Prestij
 

Türk ve dünya sinemalarında şu ara sinemanın büyüsünü tekrar yakalamak gibi bir gereksinim duyuluyor olsa gerek. Neil Burgerın Sihirbazı ve Ali Taner Baltacının Hokkabazından sonra Christopher Nolan da ilüzyonu perdeye taşıdığı Prestijle vizyonda yerini aldı. Sinema ve sihir sanatlarının, büyüleme, aldatma, inandırma ve şaşırtma yollarıyla seyircinin merakını cezbetmek ve eğlendirmek hedeflerini gütmesi onların sık sık bir araya getirilmesinde rol oynuyor.



Prestijde Nolan İngilterenin iki ünlü sihirbazını birbirine düşürerek verecekleri sihir mücadelesini perdeye yansıtıyor; hırs, kıskançlık, inat ve tutku üzerine bir öykü kuruyor. Sinemada insanları gerçekten şaşırtmak ve büyülemenin giderek güçleştiği günümüzde Nolanın üstlendiği bu zor görevin, zayıf bir hikaye temeli ve seyirciyi sürüklemek üzere geliştirdiği zorlama metodlarıyla ne kadar hedefe ulaşabildiği tartışılır.



Öncelikle senaryoda ilgimi çeken hayata dair önemli mesajlar var. Angier (Hugh Jackman) ve Borden (Christian Bale) adlı sihirbazların birbirleriyle yarışmasında onları hem ayıran hem belirleyen en büyük özellikleri seçtikleri vizyon için hayatlarını adamışlıkları, seçimleri uğrunda ellerini kirletmekten sakınmamaları. Bana göre filmi en izlenmeye değer kılan anlardan biri, uzak doğulu bir sihirbazın akıl almaz gösterisini gerçekleştirmek için tüm hayatını bir aldatmaca üzerine kurmuş olduğunu Angier-Borden ikilisinin keşfettiği an. Bu örnekle birlikte iki sihirbaz da farklı şekillerde hayatlarından, gereksinimlerinden, hatta aşklarından vazgeçebilecek, hayatlarını adadıkları kandırmaca için benliklerinden çıkabilecek hale gelirler. Buradan Prestijin kan damarının sihirin ötesinde, bir fedakarlık gösterisi olduğu anlamını çıkarıyorum.



Filmin bütününe yayılmış bu adamışlık ve tutku kaynaklı inanılmaz rekabet filmin bel kemiğini oluşturuyor. Öte yandan filmde öyküyü ilerleten, izleyiciye olay örgüsünü adım adım takip ettiren yeterli bir neden bulunmuyor. Bir düşmanlık öyküsü ve kimin birbirinin sırrını önce çözüp diğerininkinden daha büyüleyici bir şov ortaya koyacağından başka bir soru yok kafamızda. Bu ilk bakışta, tematik olarak filmi ilerletmek için yeterli gibi görünebilir. Ama filmdeki çatışmanın bölünüp parçalar halinde seyirciye sunulması; kısa vadeli tatminler/cevaplar ve eklenip çıkarılan yeni sorular ve meraklar oluşturulması kuşkusuz filmin lehine işleyecek yöntemlerden.