[melinaa]

Simdi bu cekırdek ınanc nedır Mesela guclu olmak ıstemek hayat boyu ve hayatını buna gore kurmak Bır cekırdek ınanc olabılır..Tum temızlıklerın altından guclu olmak cıkıyorsa mesela ? Yanlıs yoldamıyım acabaa Yada baska ne tur cekırdek ınanclar var cok kapalı kaldı kafamda cekırdek ınanc lafı sımdıde

[Belgin ∞]

melinaa Nickli Üyeden Alıntı

Simdi bu cekırdek ınanc nedır Mesela guclu olmak ıstemek hayat boyu ve hayatını buna gore kurmak Bır cekırdek ınanc olabılır..Tum temızlıklerın altından guclu olmak cıkıyorsa mesela ? Yanlıs yoldamıyım acabaa Yada baska ne tur cekırdek ınanclar var cok kapalı kaldı kafamda cekırdek ınanc lafı sımdıde

Canım çekirdek inancı anlatan bir yazının linkini veriyorum.

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...zayiflama.html

[Belgin ∞]

7/6

Bir sözcükle ilgili yorumunuzu değiştirdiğinizde, o sadece olumsuz enerji yükünü değiştirmekle kalmayacak, kendi gücünüzü size geri verecektir.

İşte size yorumlarınızı değiştirmenize yardım edecek bir alıştırma: Ben benim için duygusal bir yüke sahip olan, hala öyle anılmak istemediğim bir sözcüğü alacağım. Yeni bir yorum yaratmak istediğim sözcük ‘çirkin’ sözcüğüdür. Anılarımı gözden geçiriyor ve çocukken yaşadığım, bana acı vermiş ve çirkinlik hakkındaki yargılarımı oluşturmuş bir olayı hatırlıyorum. Bu sözcüğün izini geriye doğru sürüp kökenine indiğimde, babamın ben küçük bir kızken bana farecik diyerek takıldığını hatırlıyorum. Benim yorumum şöyleydi: Babam beni sevmiyor ve benim çirkin olduğumu düşünüyor. Bu hissin yakamı bırakmadığını biliyorum. Böylece şimdi bu olayla yüzleşmeyi seçmeliyim. O an’a ve o sözcüğe bağladığım acı, aşağılanma ve utanç hislerini deneyimlememe izin veriyorum. Sonra ‘çirkin’i sahiplenip benimseyebilmek için o olayın yeni bir yorumunu yaratmaya başlıyorum.

YENİ YORUMLAR
OLUMLU
1. Ben güzelim, bu yüzden babam benim yanımdayken tedirgin oluyordu. Onun bu tedirginlikle başa çıkabilmek için bildiği tek yol bana şirin olduğunu düşündüğü böyle bir isim takmaktı.

2. Babam bu ismin şirin olduğunu düşünüyor ve onu sevgiyle kullanıyordu.

3. Babam beni çok seviyor ve gerçek dünyaya hazırlamak istiyordu. O güzelliğimi hafife alarak beni koruyabileceğini düşünüyordu.

OLUMSUZ

• Babam benden nefret ediyor ve bana zarar vermeye çalışıyordu.
• Babam benim gerçekten çirkin olduğumu düşünüyordu ve bununla başa çıkabilmesinin tek yolu benimle alay etmekti.

Şimdi ben tüm yorumlara bakıp hangilerinin kendimi iyi hissetmeme, hangilerinin kendimi kötü hissetmeme yol açtığını görebilirim. Ve eski olumsuz yorumun yerine yeni olumlu bir yorum geçirmeyi seçebilirim. Ben daima kendi kendime şöyle sorarım: ‘Bu yorum beni güçlendiriyor mu, yoksa güçsüzleştiriyor mu? Bu yorum benim kendimi zayıf mı, yoksa güçlü mü hissetmeme yol açıyor?’ Eğer siz sizi güçsüzleştiren bir içsel konuşma yapıyorsanız, siz onu olumlu, güçlü bir içsel konuşmayla değiştirene dek o değişmeyecektir. Ama bazılarımız çok güçlü bir iradeye sahiptir ve bizim acıya ve ıstıraba bağımlılığımız yeni bir yorum yapmamıza izin vermeyecektir. İşte bu yüzden bu şeyleri yazmak ve belli bir olayın değişik algılanma biçimlerine bakmak çok önemlidir. Sadece sözcükleri yazmak bile o olaya bağlı duyguları çözer. Biz yorumlarımızla oynamaya gönüllü olduğumuzda seçimlerimizi yeniden inceleyebiliriz. Onları karanlıktan çıkarıp ışığa kavuşturduğumuzda onlar şifa bulabilirler.

