Alıntı:
papatya_27 Nickli Üyeden Alıntı
 1-yanlış anlaşılmaktan ya da yolunda giderken altüst etmekten, tartışmaktan korkuyorum (eşim için gecerli bu)
2-kendimi doğru ifade edemediğim için sanırım çünkü bişey söylerken çok sıradan bişeydir belki ama çok kasıyorum geçmişte benzer sorunlar yaşandığı için..bazen çekim yasdasına göre beynim zaten sonucu düşünüyor o yüzden böyle oluyo diyorum
3-belki herşey daha iyi olacak ama ailem beni hep papatya bizi üzmez o hepdoğru karar alır,ailem tarafından ben çok perfectimdir..o yüzden olaylar akışında giderse onları üzecek bişeyler olacak diye ben müdahil olmaya çalışıyorum ama sonuçta üzülmelerine de engel olamıyorum..
4-çok sakin bir ruhum var problem çıkarmam..ailem de pronlemli değildi..ama çok el bebek gül bebek büyüdüm hep benim canım acımasın diye kol kanaat gerdiler..nüvde de bile bunun acısını çok çektim çünkü bir karar verirken aileme mutlaka danışırdım..tüm hayatımın içindelerdi şuanda da öyle..zaten eşim bunu hissettiği için öyle davranıyor diye düşünüyorum..bişey yaparken hep ailem üzülür mü ailem için iyi olurmu soruları gelirdi çoğu zaman kendimden çok vazgeçtiğim olurdu..buna sebep olan da aşırı derecede ailemin fedakarlık yapması..yaptıkları iyiliklerinin altında boğuluyorum resmen...şuan bile hala böyle..bu kadar beni düşünmeseler belki kararları daha objectif vereceğim ama ister istemez yanlı oluyorum yaptıkları emek ve imkanları yokken çırpınışları ben de büyük bir vefa yaratıyor |
anlıyorum şimdi bana söylediğim çalışmayı yapmamız konusunda yardımcı olur musun lütfen?
kimse beni anlamıyor.
bunu10-15 kez söyleyip bana hissettiklerini söylemen gerekiyor.