[cansuyu]

daha gün uyanmamışken doğru dürüst İstanbul bile şirin gözüktü gözüme.. ne de olsa en sevdiğim koku.. deniz kokusunu çekiyordum içime ve gözlerimi kapatıp denizle saklambaç oynuyordum rüzgar saçlarımda dansederken..

bir an.. dejavu... böyle bir andı işte.. rüzgarı yeniden hissettiğim an..

ve ne kadar ilerdeydim şimdi.. aldığım haz aynı.. ama hazzın yaşamdaki dağılımı çok artmıştı işte... şükrettim.. neler atlattığımı düşündüm..
ve atlatamadıklarımı da bir gün denize gömeceğime söz verdim
ak bir sabahtı...