[Belgin ∞]

Berhava sana ne söylersek söyleyelim yaşaman gereken şeyleri bitiremeyiz.

Herşey gerçekten de içten başlıyor.

O kişiyi kendinle bütünleştirdin mi?Cevap muhtemelen evet.O zaman acı kaçınılmaz oluyor.Zamanla o kadar benimsiyorsun ki kendini düşündüğün anlar aklına sadece acı geliyor,bu o kişiyle çapalanıyor.

Bir de şu yönden bakalım.Sen ayrı bir kişiliksin o ayrı.İkinizinde beklentileri ayrı olabilir, birbirinizin isteklerine cevap veremeyebilirsiniz.Sen de herşey tamam olarak gözükse bile karşındaki kişide bazı eksiklikler vardır.Yapbozun bir parçası eksikse ne anlamı var uğraşmanın.

Önemli olan kendinle başbaşayken de mutluluğu huzuru yaşayabilmek.Kendini kabullenmeyen birinden diğer insanları sevmesi ya da hoş görmesi nasıl beklenebilir ki?

Zira kendinle mutluysan eğer ilişkilerindeki sorunlar kafanda soru işaretinden öteye gidemez.Ama soruların cevabı vardır ama yoktur.Bu sadece detaydan ibarettir.

Bir şeylerin bir yerlerde tıkanıp kalmasındansa bazen sonlandırmak en güzeli diye düşünüyorum.

Konuşmaya gelince...Bu tarz şeyler zamanla oturur rayına aslında.Karşındakinin seni aramasındaki sebep baş rol oynar.Vicdan azabı mı,pişmanlık mı,geri dönüş çabası mı,yoksa acını bir nebze olsun hafifiletmek mi?Ya da belkide bir arkadaş hatta en iyi arkadaş olacağını bilme dürtüsüdür.

Aşkta yarım kalan şeyler bazen arkadaşlıkta tamamlanıyor.
Ve inan öncesinden daha mutlu olabiliyorsun.

Sana diyeceğim şey önce kendini kabullen,kendini sev.Etken faktörlere pek kafa yorma.

Dilerim aslolan gerçek huzuru,mutluluğu ve aşkı layık olduğu yerde, kendinde yaşarsın.

Sevgiler.