Güzelim ST.TROPEZ
 

Güzelim ST.TROPEZHayalimdi St.Tropez... Şu jet sosyetenin sürekli gittiği ve denize girdiği meşhur St.Tropez...

St.Tropez tabelasını takip ederek muhteşem sahilleri bulmak çabasındaydık. Niceden St.Tropezye bu kadar ısrarla neden gittiğimizi düşünmedim değil. Zaten bütün sahiller öyle muhteşemdi ki... Niceden yola çıktığınızda St.Tropezye ulaşmak için sahil yolunu kullanabiliyorsunuz. Plajların hemen yanından yeşilliklerin ve Akdeniz mimarisinin canlı görüntüsü sizi kucağında götürüyor gideceğiniz yere.

St.Maximi geçtikten sonra trafik tıkandı. "İşte burada trafik tıkanıyor" dedim ve kıs kıs güldüm. Sanki Salı günü gelmişti de ben de Kadıköye Salı Pazarına gidiyordum. Bu tıkanıklık St.Tropezye olan yoğun ilginin sonucuydu. Aslında St.Tropezye ulaşmanın kolay bir yolu vardı ancak biz bu kolaylığı trafiği yenip St.Tropezye vardıktan sonra öğrendik. St.Maxim ve St.Tropez bir körfezde karşı karşıya yaşıyorlar. St.Maximden St.Tropeze yarım saatte bir küçük motorlar kalkıyor. Arabanızı St.Maximde bırakıp St.Tropezye deniz yoluyla gitmek daha akıllıca.

St.Tropez bir küçük şehir. Merkezinde –merkez tüm St.Tropez zaten-beş altı turu yarım saatte attık- Güzel bir sayfiye yeri. Şık, sevimli ve tarz sahibi. Lüks ama aynı zamanda mütevazi.

Bahçe içinde muhteşem villaları var. Geniş bahçeler yüksek duvarlarla çevrelenmiş. Duvarlar da yeşilliklerle saklanmış. İlk baktığınızda evlerin etrafına ağaçlar ya da çiçeklerle duvar ördüklerini zannediyorsunuz. St.Tropezye giderken bu tarz hep dikkatimi çekti. Onlar yeşili laf olsun diye kullanmıyorlar,yeşili, çiçeği ve ağacı seviyorlar, onlarla yaşamak istiyorlar.

Dar sokaklarda dolaştık... muhteşem mağazaların arasında. Seramikle iç içeler. Çok güzel bir mağaza gördüm. Mutfak eşyaları, süs eşyaları, aksesuarlar. Hepsi üstüme üstüme geldi. "Türkiyede de seramik var. Taşıyamam... uçakta hepsi kırılır" bahaneleriyle almamak için direndim. Başardım da. Aslında sebep Fransız Frangına karşı ortaya çıkmış olan müthiş cimriliğimdi.

Mağazalardaki turlar bitince limana doğru yürümeye başladık. Liman da İstanbulda ender gördüğüm muhteşem yatlar biraradaydı. Kaldırımda halk tekneleri seyrediyordu. Ancak sonradan anladım ki seyrettikleri tekneler değil, teknelerdeki sosyetikler ve meşhurlardı. Ben de tanıdım bir iki tanesini ama isimlerini hatırlayamadım... O sırada orada Anthony Hopkins olsa dönüp bakmazdım zaten. (son cümleme fazla inanamayın... Ben ona hayranım)

Liman da tüm kafeler ve restoranlar sırayla. İçlerinde en heyecan vericisi "Meşhur Türk Dönerci"siydi. Tabelasında kocaman bir Türk bayrağı vardı. Herkes meşhurlara bakarken biz de dönüp heyecanla dönerci dükkanını seyrettik ama döner yemedik. Ressamlar yine oradaydı. Resimler hep yaşadıkları o güzel limanı anlatıyordu ama bana inanın limanın biraz açığından St.Tropezye baktığınızda kağıtların üzerindeki renklerden daha güzellerini görüyorsunuz.

Foçayı görenler arkadan St.Tropezyi gördüğünde ikisini birbirine çok benzetecekler... Liman kesinlikle Foçayı andırıyor. Mimari tarz değişik ama hava aynı.

Limanın sonunda minik surlar ve bir kule var. Fazla bir şey kalmamış. Surlar zaten daha sonradan orjinale uygun yapılmış. Kulenin etrafında 20 F atınca çalışan dürbünler var. Karşı kıyıdaki St.Maximin güzelliğini seyredebiliyorsunuz. Surların altındaki kayalara indik kuzenimle. Denize dokunduk... Akdenizin bu kesimiyle ilk tanışmamızdı. Su buz gibi... Yeşil, mavi ve lacivert. Gözle fark ettiğiniz çizgilerle birbirinden ayrılıyor.

St.Tropez bu işte... Göreceğiniz için heyecanlanıyorsunuz. Gördüğünüz zaman seviyorsunuz. .Onunla yaşadığınız zaman genç kalacağınızı düşünüyorsunuz. Ayrılırken çıkışındaki trafik sizi çıldırtıyor. Ayrılırken St.Maxim , St.Raphael, St.Aygulf ve Antibs size onu unutturuveriyor.