Türk Tıbbında Obezite
 

Türk Tıbbında ObeziteObezite, şişmanlık ve yaygınlığı

Obezite, insan sağlığına olumsuz etkileri olan bir normalden sapma durumudur. Ayrıca yaygınlığı fazladır. Bu iki olumsuz özelliği yanında, psikolojik ve sosyal koşulları da olumsuz etkiler. Mesela hipertansiyon, koroner hastalığı, diabet gibi hastalıklar toplumsal yönden olumsuzluk yaratmazken, morbid obezitede, hastanın çevresi de ona acıyarak veya mesleki yeteneklerinden kuşku duyarak bakarlar. Buna hastanın kendisinin de kendini sevmeyişini eklersek, obezite sorununun neden basit bir estetik sorun olmayıp, ciddi bir halk sağlığı sorunu olduğunu açıklamış olur.

Obezitede yaş önemli bir etkendir. Erkekte ve kadında 50-60 yaşlarına kadar, obezite yaşla doğru orantılı bir artış gösterir. Elli yaştan sonra erkeklerde daha belirgin bir azalma olur. Etnik gruplar arasında, hiç değilse Türkiyede, obezite bakımından önemli bir fark olmadığını söyleyebiliriz.

Psikolojik, sosyal ve kültürel faktörler de önemli sayılmaktadır. Sanayi ülkelerinde düşük gelir ve düşük eğitim seviyelerinde daha çok obezite görülür. Az gelişmiş toplumlarda bu fark genelde ortaya çıkmaz.

Kadınlar için, yaptıkları doğum sayısı da önemlidir. Multiparlarda obezite daha sıktır. Davranışla ilgili faktörler olarak beslenme tarzı, sigara içme, alkol alma, beden faaliyeti sayılabilir. Tütün kullanmayı bırakanlarda, hızla bir ağırlık artışı gözlemlenir.

Orta derecede alkol alanlarda obezite sıklığı daha fazladır. Beden kitle indeksinin 30 kg/m yi geçtiği kimseler obez olarak kabul edilirse, Avrupa ve ABDde obezite yaygın bir patalojik durumdur.

Avrupada 35-65 yaş arasında olan kişilerin yarısından fazlası "toplu" veya obezdir. 25-30 arası beden kitle indeksleri obez değil "topluluk" sayılmaktadır. Bütün nüfustaki sıklık ise kadınlarda %15-25, erkeklerde %10-20 oranındadır.