Nörolojik Nedenli Uykusuzluklar
 

Nörolojik Nedenli UykusuzluklarSerebral Dejeneratif Hastalıklar

Birçok dejeneratif, nörolojik hastalığın seyri sırasında uyku bozukluklarına rastlamak mümkündür. Bu tür hastalıklarda, uykusuzluk en sık rastlanan şikayet olmakla birlikte asıl ciddi problem değildir.

Uyku bozuklukları dejeneratif beyin hastalıklarında bazen teşhise de yardımcı olurlar. Örneğin pogresif süpranükleer felç denen beyin sapının ve kafa tabanının bazı çekirdeklerinin dejenerasyonuyla belirgin hastalıkta, uykusuzluk şikayetiyle birlikte uykunun REM döneminde kas tonusu azalması görülmez. Aynı hastalar, REM dönemlerinde hayal görerek yataklarından kalkabilirler ve rüyalarını yaşayabilirler. Göz küresi hareketleri kısıtlı olan bu hastalarda, içeri - yana doğru göz küresi hareketleri gözlenir, ancak dışa doğru, yukarı ve aşağı göz küresi hareketleri kaydedilmez. Belirtilen bulgular, uyku tetkiki sonrasında hastalığın teşhisine yardımcı olur.

Bunama (demans)

Bunama, beyin hücrelerinde gittikçe ilerleyen bir yıkımın sonucu olarak ortaya çıkar. bulguları öncelikli olarak hafıza bozuklukları ve zihni gerileme oluşturur.

Bunamada oldukça tipik olan uyku bozukluğu, hasta yakınlarını zor durumda bırakan en önemli şikayetlerden biridir. Gündüz saatlerinde kısmen normal davranan hastalar, akşam saatlerinde huzursuzlaşır, saldırganlaşır, nerede olduklarını, ne yaptıklarını bilemezler. Gecenin ilerlemesiyle birlikte hastaların problemleri belirginleşir, anlamsız konuşmalar artar, uyuyamazlar. Uyumalarını sağlamak için verilen uyku ilaçları ve sakinleştiriciler hastaların daha çok huzursuzlaşmasına neden olur. Kendisi ve yakınları için dayanılmaz derecede zor geçen gece saatlerinde hastanın bakımı ve kontrolü mümkün olamaz.

Bunamada belirgin olan davranış bozuklukları nedeniyle, uyku laboratuarında tetkiki oldukça zor olan hastaların, uykuları, araştırmacılar tarafından hep merak edildi, yapılan tetkikler oldukça şaşırtıcı sonuçlar verdi. Uyku tetkiklerinde hastaların çok zor uykuya daldıkları ve çok kısa süre uyudukları görüldü. Hastalığın ilerleyen dönemlerinde gerçekleştirilen uyku tetkiklerinde uyku ve uyanıklık elektrografik elemanlarıyla ayırt edilemedi. Uyanıklık, uykunun 1. evresine benziyor, uykunun 2. evresinin elemanları olan K kompleksler ve uyku iğleri hastalık ilerledikçe seyrekleşip kayboluyordu. 3. ve 4. evrenin yavaş dalgalarının amplitüdü azalıyor, yavaş NREM uykusunun dönemlerini ayırt etmek mümkün olamıyordu. Hastalık daha da ilerlediğinde REM ve NREM dönemlerinin de birbirinden ayrımı imkansız hale gelir.

Hastalar, bütün gece ailelerini uyutmazlar, sabaha karşı uykuya dalarlar. Sabah kalktıklarında ise bir gün önce olduğu gibi kısmen normale dönmüş izlenimini verirler.