28 Hafta Sonra - Dehşet Verici Bir Dram
 

28 Hafta Sonra - Dehşet Verici Bir DramDanny Boyleun 2002 yapımı 28 Gün Sonrasının devam filmi olarak, henüz ikinci uzun metrajını çeken Juan Carlos Fresnadillo tarafından filme alınan 28 Hafta Sonranın, ilk filmin başarısına yaklaşması bir yana, kendi içinde de pek parlak olamayacağı düşünülüyordu. Bol kan, vahşet ve ölüm içeren, korku türünün önemli örneklerinden sayılan ilk filmden sonra benzer bir dehşet standardının korunması her zaman zor olacaktı. Ama karşımızda ilk filmin yüzeysel şok edici ürkünçlüğünün çok daha ötesine geçen, gerçekten güçlü, yoğun, dramatik, gerçekçi, heyecanlı ve üstüne üstlük düşündürücü bir film var. Fresnadillo düşmeyen bir tempo, harika bir senaryo, tutarlı bir sinema dili ve muhteşem performansları bir araya getirerek insanları hem koltuklarından zıplatıyor, hem de korku sinemasında alışık olmadığımız derin bir hüznü bizlere yaşatıyor.

İnsanları sağlıklı bireylerle beslenen, kana ve ete susamış canavarlara çeviren Rage virüsü bu kez İngiliz adasını tamamıyla ele geçirmiştir. 28 hafta boyunca virüs adada sağlıklı tek bir insan kalmayana dek yayılmıştır. 28 haftanın sonunda yiyecek bir şey bulamayan hasta bireyler açlıktan ölür. Amerikan ordusu ve sağlık birimleri ülkeye el koyarak yavaş yavaş yurtdışına kaçmış ya da mucizevi bir şekilde salgından canını kurtarmış insanları belirli bölgelere yerleştirmeye başlar. Bir saldırı sırasında karısını bırakıp kaçmak zorunda kalan Don (Robert Carlyle) sağlıklı bireyler arasındadır. Kızı Tammy (Imogen Poots) ve oğlu Andy (Mackintosh Muggleton) İngiltereye vardıklarında eski evlerini ziyaret etmek için güvenli bölgenin dışına çıkarlar ve anneleri Alicei (Catherine McCormack) hayatta bulurlar. Ailesine geri dönmek üzere sağlık denetimlerine giren Alicein kanında Rage virüsü olduğu, ama semptomların hiçbirini göstermediği, yani virüse karşı bağışıklığı olduğu anlaşılır. Aynı bağışıklık sistemine sahip olan Andy ve Tammy salgına kesin çözüm bulunabilmesi için yeniden baş gösteren virüsten kurtarılması gereken ilk kişilerdir.

28 Hafta Sonra öncelikli olarak insanın en ilkel ve birincil ihtiyacı olan hayatta kalma psikolojisini inceliyor. İnsanların ölüm tehlikesi karşısında davranışlarını ahlaki ve duygusal yönlerden irdeliyor. Terketme, terkedilme, çaresizlik, umutsuzluk ve sürekli bir kaçış 28 Hafta Sonranın anlattığı temel duygular. Fresnadillo tüm bunları anlatmak için zaman zaman sübjektif ve hiperaktif bir kamera, zaman zaman da uzaktan temkinle olanları gözlemleyen gazeteci üslubunu kullanmış. Hedefi insanları korkudan zıplatmak olan korku filmlerinin müzik girişleri ve tırmanışlarından, ani ses efektlerinden kaçınılmış. Bunların yerine Fresnadillo son derece dramatik ve hüzünlü müzikler kullanmış. Böylelikle film uzaktan izlenip, hemen unutulacak bir eğlence spectacleı olmaktan kurtuluyor; izleyiciyi karakterlerin durumunda hissettiren bir gerçekçilik sağlanıyor; insanı derinden sarsacak dayanılmaz bir hüzün duygusu yayılıyor.

28 Hafta Sonra sonu itibariyle yeni devam filmlerine gebe. Yönetmeni Boyle yerine Fresnadillo olmak kaydıyla böyle sarsıcı, fantastik ve psikolojik bir insanlık hikayesi defalarca keyifle izlenebilir. Ancak vahşi görüntülere karşı hassas olan izleyicilerin kaçınmasını öneririm.

Selin Sevinç

selinlesinema@gmail.com

Selin Sevinç'in tüm sinema yazılarına filmbutik.net'ten ulaşabilirsiniz!...