Bana Şans Dile - Talihsiz Bir İlk Film
 

Bana Şans Dile - Talihsiz Bir İlk FilmBabam ve Oğlum (2005) filmiyle benzersiz bir ilgi toplamış olan Çağan Irmakın 2001 yapımı ilk sinema filmi Bana Şans Dile, sanıyorum yönetmenin yeteneğine duyulan sarsılmaz güvenin bir sonucu olarak yeniden vizyona giriyor. Bana Şans Dilenin dayanılmaz başarısızlığı, yönetmenin farzedilen yeteneğinin geçmişteki izlerini aramak isteyenlerin hevesini kursağında bırakacağa benziyor. Aralarında İsmail Hacıoğlu ve Melisa Sözenin de bulunduğu tüm oyuncu kadrosunun performansları filmin tamamına hakim tasarı yoksunluğunun kurbanı olmuş. Öykü klişelerle tıka basa dolu; zamanlamalar, zaten manasız ve bayat öykünün akıcılığı ve dramatürjisini her fırsatta dağıtıyor; diyaloglar uzun, yavan ve kontrolsüz; çekimler, kurgu, ışık, ses (senkronize bile değil!) acemi; post-prodüksiyon unutulmuş...

Arkadaşları tarafından dışlanan ve çevresine bir türlü sesini duyuramayan ayrıksı lise öğrencisi Bahadır (Rıza Kocaoğlu), bir gün tüm sınıf arkadaşlarının da aynı sorundan müzdarip olduğunu zannederek herkese bir ‘iyilik yapmaya karar verir. Herkesin en karanlık sırlarını silah zoruyla tüm sınıfa ve dışarda toplanan halk ve medya kalabalığına itiraf ettirecektir. Bahadırın –öyle görünüyor ki aynı zamanda Irmakın– güya entellektüel, baya zevzekçe olan vaazları, sorunlu ve vurdumduymaz lise gençliğine ders verircesine, yerli yersiz bağırtılarla sarfedilir. Ne mucizedir ki, Bahadırın planı büyük sükse yapar. Öğrencilerden eşcinsel de çıkar, fahişe de, satanist de... Peki, 3-4 saat öncesine kadar mutlu mesut yaşayan karakterlerin üzerine nur indiren Bahadırın yüzüne de kör talih gülecek midir?