Her mevsim iç bakla
 

Baharla birlikte tezgahları süsleyen bakla yazın yerini iç baklaya bırakır. Taze ve kurutulmuş olarak tüketilebilen iç bakla gerçek bir protein ve nişasta deposudur.Genellikle zeytinyağlı olarak hazırlanmasına rağmen et yemeklerine de eşlik eder.

Anayurdu Ortadoğu ve Avrupa olan bakla Türk ve Akdeniz mutfaklarında çok uzun zamandan beri yer alır. 1.5 metreye kadar boylanabilen bakla, çok fazla dallanmayan otsu bir bitkidir. Tohumdan yetiştirilir ve bir yıllık olduğu için her yıl yeniden ekilir. Sıcağa hiç dayanıklı olmayan bakla, yazın ılıman kuşağın serin, kışın ise ılık bölgelerinde yetiştirilir. Narin bir bitki olmasına rağmen dona dayanıklıdır. Diğer baklagillerde olduğu gibi toprağı azotça zenginleştirdiği için, ülkemizde ara ürün olarak da ekilir.

Çok açık sarımsı ya da pembemsi beyaz renkte ve her kanadında siyah bir benek bulunan kelebek biçiminde çiçekler açar. Meyvaları bütün baklagillerde olduğu gibi "badıç" denen ince uzun tohum kılıfları biçimindedir. Bu kılıf kuruyunca açılır ve içinden iç bakla denen iri ve yassı taneler, yani tohumlar dökülür.

Bahar biterken bakla yerini iç baklaya bırakır. İç bakla etlisi, sebzelisi, zeytinyağlısı, salatasıyla çeşitli şekillerde kullanılır.





Sindirimi kolay olan taze iç baklanın bileşiminde bol miktarda protein, fosfor gibi mineraller, A, B ve C vitaminleri bulunur.



Kurusu her ne kadar C vitaminini kaybetse de, demir ve kireçten yana zengindir; ancak sindirimi daha zordur.

Kaynak: Yemektarifleri