Bir çocuğun gözünden boşanma sonrası
 

Bundan 17 yıl önce Bebeğim Kreş'e 2 aylık bir kız bebek geldi. Annesi heyecanlı ve tabii ki ağlamaklı. Geçen yıllarda annesi Semra en iyi arkadaşım oldu. Ve Ece'de canım kızım. Oğlumun bir dönemki nişanlısı. ( 2 yaş ile 6 yaş arası süren uzun bir nişandı bu.)



Ece'nin benim kitabım için hazırladığı ancak baskıya yetiştiremediği bu yazıyı sizlerle paylaşmamı annesi istedi. Özellikle bizim durumumuzda olan aileler için dedi.



Ben şu anda konservatuar son sınıfta olan ve Kadıköy Anadolu Lisesi son sınıfta okuyan, 3 talebesine Klarnet dersi vererek kendi ayaklarının üzerinde duran, geçtiğimiz 3 yıl Kreşte Müzik öğretmenliğimizi yapan kızımın yazdığı bu yazıyı sevinçle sizlerle paylaşmak istedim.



Ve olduğu gibi hiçbir kelimesini değiştirmeden aldım;



Ece Nalbantoğlu:



''Aslında Ayloşumun bana yaptığı yardımları ve hayatımdaki katkısını birkaç cümleyle özetlemek çok zor ama benim için çok önemli olan iki olayı anlatabilirim.



Birinci büyük konuşmamız annemle babamın ayrıldığı dönemdeydi. Anne baba ayrılığı, bunu yaşayan her çocuğun hayatında kötü bir anı olarak kalır. Açıkçası benim için de hiç kolay değildi. Ayrılıktan kısa bir süre sonra bir gün Ayla beni karşısına aldı ve bu olay hakkında konuşmak istediğini söyledi. Konuşmasını kelime kelime hatırlayamasam bile bir çok şey hala aklımdadır.



- Annenle babanın bu kararı seni üzebilir ama bu onların hayatı ve bu ayrılık seni etkilemeyecek. Kafanda sorular olduğunu biliyorum ama bunlara cevap verebilirim. Bu ayrılıktan sonra annenin de babanın da sana karşı olan sevgisi değişmeyecek veya azalmayacak. belki annenle kalacaksın ama babanı da istediğin zaman görebileceksin. Hatta artık iki tane evin ve odan olacağı için sevinmelisin bile.



'Takdir edersiniz ki 8 yaşındaki bir çocuk için duygularının anlaşılması ve bu şekilde açıkça konuşulması, onun üzerinde önemli bir etki yaratır. Tabii ki ayrılıktan sonra bir süre daha sıkıntı çektim. Ama bu ayrılık hakkındaki gerçekleri bildiğim için, annesi ve babası boşanmış bir çocuk olarak ne bunalımlı ne de mutsuzum. Aksine bu ayrılığın ben dahil herkes için doğru bir seçim olduğunun, kavgasız bir ortamda yetişmenin ve çatışmasız bir şekilde hem annemin hem de babamın sevgisini doğrudan almanın bana ne kadar çok yararlı olduğunun farkındayım.



'İkinci olay ise 6. sınıf bitiminde yaşadığım okul değiştirme vakasıydı. İlkokula başladığımdan beri okuduğum özel okuldan ayrılmak zorundaydım. Üstelik en iyi arkadaşımla birlikte gitmek istediğimiz okulun da yaptığı sınavda başarılı olamadığım için bir devlet okuluna gidecektim. Yani hem okulumdan hem de arkadaşlarımdan ayrılmak zorundaydım ve henüz bir bilgim olmadığı için yüz kişinin bir sınıfa tıkılıp hiç ders yapılmadığını sandığım bir okula gitmeliydim. Fakat bir gün Ayla beni yemeğe çıkardı. Bu yemek sırasında okulla ilgili konuştuk. Bana devlet okuluna gitmenin hiç de kötü bir şey olmadığını, bir sürü yeni arkadaşım olacağını, üstelik başarılı bir öğrenci olduğum için sınıfımda önemli bir yere geleceğimi anlattı. Ayrıca sürekli özel okullara giderek hayatı tanımayacağımı ve bunun benim için iyi bir fırsat olacağını söyledi. En iyi arkadaşımla da aynı okulda olmamamızın hayatın sonu olmayacağını, üstelik biraz ayrı kalsak birbirimizi daha çok özleyeceğimizi ve bu sayede arkadaşlığımızın güçleneceğini söyledi.



Zaten daha okulun ilk gününden Ayla'nın ne kadar haklı olduğunu görmüş oldum. Ve bu konuşma sayesinde hayatımda olmak zorunda olan olaylara karşı agresif davranmak yerine, kendimi psikolojik olarak hazırlayarak kendim için çok daha iyi sonuçlar alabileceğimi farketmiş oldum.



-alıntı