Merhaba günlük
Özledim buraya yazmayı. Meğer ben her kötü hissettiğimde, başıma gelen her olayda, içimdeki her şeyi buraya dökermişim. Çok sevinçli olduğumda yazmıyorum genelde, neden acaba? :)
Gençlik merkezindeki kamplara yazılmıştık arkadaşımla. Vee gidiyoruuuuuz
İçim kıpır,kıpır. Haftaya pazar kastamonuya yolculuk var, 1 hafta sürecek bir doğa kampı. Birazdan gençlik merkezinin sitesinden 1 haftalık plana bakıcam. Bi sürü insanla tanışacağım, kendimi deneyeceğim,bolca güzel anı biriktireceğim harika bir fırsat benim için. Mutluyuuum
Kütüphanede kişisel gelişim kitaplarının olduğu bi yer keşfettim. Gerçi hep ordaymış da ben farketmemişim :) Gerçi çok çeşit yok kitaplarda, gözüme güzel görünen 2 tane kitap aldım, tavuk suyuna çorba ve tam benlik diye. Kampa kadar onları bitirip yeni kitaplar almak istiyorum. Okuncak kitaplar lazım :)
Bir türlü tiyatro kursuna gidip hocayla konuşamadım. Bunun huzursuzluğu var şu günlerde. Onu da kamptan sonraya erteledim.
Aslında bisikle timi de yaptırmak istiyorum, ama o da bayramdan sonraya dolayısıyla kamptan sonraya kaldı. Ohoo daha yapılcak çok şey var
Olumlamalara başladım bugün. Gerçi daha önce de bikaç kere başlamıştım. Ama birkaç günden fazlasını geçememişti. Bir ajanda oluşturdum kendime, tüm önemli günleri yazdım oraya. Buna göre 21 günlük olumlama 15 ağustosta bitiyor. Bu sefer işimi daha ciddiye alıyorum. Olumlamalar ne derece işime yarıyor,doğru bi şekilde mi yapıyorum bilmiyorum ama benim için süreç başlıyor.
Bir de bu günlerde bir arayış var bende. Ne olduğunu bilmiyorum. Ama artık kendimi tamamiyle tanımak istiyorum. Ben kimim? Neleri yapmaktan hoşlanırım? Neleri sevmem? Hayata geliş amacım ne? Huzur nerede? Kendi öz benliğimi nasıl bulabilirim? Sorular,sorular,tükenmek bilmiyor. Ama okuyorum. Bir sabırsızlık, hemen değişememenin verdiği huzursuzluk var içimde. Ama biliyorum ki daha yolun başındayım,daha yaşım 16. Sabretmek gerekiyor. Belki 2 yıl sonunda alıcam değişmenin meyvesi, belki daha geç.
İnsanları,düşünceleri takmamak gerekiyor kafaya. Bu ne dicek, şunu yaparsam ne olacak diye düşünmemek gerekiyor. Dünyada milyarlarca insan var. O seni reddettiyse, onunla arkadaş olamadıysan ya da iletişim kuramadıysan başkaları var. Sadece bu düşünceleri hayatıma geçirmem gerekiyor.
Ve korkmamam, endişelenmemem gerekiyor. Dershaneye gidicem, orda arkadaşım olucak mı? Sınıfı değiştiricem, yeni sınıfımda yalnız kalıcak mıyım? Niye bu endişe? Niye bu korku? Niye durduramıyorum bu duyguları? Onları enerjileri bana iyi gelmiyor.
Endişeler, karamsarlıklar, yapabilcek miyim olucak mı korkusu.
Evet yaşım daha küçük, bir sürü şey başarabilirim daha. Zaman bir taraftan yatıştırırken, bir taraftan korkutuyor. Okul başladığında içine kapanık bir kız olmak istemiyorum.
Ama daha koskocaman 1 ayım var değil mi? Neler neler değişir 30 günde :)