[sweeet]

Son sözler...

Murat Tali’den son söz: Ben 39 yaşında son verdim önceki hayatıma. Ölüm ise her zaman kol kola gezdiğim yarenim ve yoldaşım idi… Sırtını mezarlıklara verip hayata bakmayı seven biri Murat. Ölüme şiir yazıp içine aşk ekleyecek kadar da korkar yaşamaktan ölümü. Öyle ya sevmek zamanıdır hayatı kırkında bulan biri için. Ölümü severseniz ölüm sizi almakta acele etmez sevdiğine kıyamazsın ya öyle birşey işte ölüm ile kolkola oluşum. Çocukluğumda başlayan ağır abi olmak hallerini ise yaş kırka yaklaştıkça bozmaya başladım. Simdi çocuk ruhu taşıyan ve hayatı çiçeklendirmeye çalışan biriyim. Ne zincirlere ne de toprağa teslim ediyorum yüreğimi. Öylesine yaşamayı seçtim çünkü..

Gökmen Argun’dan son söz: 30’umu daha yeni geçtiğimde 40 diyordum soranlara. Bunda biraz yaşlanma duygusu hâkimdi, sanki hayattan bir sürü ders almış gibi belki biraz da böbürlenme miydi bilmiyorum. 40’ta ise baktım yeniden gencim, cesaretim ve kendimi değiştirme tutkum artmış beni bekliyor, koşuşturmam tüm hızıyla devam etse de manasız işleri biraz olsun elemiş veya başkalarına da paylaştırmışım. 40’ıma kadar başkalarını fazlasıyla can kulağıyla dinlemiş, onlara saygımı ve inancımı taze tutmak için kendimi zorlamış mümkün olmadığı halde öğütlere ve bir nevi öğütler aktaran kitaplara odaklanmışım. Şimdi görüyorum ki hiçbiri tam olarak doğru değil, hatta bazılarını safsata olarak geldiği yere gönderme zamanı, bu süreçte özlü sözlere verdiğim kıymet bile düştü, yaşamımı fiziksel olarak değiştirecek olanlara daha fazla önem veriyorum; erken kalkmak, ilk aklıma gelene ve ilk duyduğuma inanmamak, birini sevmek yada sevmemek ikileminde kararsız kalmaktansa ona karşı nötr olma seçeneğimi de kullanmak gibi şeyler. Teşekkür ederim.

İlbey Uğurlu’dan son söz: 30 yaşlarında dünyayı anlamlandırmada referanslarım, şimdi geriye dönüp baktığımda görüyorum ki çok yetersiz ve sığmış. Ama 40lı yaşlar, düşünce hayatım için de, sosyal hayatım için de değişimlerin gelişmeye dönüştüğü zirve yaşlar oldu. Gündüzü ve gecesi farklı yaşanan hayatların, farklı iki dünyada yaşayan hayatlardan hiçbir farkı yokmuş meğer. Aynen çift karakterli insanların hayata resmedilişi gibi. Nihayetinde ikinin bir olabilmesi için bütün mücadele.

Toplumda birey olmak kadar topluma mensup birey olabilmenin zorlukları hayatta her yaşta karşılaşabileceğimiz en büyük zorluk olsa gerek.

Hale Karaarslan’dan son söz: Yaşamın mucizeviliğini keşfettiğimden beri, aydınlık yollarda geziyorum. Ve sonsuz bir istekle dünyaya; ‘Gelin, burada güzellik ve, iyilik, cömertlik, lutuf, şükür, hoşgörü var. Biraz cesaret, haydi birlikte eşsiz bir yolculuğa çıkalım!’ diyorum. Ne demek istediğimi duyan kulaklar ve algılayan bilinçler ile çok yakınımda eşlik içinde olduklarım olduğu gibi hiç görmediğim ve adını dahi duymadığım insanlar bile yolculuğumda yol arkadaşlarım oluyorlar. Bunu her ne yoldan ya da koldan yaptığımın bir önemi yok. Şükür ki bu yoldayım. Benim yolum Aşk yolu. Ve her şey Aşk!

Sevgili Hale Karaarslan, Murat Tali, İlbey Uğurlu ve Gökmen Argun, 40 yaş köprüsüne doğru yürüyenlere ve bu köprüyü geçip hissettiklerinde yalnız olduğunu düşünenlere 40 mum yaktınız, ışık oldunuz. Her birinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum…

- Alıntı - İndigo Dergisi, Röportaj: Özgül Süsler Eylül 2012