[Belgin ∞]

7/7 son


Benim bu olayda seçtiğim yeni yorum şuydu: Babam beni çok seviyor ve gerçek dünyaya hazırlamak istiyordu. O güzelliğimi hafife alarak beni koruyabileceğini düşünüyordu. Ben bu yorumu seçtim, çünkü o beni güldürmüştü. Onu yazdığımda bana biraz gülünç görünmüştü, ama gözlerimi kapatıp kendime hangi yorumun ruhumu beslediğini sorduğumda yanıt bu yorum oldu. Ben bir kes eski yorumu yenisiyle değiştirmeyi seçtiğimde, geçmiş acıyı hissetmeden ‘çirkin’i kucaklayabildim. Şimdi içsel başvuru noktam değişmiş bulunuyor. Şimdi babamın eski alışkanlığı neredeyse hafif ve tatlı bir şey gibi görünüyor. Onun gerçek güdüsü her ne olursa olsun, ben artık bu deneyimle barıştım. Artık birilerinin benim çirkin olduğumu düşüneceklerinden korkarak dolaşmıyorum. Ayrıca kendi hakkımda hissettiğim bu çirkinliği başka insanlara da projekte etmiyorum. Çirkinlik armağanı evden saçımı taramadan ya da makyaj yapmadan çıkıp, ama kendimi yine de çok iyi hissetme özgürlüğüdür.

Siz de bu alıştırmayı ne kadar önemsiz ya da önemli olsun, sorun yaşadığınız her olay ya da sözcük için kullanabilirsiniz. Siz bunun daha çok bilincine vardıkça, güçlendirici yorumları seçmenin sizin sorumluluğunuz olduğu da giderek daha aşikar hale gelecektir. Bazen bir kurban olmak daha kolaydır, ama olumsuz bir perspektif sizi sürekli kurban olmaya götürecektir. Siz hayatın armağanlarının daha çok farkına vardıkça, başınıza gelen her şeyle ilgili kendi perspektifinizi daha hızlı seçeceksiniz. Trajik olaylar birçoğumuzun başına gelir. Bu yaşamın bir parçasıdır. Kendinizi bu olaylar yoluyla güçlendirmek cesaret gerektirir. Ama böyle zamanları gelişmek için kullandığınızda onlar birer nimet haline gelirler.

ALIŞTIRMALAR

1. Birkaç dakika ayırıp gevşeyin. Şimdi gözlerinizi kapatıp beş derin nefes alın. İçsel asansörünüze binip yedi kat aşağıya indiğinizi hayal edin. Kapı açıldığında kutsal bahçenizde olacaksınız. Bahçenizin güzelliğine bakarak meditasyon koltuğunuza doğru yürüyün. Oraya oturduktan sonra kendinize şu soruyu sorun: Hayatımı yöneten çekirdek inançlar nelerdir? Birkaç dakika düşünüp, sonra çekirdek inançlarınızın bir listesini yapın.
Sonra gözlerinizi kapatıp listenizdeki ilk inancı hayal edin. Kendinize aşağıdaki soruları sorun. Yeterli zaman ayırıp içinizin derinliklerinden gelen yanıtları dinleyin.

• Bu gerçekten benim fikrim mi, yoksa onu bir başkasından alıp mı benimsedim?
• Neden bu inanca sahibim?
• Bu inanç beni güçlendiriyor mu?
• Bu inancı değiştirmek için ne’den vazgeçmem gerekiyor?

Tüm soruları yanıtladığınızda bunarı günlüğünüze yazın.

2. Listenizdeki her bir inanca kısa bir mektup yazarak size hizmet ettiği için ona teşekkür edin. Şimdi eski inancın yerini alacak yeni bir inanç yaratın. Bu yeni inancı onurlandırmaya söz verin. Sonra gözlerinizi açın ve yeni, güçlendirici inancınızı yazın.

3. Hala tam olarak benimseyemediğiniz ya da sevemediğiniz bir sözcüğü yazın. Gözlerinizi kapatın ve çocukluğunuzda yaşadığınız ve bu niteliği rahatsız edici kılacak şekilde sizi etkilemiş olan bir olayı bulun. Şimdi, bu olayla ilgili yorumunuzu yazın. Bu yorumun altına bu olayla ilgili beş yeni yorum yazın. Bunlardan üçü olumlu, ikisi olumsuz olsun. Eğer hiçbir yorum düşünemiyorsanız, arkadaşlarınıza ya da ailenize sorun. Yeni yorumlar düşünmek uygulama gerektiren yaratıcı bir iştir. Tek bir yoruma saplanıp kalmak yerine, birçok yorumu deneyin. Siz size acı veren yorumu bırakmak isteyeceksinizdir. Bu sizin en iyi halinize ulaşmanız için çıkılacak basamaktır.

