Keşke kendimi bazı konularda eğitebilseydim. Keşke daha uzak yaşamayı ve bir sarmaşık misali sarılmadan yaşamayı becerebilseydim. Mesafe koymayı, ağırdan almayı ve hayranlığımı abartmamayı öğrenebilseydim. Kendime rağmen ilerlemekten kurtulabilseydim. Bezdirmeden, üzmeden ve üzülmeden... Ne zor şey bir borderline olmak. Neden abartıyorum ki her şeyi, neden üstüne düşüyorum, neden peşinden koşuyorum? Neden mesafe koyamıyorum araya? Neden illlede aklımın başına gelmesi için mideme bir yumruk yemem gerekiyor? Ve lanet olsun, neden hala öfke duyamıyor ve elimin tersiyle itemiyorum insanları? Neden affediyorum ve hiç bir şey olmamışçasına aynı duygularımı korumaya devam ediyorum? Ben neden nefret edemiyorum? Neden kızamıyorum? Kahretsin neden kızamıyorummmmmm??????
Ben ne onursuz ne gurursuz bir kadınım ya
