[nurhanza]

Bir ormanda iki kişi ağaç kesiyormuş. Birinci adam sabahları erkenden
kalkıyor, ağaç kesmeye başlıyormuş, bir ağaç devrilirken hemen
diğerine geçiyormuş. Gün boyu ne dinleniyor ne öğle yemeği için
kendine vakit ayırıyormuş. Akşamları da arkadaşından bir kaç saat
sonra ağaç kesmeyi bırakıyormuş. İkinci adam ise arada bir dinleniyor
ve hava kararmaya başladığında eve dönüyormuş.
Bir hafta boyunca bu tempoda çalıştıktan sonra ne kadar ağaç
kestiklerini saymaya başlamışlar. Sonuçta ikinci adam çok daha fazla
ağaç kesmiş. Birinci adam öfkelenmiş
-Bu nasıl olabilir? Ben daha çok çalıştım. Senden daha erken işe
başladım, senden daha geç bitirdim. Ama sen daha fazla ağaç kestin. Bu
işin sırrı ne?
İkinci adam yüzünde tebessümle yanıt vermiş ;
- Ortada bir sır yok. Sen durmaksızın çalışırken ben arada bir
dinlenip baltamı biliyordum. Keskin baltayla, daha az çabayla daha çok
ağaç kesilir.
Kendimizi geliştirmek, baltamızı bilemektir. Kendimize zaman ayırıp,
yaşamımızı objektif bir bakışla gözden geçirmektir. Zayıf bulduğumuz
alanlarımızı geliştirmek için çaba göstermektir. Bu zihnimizin,
ruhumuzun karakterimizin güçlenmesi için olmazsa olmaz bir koşuldur.