[Belgin ∞]

8/1

IŞIĞINIZIN PARLAMASINA İZİN VERMEK

‘Bizim en derin korkumuz yetersiz olmak değildir. En derin korkumuz ölçüsüz bir biçimde güçlü olmaktır.’ der, Marianne Williamson Sevgiye Dönüş kitabında. ‘Bizi en çok korkutan şey karanlığımız değil, ışığımızdır. Biz kendi kendimize, ‘Ben kimim ki zeki, güzel, yetenekli ve muhteşem olayım?’ diye sorarız. Aslında, siz kimsiniz ki öyle olmayasınız? Siz Tanrı’nın çocuğusunuz. Sizin küçük oynamanızın dünyaya bir yararı olmaz. Diğer insanlar sizin yanınızda kendilerini güvensiz hissetmesinler diye büzülüp sinmeniz aydınlanmış bir davranış değildir. Siz içinizdeki Tanrı’ nın ihtişamını tezahür ettirmek için doğdunuz. O sadece bazılarınızda değil, herkeste bulunur; ve biz ışığımızın parlamasına izin verdiğimizde, bilinçsiz olarak, diğer insanların da aynı şeyi yapmalarına izin veririz. Biz korkumuzdan özgürleştiğimizde, mevcudiyetimiz otomatik olarak başkalarını da özgürleştirir.’

Bu bölüm size tüm ışığınızın parlamasına nasıl izin vereceğinizi, başkalarında gördüğünüz tüm zarafeti ve ihtişamı kendi içinizde nasıl kucaklayıp benimseyebileceğinizi anlatacaktır. Bu sadece karanlık gölgenizi değil, ışık gölgenizi de, yani yadsıdığınız ve başkalarına projekte ettiğiniz her olumlu şeyi sahiplenmek ve benimsemek anlamına gelir.

Biz yeni bir çağda yaşıyoruz. Bu bir kendini açma, şifa bulma ve tekamül etme zamanıdır. O pasif bir şey değildir, ama teslimiyet gerektirir: Ego’muzun ve eski kalıplarımızın teslim edilmesini, onlardan vazgeçmeyi. Charles Dubois’in bir zamanlar dediği gibi, ‘Önemli olan şey her an, olabileceğiniz şey için olduğunuz şeyi kurban edebilmektir.’ Bizim bütün, hakiki benliğimiz olmamızı engelleyen tek şey korkudur. Korkumuz bize hayallerimizi gerçekleştiremeyeceğimizi söyler. Korkumuz bize riskler almamamızı söyler. O bizim en zengin hazinelerimizin keyfini çıkarmamızı engeller. Korkumuz bizim tüm alanı kucaklamak yerine, tayfın ortasında yaşamamıza yol açar. Korku bizi hissiz, hiçbir şey hissedemez bir halde tutar. O bizim yaşamın coşkusunu ve heyecanını yaşamamızı engeller. Korkuyla, hayatımızda kendimize kendi oluşturduğumuz sınırlamaların uygun olduklarını kanıtlayacak durumlar yaratırız. Korkumuzu aşmak için onunla yüzleşmek ve onun yerine sevgiyi geçirmek zorundayız. O zaman onu kucaklayıp benimseyebiliriz. Ve bir kez korkumuzu kucaklayabildiğimizde, artık korkmamayı seçebiliriz. Sevgi bizim o bağı kesmemizi sağlar.

Biz büyüklüğümüzden korkarız, çünkü o bizim çekirdek inançlarımıza meydan okur. O bize söylenmiş olan her şeyle çelişir. Bazıları sadece birkaç armağanını görebilirken, bazılarımız birçok armağanımızı tanıyabiliriz. Ama, ben ışığının tüm parlaklığı ile rahat olan biriyle nadiren karşılaştım. Herkes sahiplenip benimsemekte zorlandığı farklı olumlu özelliklere sahiptir. Çoğumuza kendinden aşırı emin ya da kendini beğenmiş olmamamız söylendiğinden, biz en değerli bazı armağanlarımızı gömmüşüzdür. Bu özellikler bizim ışık gölgemiz olurlar. Biz karanlık gölgemizi taşıdığımız aynı çantanın içinde ışık gölgemizi de taşırız.


