Sezar Ölmüş Oğlum!
 

Sezar Ölmüş Oğlum!Roma... Eski Çağın başlıca devletlerinden birinin adı aslında... İlkönce İtalyayı sonra da Akdeniz dünyasını fetheden Roma.

Lise yıllarından beri hayalleri süsleyen Roma...

Şehirdeki tüm erkeklerin yakışıklı olduğunu zannettiğim Roma...

Otobandan Roma tabelasını takip ederek dalıverdik yola. O sırada babam telefon açtı. Ona heyecanla ‘En sonunda Romaya geldik dedim. ‘Neden heyecanlanıyorsun, bütün yollar Romaya çıkar zaten! dedi. Bunun dedi demesine ama bizim şehir merkezine varmamız epey vakit aldı. Ne trafikti Tanrım!

Otele giderken bir gariplik vardı etrafta... Roma dün, bugün ve muhtemel yarını içinde barındırıyordu. Yeni şehir ve eski şehirler beraberdi. Yüzyıllardan bu yana gelmiş bir sürü şehir kalıntısı hala dimdik ayaktaydı. Biri diğerini takip eden medeniyetlerin kalıntılarını izleyerek otele vardık. Çok garipti, gerçekten çok garipti.

Bana ‘Haydi canım sen de! demeyin sakın. Ben seki ve yeninin bu kadar iç içe olmasını garipsiyorum. Kocaman bir caddede, ilerlerken kaldırımlar dahil her tarafta kalıntı görmekten bir süre sonra sıkıldım.

Roma tamamen bir açık hava müzesi. Daracık bir sokakta yürürken önünüze birden eskilerden kalan bir evin duvarı, belki merdiveni çıkıveriyor. Yorucu aslında. Bir süre sonra da özelliğini yitiriyor. Koskoca Romayı beğenmedim ve ukalalık!

Trafik fazla sayıda ‘tek yön cadde yüzünden karmaşık. Kim bilir belki de son derece yorgunduk, işin içinden çıkamadık. Her dönülecek yerde elimde haritayla otomobilden inip adres sordum. Kimse anlatamadı ya da ben anlayamadım. En sonunda bir taksiyle anlaşıktık ev o önde biz arkada otele geldik. Otel şehir merkezine uzak gibiydi. Aslında hala bu konuyu çözebilmiş değilim. Ben ki bir harita ve kroki uzmanıyım. Bir yeri öğrenmem için bir kere gitmem yeterli, ancak Romada tersim düzüm karıştı... Koca Avrupayı gezdim. Şimdi gitsem daha önce gittiğim yerleri elimle koymuş gibi bulurum ama Roma için aynı şeyi söylemem mümkün değil.

Otel bir caddenin üzerindeydi. Cadde bizim İstanbulun Halaskargazi Caddesine benziyordu. Otel odaları çok şıktı. Scandiccide kaldığımız otel odasından sonra bayram yaptık.

Tek derdim bir an evvel odaya yerleşip Colosseuma gitmekti. Çünkü oğluma söz vermiştim. Benim minik adam hala Sezarın yaşadığını zannediyor ve bununla da kalmıyor Asteriks ve Oburiksin onunla savaştığını düşünüyor. Ben de olayın aslında öyle olmadığını, Colosseumun fotoğraflarını çekerek belgeleyecektim. ‘Bak oğlum, Colosseum ne kadar eskimiş, Sezar ölmüş, diyecektim. Yanında birkaç apartman resmi de çektim mi Oğlum Romanın o hayal ettiği Roma olmadığını anlayacaktı.

Süremiz azdı. Eşyaları odaların ortasına fırlatıp koşarak Colosseuma gittik.

Colosseum Romanın amblemi. Hala dünyanın en eski amfi tiyatrosu... Yüksekliği 50, uzunluğu 200 metre. İçine 48.000 insanı alabilecek kapasitede... Bir sürü deprem ve yangın atlatmış.

Biz gittiğimizde yeniden yapıyorlardı her şeyi. Restorasyon vardı. Hem de ne restorasyon... Orijinaline uygun yapılıyordu her şey... Arenanın ortası yarıya kadar tahtalarla kaplanmış ve eski dövüş alanı yaratılmaya çalışılmıştı. Üzeri de kumlarla kaplıydı. En alt katı, yani gladyatörlerin dövüş için hayvanlarla beklediği kat çok ürkütücüydü. Orayı üzerinde gezdiğimiz tahta iskelelerden izledik. Karanlıktı. Kim bilir kaç gladyatör beklemişti orada ölümü... Tribünlerde yapılıyordu yeniden. Tahmin ediyorum Roma burayı yeniden kullanacak...

Colosseum tam yaklaşık 1900 yıl önce yapılmış. İ.Ö. 80 de 100 gün süren bir açışla katılmış dünyaya. 100 gün süren bu kutlamalarda tam 5000 hayvan ölmüş. Şimdi böyle bir açılış düşünsenize... Korkunç!

Fotoğraflarını çektim. Oradan oğlumu arayıp Colosseumda olduğumu söyledim. Sadece Sezarı sordu. Artık onun yaşamadığını söylediğimde ise telefonu yüzüme kapadı.

Colosseum İ.S. 500 yılına dek kullanılmış. Bir bölümü Ortaçağda bir deprem sonrası yıkılmış, sonraları mermerlerin bir bölümü alınıp, kiliselerin yapımında kullanılmış. Oturma yerleri zamanla aşınmış. Olsun o hala ayakta ama Sezar ölmüş...