Bir ay süren dostluk
 

Öğrencilik yıllarımdı.Babamın işi dolayısı ile şehrin en uzak semtinde idik.





Lojmanımız bağımsız bina halinde olup bahçe içindeydi.





Bir gün okul dönüşü bahçemizde bir köpek gördüm.





Beyaz tüylü,orta boyda sevimli bir hayvandı.





Ben o zamanlar köpeklerin cinsi hakkında bilgi sahibi değildim.





Ama bugün hepimizin gördüğüne benzer bir sokak köpeği idi.





Hiçbir korku davranışında bulunmadı.İlk kez karşılaşmamıza karşın bakışları sıcacıktı.





Ben de onu hiç yadırgamamıştım.Bir-iki saatte birbirimize alıştık.





Yakınlığımız çok hızlı başlamıştı ve bu şekilde süreceği belli olmuştu.





Bahçe içinde ona derme çatma bir barınak hazırladım.





Birkaç gün içinde tüm ailemi tanımıştı.Hepimiz onu benimsemiştik.





Ve de benim en iyi dostum olmuştu.





Ben,o zamanlar da yurt ve dünya olaylarını takip ederdim.





Dünya üzerinde bugünkü gibi acı olaylar sürüp gitmekte idi.





Savaşlar,haksızlıklar,açlık ve sömürü ne zaman azaldı ki?





İşte o ilk gençlik günlerinde bu acıları paylaşma ihtiyacı daha fazladır.





O köpek bana yardımcı oldu.En iyi arkadaşım gibiydi.





Bahçede hep onunla idim.Sevinçlerimi,mutluluklarımı her şeyimi ona aktarırdım.





Şaşılacak şey:Herşeyi anlardı.





Sanki beynimden yayılan duygu frekanslarını yakalıyordu.





Ve aynı dalga boyunda cevap verircesine hareket ediyordu.





Sevinçli olduğumda o da neşeyle etrafımda dönüyordu.





Üzüntülü isem o da mahmur bir halde duruyordu.





Doğal içgüdüsü sevgi ile kaplanmıştı.





Kısacası o sessiz semtimizdeki en iyi dostum olmuştu.





Ancak bir huyu vardı.





Okula gitmek için evden çıkıp tren istasyonuna giderken hep yanımda yürüyordu.





Ben istasyona girince de eve dönüyordu.





Beni istasyona kadar takip etme huyundan vazgeçiremedim.





Ben yokken aynı şeyleri aile fertlerine de uyguluyordu.





Okulda iken hep endişeliydim.





İstasyon ile ev arasında başına bir şey gelmesinden korkuyordum.





Bir gün eve döndüğümde onu göremedim.





Annem şehre inmek için istasyona gitmiş,tabii peşinde gene o.





Sonra eve dönüşte onu görememiş.





Ben hemen isyasyona koştum.Saatlerce etrafta aradım.Yoktu.





Bir daha göremedim.Günlerce bekledim.





Ama gelmedi.





Ne olduğunu bilmiyorum.





Dostluğumuz bir ay sürmüştü.





Ama onun sevgi ve sadakatını hiç unutmadım.