Karanlık veçhelerimizi olduğu gibi, ışık veçhelerimizi almak da aynı şekilde zordur. Kendi hakkımızda iyi şeyler söylemek sadece uygun değildir, bu YAPILMASI GEREKEN bir şeydir.

Bir an durup zihninizi sessizleştirin. Birkaç ağır, derin nefes alın ve aşağıdaki listeyi yavaş yavaş okuyun. Her sözcüğe baktıktan sonra, kendi kendinize her bir sözcüğü kullanarak, ‘Ben Öyleyim’ deyin. Örneğin: ‘Ben sağlıklıyım; ben güzelim; ben zekiyim; ben yetenekliyim; ben zenginim.’ Bir kağıda sizi gerçekten rahatsız eden sözcükleri yazın. Buna bir başkasında gördüğünüzde hayranlık duyduğunuz, ama kendi içinizde benimseyemediğiniz şeyleri temsil eden sözcükleri de dahil edin.


Hazır mısınız? O halde başlıyoruz.

[sarıgül]

çok güzel paylaşımlar teşekkürler
Hemen kitabı almaya niyet ettim bile

ilk alıştırmayı yaptım.. soruları cevaplarken biraz zorlandım ama kendiligindn gelen cevaba pek dokunmamaya çalıştım.. kendime söylediğim en büyük yalan değersiz olduğummuş.. :)

ve bu yazının tamamını okumadan en çok neyin olmasından korkuyorum? sorusuna gücümü hayatıma geçirmek ve sorumluluk altına girmek diye cevap verdim :S 8. alıştırmada bunu anlatıyormuş ztn.. çok şaşırdım ama bi yandan da sevindim çünkü doğru yoldayım =)

çok rahatlatıcı bi alıştırma ben de herkese tavsiye ederim ve teşekkürler redflowers :)

[Belgin ∞]

Ben teşekkür ederim Roxie, alıştırmaları sırasıyla yaptığınız zaman olan değişimlere siz bile inanamayacaksınız ( aynı benim gibi :) ) Son bir iki alıştırma kaldı. Ardından kitap bitiyor. Umarım herkes en yüksek faydayı sağlar.

Sevgiler.

[Belgin ∞]

8/3


Daha önce yadsıdığınız olumlu bir özelliği sahiplenmek korkutucudur, çünkü o sizin tüm öykülerinizi ve mazeretlerinizi geride bırakmanızı gerektirir. Hayatta istediğiniz her şeyi neden elde edemediğinizin tüm nedenlerini bırakmanız gerekir. Bize büyüklüğümüzü kabul ve tasdik etmememiz öğretilmiştir. Çoğumuz bazı olumlu özelliklere sahip olduğumuza, ama diğerlerine sahip olmadığımıza inanırız. Ama, biz her şeyiz: bizi ağlatan ve bizi güldüren her şeyiz. Biz bütün halinde dürülmüş her güzel ve çirkin özelliğiz. Artık tüm niteliklerinizi tezahür ettirmenizin zamanı gelmiştir. Siz tüm listenizi sahiplenebildiğinizde, gerçekten Tanrı’nın huzurunda olacaksınız.

Bir kez biz olumlu projeksiyonlarımızı geri aldığımızda iç huzuru hissederiz; bu bizim olduğumuz halimizle mükemmel olduğumuzu bilmemizi sağlayan derin bir huzurdur. Huzur, bir gerçek benliğimizden başka bir şeymişiz gibi görünmeye çalışmayı bıraktığımızda gelir. Birçoğumuz gerçekte olduğumuzda daha değersiz ve küçük bir insanmışız gibi görünmeye çalıştığımızı fark etmeyiz. Bir biçimde biz kendimizi olduğumuz halimizle yeterli olmadığımıza ikna etmişizdir. İçinizdeki dünyanın tezahür etmesine izin verin. Ve o size özgürlük yolunu gösterecektir.


