Alternatifler arttıkça mutluluk azalıyor mu?
 

İnsan bir şekilde önündekine ilişkin başka seçeneklerin de bulunduğunu bildiği sürece sürekli bir arama sevdasına kapılır gider. Her bir seçeneği tek tek deneyebileceğini ve bu sayede kendini mutlu edecek olanı bulabileceğini düşünür. Kısacası bu seçenek çokluğunun insan duygusuna yansıması, sonrakinin umudu (bu bana göre değil, bir sonraki bana göre olabilir) şeklinde ortaya çıkmaktadır.





Peki alternatiflerle mutluluk arasındaki ters orantı ne kadar genellenebilir?