[Işıklı yol]

Bir gün piknikteyken yavrum düşmüş ve bir kenara çekilip ağlamamaya çalışırken onu buldum. Baktım yavrumun dizleri yaralanmıştı. Ona neden ağlamadığını sordum. Bana dönüp "erkekler ağlamaz " dedi. Ben ona, bunu da nereden çıkardın? dedim. O zaman ona bunu dedesinin söylediğini söyledi. İçime bir öfke doldu. Çok sinirlendim. " Ağlamak çok insani bir duygudur. Ağlayabilirsin erkeklerde ağlar." dedim ama bu onda ne kadar etkili oldu bilmiyorum. Kendi zehrini küçücük bir yavruya empoze eden insanları anlamıyorum. Ağlamamak zehirdir. İçinize akan bir zehirdir gözyaşı, ağlamak çok insani bir duygudur. Ağlamadıkça kalbiniz katılaşır ve taş kalpli olursunuz. Tabi saçma sapan dövünerek ağlamaktan bahsetmiyorum. Bazı insanlar hep kaybedendir. Devamlı ağlar, dertlerini sayar sayar ağlar böyle bir ağlama değil söylediğim. Fakat bazen cidden aciz kaldığınız çaresiz hissettiğiniz durumlar vardır yada gerçekten canınız çok yanmıştır işte o zaman gözyaşları içinizin zehrini dışarıya akıtır.