Siz tüm potansiyelinizi tanımadığınızda evrenin size tanrısal armağanlarınızı sunmasına izin vermezsiniz. Ruhunuz tüm potansiyelini gerçekleştirmeyi çok ister. Bunun gerçekleşmesini sadece siz sağlayabilirsiniz. Siz kalbinizi açıp tüm benliğinizi kucaklamayı da seçebilirsiniz, ya da bugün kimseniz onun illüzyonuyla yaşamayı da seçebilirsiniz. Ve bağışlama kendini sevmeye giden bu yolda en önemli adımdır. Biz kendimizi bir çocuğun masumiyetiyle görmeyi ve yanlış hareketlerimizi, kuşku ve güvensizliklerimizi sevgi ve şefkatle kabul etmeliyiz. Bizim katı yargılarımızı bir yana bırakıp yaptığımız hatalarla uzlaşmamız gerekiyor. Biz bağışlanmaya değer olduğumuzu bilmeliyiz. Bu tanrısal armağan bize insan olmanın bir parçasının hatalar yapmak olduğunu öğretir. BAĞIŞLAMA EGO’DAN DEĞİL, KALPTEN GELİR. Bağışlama bir seçimdir. Her zaman kırgınlıklarımızı, kızgınlıklarımızı ve yargılarımızı bırakabilir ve kendimizi ve başkalarını bağışlamayı seçebiliriz. Biz tüm projeksiyonlarımızı geri alıp armağanlarımızı bulduğumuzda, kendimize karşı şefkat de duyabiliriz. O zaman içerlediğimiz insanlara karşı şefkat de duyabiliriz. Biz başkalarında görüp nefret ettiğimiz şeyleri kendi içimizde gördüğümüzde, onlarla aramızda mevcut şeyin sorumluluğunu da üstlenebiliriz.

[Belgin ∞]

8/4

Rilke şöyle yazmıştır: ‘Belki de yaşamımızın tüm ejderhaları sadece bir kez bizi güzel ve cesur görmeyi bekleyen prenseslerdir. Belki korkunç görünen her şey en derin varlığında bizim sevgimize ihtiyaç duyan bir şeydir.’ Sizi tümüyle kabul etmeyen sevgi eksiktir. Çoğumuz ihtiyaç duyduğumuz sevgiyi kendi dışımızda arayacak şekilde eğitilmişizdir. Ama, dış dünyadan sevgi bekleme ihtiyacını bıraktığımızda kendimizi rahatlatmanın tek yolu içimize yönelip başkalarından almaya çalıştığımız şeyi bulup onu kendimize vermektir. Hepimiz onu hak ediyoruz. Biz içimizdeki evrenin, tanrısal ana ve babamızın bizi sevip beslemesine izin vermeliyiz.( hem de hemen şimdi, bunun için şartlara ihtiyacımız yok :) )

Belli veçhelerimizi görebilmek genelde zaman alır. Tüm benliğimizi kucaklayacak tüm bilgiye ve yöntemlere sahip olsak bile, kendi hakkımızda acı verici bir şeyi görmeye hazır olmadığımız zamanlar olacaktır. Gerçek şu ki ilişkilerinizde aradığınız şifa bir başka kişiden gelmeyecektir. O önce sizden gelmelidir. O içinizde yaşayan tüm niteliklerle birleşmekten kaynaklanacaktır.

Umutsuzluk Tanrı ile kendi benliğiniz arasındaki uçurumdan, o büyük ayrılıktan kaynaklanır. Her şeyle bir olduğumuzu hatırlamak içimizdeki Tanrı’yı yeniden uyandırmaktır. Tanrısallığımız ve tutkumuz iç içe örülüdür. Tutkumuzu uyandırdığımızda, tanrısallığımızı da uyandırırız. Biz tutkunun dışsal şeyler, diğer insanlar, diğer yerler, diğer şeyler için olduğunu öğrenmişizdir. Artık kendiniz için tutkunuzu serbest bırakmanızın zamanı gelmiştir. Ve tüm benliğinizi sevebilmek karmaşık bir görevdir. Onun kolay ve doğal olması gerekirdi, ama çoğumuz için o bizim karşılaştığımız en zor iştir. Eğer siz uzun bir süredir uğraşıyor, ama tüm benliğinizi tam olarak sevip benimseyemiyorsanız cesaretiniz kırılmasın. Bu bizim en büyük ödevimizdir. Biz buraya bu ödevi yerine getirmek için geldik.

Eğer kendinizi ruhen besleme çalışmasını yapma konusunda ciddiyseniz, bu noktada size kendiniz için ritüeller yaratmanızı öneririm. Ben insanlara eve gidip kendilerini beslemelerini söylediğimde onlar genelde şaşırırlar. Onlar hep, ‘Bunu nasıl yapacağım?’ diye sorarlar. Bu herkes için farklıdır. Ama en önemli şey kendinizi besleme niyetine sahip olmaktır. Bir kez bu niyete sahip olduğunuzda ayrıntılar üzerinde çalışabilirsiniz.