yazdım.. gerçekten çocuklar oynarken bunları düşündüm ve akşam geldiğimde döküldü kalemimden. ne yazık ki o seyirci benim :( |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? En son az önce drama kursunda çocuktum :) Öğrenci konumuna geçince işler değişiveriyor hemen çocuklaşıyorum.Düşünün Özlemle Fatoşa çarptım geçtim Ezgi'nin saçını çektim :)) Sanki sınıfta otoriter olan ben değilmişim gibi :(( Yarında annem gelecek daha çok çocuklaşırım artık :(( Büyüme ile ilgili korkularım gün yüzüne çıkıveriyor hemen ,oyunun heyecanı içinde çocuklaşırken:(( Büyümeye ve olgunlaşmaya niyet ediyorum.Niyetim gerçekleşmeye başladı bile şükürler olsun |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? İnsan çocukken bir büyük saadet ülkesinde yaşıyor, sağa sola şuursuzca koşturup neşeyle kişniyor. Sonra büyüyor, büyüdükçe salaklaşıyor, salaklaştıkça unutuyor o mesut diyarı, bir nevi ölüyor. Çocuklukla yaşlılık arasındaki o dönem araf misali; kitabesi ağır mesailerle, küçük hesaplarla, kesif mutsuzluklarla yazılan bir mezartaşının gölgesinde azap gibi b...n hayatlar. Yetişkinler zombilere benziyor... Murta Uyurkulak/ Bazuka |
Cevap: EN SON NE ZAMAN ÇOCUKTUNUZ? Yaşı yeterince olgun olanlar hatırlarlar: Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, çok güzel bir ülkede mahalleler varmış. Bu mahallelerin çocukları birbirlerini çok severlermiş. Dışarıdan gelen parolalı bir ıslığa uçarak aşağı iner, beraber olacakları anları iple çekerlermiş. Kavga etseler de kin tutmaz,her gün yeniden dünyalar kurarlarmış. Herkeste paylaşma duygusu, sevgi ve arkadaşlarını kollama duygusu yavaş yavaş gelişirmiş. O zamanlar çocuklar okula servis ile değil, köşe başında buluşarak giderlermiş. Onların yolunu gözlememiş evdeki bilgisayar, şehrin en iyi dershanesi, hazırlık kursları. Bilmezlermiş; hamburgeri, MTV' yi, İnterneti, cep telefonunu, tetrisi, nintendoyu... Bilirlermiş duvarların üzerinde sohbet etmeyi, hatıra defterleri doldurup sevgileri keşfetmeyi. Bilirlermiş horoz şekercisini, elleri kirli macuncunun tornavida ile koyduğu rengarenk macunları. Eve gitmeyi unutmayı, hava kararınca dayak yemeyi, sonra bir ıslıkla tekrar aşağıya kukalı saklambaca kaçmayı. Bilirlermiş o hakkında türlü şeyler söylenen evdeki garip adamdan korkmayı, küsmeyi, aynı kıza asılmayı, torbalarla misket toplamayı, gıcır köstek ayırmayı, değiş tokuş kaybedince kapısı, Teksas'ı, Tommiks' i, Konyakcı' nın dişlerini... İç içe konan naylon topları, taştan kale direklerini. Üç korner bir penaltıyı. Üzerine apartman yapılan top sahalarını, sonra o apartmana taşınan yeni dostları ve onları kapma yarışını... Otobüsteki biletçinin lastik silgi sarılı kalemini, yoğurtçuyu, kalaycıyı, hallacı... Evlerin arkasındaki odun kömür depolarını. Yakar topun yakışını. Mantarlı gazoz kapaklarını, yaldız kazımayı. Yandaki mahalle ile alınan kavgayı, her kavganın çıkardığı kahramanı - ödleği. Kan kardeşliğini, ip atlama, lastiğe basma, topaç virtüözlüğünü, çelik çomağı, kırılan camları, toplanan paraları... Açık hava sinemalarını, frigo buzu... Sonra zamanla bu güzel ülkede durumlar değişmeye başlamış. Yaşlar ilerledikçe bu birliktelik, koruma kollama duyguları bu mahallenin çocuklarının başlarına çok işler açmış. Daha sonra işsizlik, hayat pahalılığı, enflasyon, köşeyi dönme, adamını bulma, malı götürme falan erken, herkes yüzünde soluk bir bakış, içinde hayatın yenilgisi, çaresizlikleri, tatminsizlikleri ile baş başa kalmış. Çocukları mı? Çocukları şimdi koca koca apartmanların arasında, nefes alınmaz bir havada, evlerinde, sanal bir dünyada, emniyet içinde ve yalnız yaşıyorlar. Anneleri babaları onları çok seviyor. Beta kapmasınlar diye kalabalık ortamlara hiç sokmuyor. Hafta sonları hep beraber Karum ya da Galleria' dalar. Okul servisleri çocukları neredeyse yataklarından alıyor. Çocuklar trafik kaygısıyla, köşedeki markete dahi gönderilmiyor. Babalar şirketlerin bilançolarını, çocuklar da dershane reytinglerini izliyorlar. Hepsi birer test uzmanı, sayısal-sözel yuvarlanıp gidiyorlar. Seksek oynamayı değil ama taban puanları çok iyi biliyorlar. Hayata açılan pencereleri Windows 95, 98... Onlar ekrana, ekran onlara bakıyor ve koca bir hayat dışarıda akıp gidiyor... Ve şehrin dışında ağaçlar; tırmanacak, salıncak kuracak, kalp kazıyacak mahalle çocuklarını bekliyor. Paylaşmayan, yalnız, bencil, kafesler içinde, gürbüz, güvendeki çocukları... Hiç sopa yememiş, ağaçtan düşmemiş, topu yandaki bahçeye kaçmamış, dizlerinde yara kabukları olmamış çocukları... Can Yücel |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 02:05 PM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.