Benim KaLan
Mana arıyorum gülüşlerin ardında
Sessizce çekilen rüzgarı sorguluyorum, nereye?
Bir kalabalık ki sorma gitsin...
İçleri boş kafaların yankısını duyuyor kulaklarım.
İki kelime arzını beklerken dünümden,
Yarınımı kaçırdığım trenin yalnız raylarında gözyaşlarım
Üstünden geçen her bir ağır yükü omuzlayan,
Kocaman bir yürek olmuş içimdeki yumruk
Öyle bir başımı dik tutmuşum ki
İki kıvılcım sıçramış yüreğine gözlerimden
Ürkmüşsün, gitmişsin
İçinde kalanları kusmuşsun!
Yanlızlığını paylaştığın yatağın batmış...
Benim mağrur duruşum ne sana ne başkasına sevgili
İçimde yıkılmayan kaleler bana annemden hatıra
Uğraşma boşuna...
Gözyaşlarım geçici, gülüşlerim kalıcı
Gülay Yıldız