[Janit]

7.8.sınıf zamanlarım hayatımın en güzel günleriydi.Çünkü anı yaşıyordum.Gelecek için endişenelip düşünmüyordum,hiçbir problemi kafaya takmamaya çalışıyordum,boşver anı yaşa diyordum kendi kendime.O zamanlar bu düşünce işe yarıyordu ve gerçekten çok güzel günler yaşadım.Ancak ilerleyen zamanlarda sıkıntılar,musibetler başıma gelmeye başladı,işte ozaman mecburen kafaya takmak zorunda kaldım.Çünkü sorunlar hayatıma öyle bir girmiştiki onları görmemek imkansızdı.Yaş ilerlemeye başlayınca sorumluluk ve baskı artıyor üzerimizdeki,o yüzden mecburen problemlere odaklanmak(yüzleşmek)zorunda kalıyorsun.Eskisi gibi boşver anı yaşa diyemiyorsun çünkü öyle bir lüksüm yok.Hayatıma şöyle bir geniş çerçeveden baktığım zaman,ilköğretim zamanlarımda(anı yaşadığım zamanlarda)eğer geleceği düşünüp potansiyel sorunları önlemeye çalışsaydım,kendimi geliştirmeye çalışsaydım,kısacası o zamanlar biraz kafaya takıp hayatımı dizayn etmeye çalışsaydım,ilerde hayatım kabusa dönmezdi.
O yüzden bir zamanlar anı yaşamanın bana pahalıya patladığını düşündüm hep.