[cansuyu]

Adamın biri sevdiğinle “bir” güzellik yaşamış…
Gönlünden... sevgilisinin her bir güzelliğini biriktirmesi geçmiş.
Gönüller bir olunca, düşlenenler düşlükten çıkıp gerçek olurlarmış zaten...
Bir güzellik, bir güzellik daha derken güzellik kabı taşarcasına doluvermiş.
Gün geldiğinde bir burukluk, bir keyifsizlik, bir patavatsızlık yaşanmış.
Sevgili bir kol darbesiyle “bin” güzelliği döküvermiş “bir” kırgınlığın üzerine…
Yıkayıvermiş kırgınlığı.
Yıkamış yıkamasına ama … ne kırgınlık tam aklanmış,
ne de elde bir başkasını aklayacak güzellik kalmış…!

Gökten elmalar düşmüş…
Güzellikleri ölçüsünce abartıp biriktirebilenlere,
kırgınlıkları ise hiç görmezden gelebilenlerin başına…